هنگامی که به تلویزیون های قدیمی فکر می کنیم، ممکن است یک سر و سامان بهتر در برهه های تاریخی را پیش بینی کنیم و اما به هیچ وجه نباید فراموش کرد که جیوه موجود در این تلویزیون ها بسیار کاربردی است؛ جیوه یک المنت شیمیایی منحصر به فرد است که به دلیل داشتن رسانایی گرمای پایین، در ساخت تلویزیون های قدیمی کاربرد فراوانی داشت.
ویژگی ها و کاربرد جیوه در تلویزیون های قدیمی
رسانایی حرارتی پایین: یکی از ویژگی های بارز جیوه در تلویزیون قدیمی رسانایی حرارتی پایین آن است که این به این معنی است که جیوه توانایی انتقال حرارت به یک نقطه دیگر را دارد، اما در همین حین گرما را به خود جذب نمی کند و این ویژگی به تهویه مناسب در تلویزیون های قدیمی کمک می کرد و اجازه می داد تا دستگاه به صورت پایدار و بدون خطری از فرسایش گرم شود.
استفاده در قطعات الکترونیکی: جیوه نه تنها در پشت تلویزیون های قدیمی مورد استفاده قرار داشت، بلکه به طور گسترده در قطعات الکترونیکی داخلی نیز به کار می رفت و با توجه به مقاومت الکتریکی کم جیوه، آن را به عنوان یک ماده خوب برای اتصالات الکتریکی استفاده می کردند و همچنین جیوه به عنوان یک عایق حرارتی هم برای قطعات الکترونیکی استفاده می شد تا آنها را در مقابل تغییرات دما و خرابی ناشی از آنها محافظت کند.
عمر طولانی: یکی دیگر از ویژگی های بارز جیوه در تلویزیون های قدیمی عمر طولانی آن است و جیوه به دلیل خاصیت عدم ذوب و مقاومت در برابر رطوبت، می تواند برای مدت طولانی در قطعات الکترونیکی داخلی تلویزیون وجود داشته باشد و این به معنی آن است که تلویزیون های قدیمی که جیوه در آنها به کار رفته است، می توانند برای سال ها عملکرد خوبی داشته باشند.
با توجه به اینکه جیوه در تلویزیون های قدیمی یک نقش مهمی را بازی می کرد، نمی توانیم این جلوه های تاریخی را که قدم بزرگی در تکنولوژی تلویزیون گذاشته است را نادیده بگیریم و با وجود پیشرفت فناوری و ورود تکنولوژی های جدید، استفاده از جیوه در تلویزیون ها به تدریج کاهش پیدا کرده است، اما اهمیت جیوه در ساخت تلویزیون های قدیمی باعث می شود که همچنان بتوانیم از آن به عنوان یک قسمت ممتاز در تکنولوژی گذشته خاطرات استفاده کنیم.
بیشتر تلویزیون های قدیمی از تکنولوژی مبتنی بر لامپ های یونی استفاده می کردند که جیوه یکی از قطعات اصلی آن بود که با استفاده از الکترون های منفی و مثبت به هم متصل بودند و جیوه در این لامپ ها به عنوان یک خانه برای قرار دادن الکترودها استفاده می شد.
علاوه بر این، جیوه در بخش تغذیه تلویزیون های قدیمی نیز به کار می رفت و باتری ها و آداپتورهای استفاده شده در این تلویزیون ها نیاز به یک ماده الکترولیت داشتند که بتواند توان الکتریکی را به تلویزیون ارائه دهد و جیوه به عنوان یک ماده الکترولیت استفاده می شد و به عنوان یک حاوی یون مثبت که می تواند جریان الکتریکی را ترکیب کند، عمل می کرد.
هر چند با پیشرفت تکنولوژی و پیدایش تلویزیون های صفحه تخت و پلاسما، استفاده از جیوه در تلویزیون ها به طور کلی کاهش یافت و جایگزین شد، با این وجود این فلز در تاریخ تکنولوژی تلویزیون قدیمی همچنان به یادگار است و برخی از علاقمندان به دنیای قدیمی همچنان به دنبال تلویزیون های گذشته هستند که از لامپ های یونی و جیوه استفاده می کردند.
بنابراین جیوه به دلیل داشتن رسانایی حرارتی پایین و ویژگی های دیگر، در ساخت تلویزیون های قدیمی یک نقش کلیدی ایفا می کرد و از جیوه در بخش تغذیه و قطعات الکترونیکی به عنوان عایق حرارتی استفاده می شد، هرچند استفاده از جیوه در تلویزیون ها در حال حاضر کاهش یافته است، اما میراث تکنولوژی قدیمی همچنان در دل علاقمندان به دنیای گذشته زنده است.