یک انسان در طول زندگی خود نیاز به تغییر دارد تا بتواند رشد کند از نظر استاد وحید حاجی آقازاده مدیر راهبردی شرکت آرادبرندینگ تغیر نیاز به فاکتورها و خط قرمزهایی دارد که در اینجا به آن می پردازیم.
در مورد تغییر یک تحقیقی در دانشگاه آکسفورد در رابطه با شواهد جهانی در مورد ترجیحات اقتصادی انجام شده است که یک کار آماری در مورد خلق و خوی مردم جهان است و نتیجه به این صورت است که صبور نبودن آدم ها همبستگی شدید و عجیبی با توسعه نیافتگی دارد.
آسیای میانه، آمریکای جنوبی و آفریقای شمالی جزو کم صبرترین آدم ها هستند که قطعا هم توسعه نیافتند و همچنین آمریکا، کانادا و سوئد صبورترین کشورهای جهان هستند و به همین دلیل جزو کشورهای پیشرفته به شمار می روند.
شخصیت آدم ها
ما آدم ها بیشتر اوقات توسعه نیافتگی خودمان را به گردن دولت ها می اندازیم دولت هر شکلی هم که باشد نمی تواند دلیل تمام مشکلات ما باشد در حقیقت توسعه نیافتگی یک بحث ذاتی فرهنگی انسان ها است.
نسبت بین شخصیت آدم ها با توسعه یافتگی یا توسعه نیافتگی
بر فرض دوقلوها را در نظر بگیرید به ظاهر تنها فرقشان این است که چند ثانیه دیرتر یا زودتر به دنیا آمده اند در حالی که هر دونفر آن ها یک دنیا با یکدیگر تفاوت دارند این تفاوت شخصیت حتی در رشد فردی و توسعه یافتگی افراد نیز تاثیر گذار است.
غیر واقع بین بودن
وقتی صحبت از رشد می شود ما آدم ها معمولا رشد غیر واقع بینی را می خواهیم چون در واقع بینی ما خودمان مسئولیم ولی در غیر واقع بینی ما مسئول نیستیم به عبارتی دیگر اگر واقع بین رشد کنیم مسئولیت زندگی ما به گردن چه کسی است؟ خودمان، جوابگوی شکست هایمان چه کسی است؟ خودمان بنابراین تمایل داریم غیر واقع بین باشیم تا مشکلات را به گردن دیگران بی اندازیم.
سختی رشد
شادی های باکیفیت محصول سختی های باکیفیت است سختی هرچقدر کیفیت بالایی داشته باشد شادی باکیفیتی هم خواهیم داشت تمام بحث ها برمی گردد به اینکه ما باید تحمل سختی را داشته باشیم سختی با رنج متفاوت است.
جامعه ما یک جامعه سختی گریز است و نمی خواهد تن به سختی بدهد برای مثال کسی که وارد کار تجارت شده است به جای اینکه سختی های کار را تحمل کند دنبال راه فرار است که سراغ کار راحت تری برود که شاید درآمد راحتی هم داشته باشد.
کار و تفریح
کار وظیفه همه است حتی اگه بخواهیم به خودمان احترام بگذاریم باید کار کنیم ولی به بحث تفریح هم حواسمان باشد برای مثال وقتی می گوییم با گوشی کار کنیم باید حواسمان به شارژش گوشی هم باشد تفریح هم بخشی از رسالت ما نسبت به خودمان است وقتی انسان استاندارد رشد می کند به خودش حق می دهد که من باید تفریح داشته باشم.
- بیشتر بخوانید: استاد وحید حاجی آقازاده و جعبه سیاه شکست های یک تاجر
آدم های اضافه زندگی
تا به حال فکر کرده اید که چرا نمی توانید آدم های اضافی زندگی تان را حذف کنید اصلا در زندگی اولویت بندی دارید؟
ما به عنوان یک موجود زنده قبل از آب و غذا باید حریم خصوصی داشته باشیم چیزی که کسی جرات نکند وارد آن بشود و در واقع همه باید به حریم خصوصی ما احترام بگذارند آیا از آن دسته از آدم ها هستید که به خودتان احترام بگذارید و حریم خصوصی داشته باشید؟
چرا موضوع حریم خصوصی را با دین کاور می کنید؟ چه ربطی به دین دارد؟ همه این ها برمی گردد به اینکه چون سختی نکشیده ایم ناپخته ایم و چون ناپخته ایم جای جای زندگی ما نیاز به جراحی دارد.
زندگی ما هنوز از دوستان اضافی پر است برای مثال ما هنوز کتاب های اول ابتدایی خودمان را در کتابخانه نگه داشته ایم و حتی خودمان هم نمی دانیم دقیقا می خواهیم چه چیزی را ثابت کنیم؟! ما نمی توانیم خودمان را درست و حسابی ریکاوری کنیم چون شهامتش را نداریم و شهامت داشتن نیاز به سختی کشیدن دارد.
رشد
ما به اندازه ای که سختی می کشیم حق رشد داریم و سختی ها هرچقدر بیشتر باشند سرعت رشدمان نیز بیشتر می شود تجارت هم همین طور است باید سختی بکشیم تا به نتیجه ای که می خواهیم برسیم حتی هویج هم 100 روز طول می کشد رشد کند پس ما چطور باید انتظار داشته باشیم که در تجارت یک ماهه به پول برسیم!
خطر تغییر
بزرگ ترین خطری که تغییر را تهدید می کند و باید به شدت از آن بترسیم این است که در مورد تغییر زیاد صحبت کنیم به حدی که سیر شویم و بعد به سراغ کارهای دیگرمان برویم این متاسفانه یعنی هرگز قرار نیست رشد به مرحله عملی برسد.
رشد 1 درصد حرف است و 99 درصد عمل ولی اگر در همان 1 درصد باقی بمانیم با یک خطر جدی روبه رو می شویم هر شغلی سختی های خودش را دارد و هرکسی که در کار خود عالی است پس سختی های متفاوتی نیز دارد