یک سیستم اعلام حریق برای تشخیص حضور ناخواسته آتش با نظارت بر تغییرات محیطی مرتبط با احتراق طراحی شده است که بسیار برای برقراری امنیت مناسب می باشد.
اعلام حریق بیسیم
اعلام حریق بیسیم سیستمی است که از چندین دستگاه تشکیل شده است و از سیگنال های دیداری و شنیداری برای هشدار دادن به افراد در مورد آتش سوزی احتمالی استفاده می کند.
اعلام حریق عموماً برای پوشش داخلی منازل، کارخانه ها، ساختمان ها و موسسات تجاری تنظیم می شود.
سیگنال هشدار معمولاً آژیر یا چراغ چشمک زن است یا می تواند هر دو باشد.
برخی از هشدارهای آتش نشانی از هشدارهای اضافی مانند پیام های صوتی شخصی شده با دستورالعمل های تخلیه استفاده می کنند. بسته به عملکرد و اجزای یکپارچه، یک طبقه بندی سیستم های اعلام حریق وجود دارد: اعلام حریق معمولی از طریق مناطق، آشکارسازهای گروه بندی و ایستگاه های دستی کار می کنند، به همین دلیل نمی توان منطقه دقیق هشدار را مشخص کرد، مگر اینکه بازرسی انجام شود.
اعلام حریق آدرس پذیر، هر دتکتور و ایستگاه دستی دارای یک آدرس اختصاصی است که به کنترل پنل متصل است، این امر شناسایی دقیق آتش را تسهیل می کند.
آشکارسازهای آتش می توانند دما، دود یا مونوکسید کربن (CO) باشند، آنها در داخل ساختمان ها برای ردیابی وجود چنین شرایط اضطراری قرار می گیرند.
ایستگاه های دستی برای فعال کردن زنگ هشدار در صورتی که آشکارساز هنوز آتش را شناسایی نکرده باشد استفاده می شود.
آژیرهای بارق هر دو دستگاه سیگنال دیداری و شنیداری هستند.
به طور کلی، سیستم اعلام حریق به صورت خودکار، دستی یا هر دو طبقه بندی می شود.
سیستم های اعلام حریق خودکار برای اطلاع دادن به ساکنان ساختمان برای تخلیه در صورت آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری، گزارش رویداد به مکان خارج از محل به منظور فراخوانی خدمات اضطراری و آماده سازی سازه و سیستم های مرتبط برای کنترل گسترش آتش و دود.
- بیشتر بخوانید: اعلام حریق ایرانی
سیستم اعلام حریق به مجموعه ای از ابزارها یا تجهیزاتی گفته می شود که از آتش سوزی در مواقع اضطراری که قابل تنظیم نیست جلوگیری می کند.
که بر ساختمان و افرادی که در شرکت کار می کنند تأثیر می گذارد. گروه ناکاشیما یک شرکت سیستم اطفاء حریق در پرو است که در این قسمت نحوه عملکرد سیستم اطفاء حریق را توضیح خواهیم داد.
اول از همه، شما باید هر یک از فرآیندهای سیستم های آتش نشانی و ویژگی های آنها را بشناسید.
در ادامه مرحله به مرحله توضیح می دهیم:
- کنترل حریق: مفهومی است که شامل کاهش اندازه آتش نسبت به آتشی است که منشا گرفته است.
- سیستم تشخیص هشدار: روشی است که وجود گرما و دود را شناسایی می کند، به این ترتیب اطلاعاتی در مورد آتش سوزی در حال وقوع و منطقه ای که از آن شروع شده است خواهیم داشت.
- آبپاش: مرحله بعدی این است که آتش را از طریق آبپاش ها یا به صورت دستی از داخل خانه خنثی کنید.
- اطفاء حریق: روشی است که در آن مجموعه ای از تجهیزات با استفاده از مواد شیمیایی یا آب آتش را خاموش می کنند. سیستم های اطفاء حریق دارای ویژگی هایی هستند که وظیفه شناسایی حریق را در مرحله اول بر عهده دارند و تا زمان خاموش شدن خودکار آن بر این اساس عمل می کنند که در برخی موارد نیاز به فعال سازی دستی است.
به طور خلاصه، سیستم های اعلام حریق بیسیم کاربرد های زیر را دارند:
- راه اندازی سیستم و تشخیص حریق
- سیگنال با توجه به منطقه زیرساخت دریافت و نظارت می شود
- آلارم شناسایی شده و مراحل اطفای حریق آغاز می شود
- سیستم آتش نشانی با موفقیت شرایط اضطراری را برطرف می کند.
سیستم اعلام حریق تم های مختلفی دارند که بر اساس عملکرد شان تقسیم بندی می شوند.
با توجه به کارایی آن ها:
- تجهیزات هشداردهنده: آژیرها، چراغ ها، دزدگیرها و تجهیزات دستی، با هدف اطلاع رسانی به افرادی که در داخل سازه هستند در مورد آتش سوزی، از این طریق می توانند از خود محافظت کنند.
- سیستم تشخیص: آنها مسئول هشدار از طریق سیگنال های دما و دود هستند، این تیمی است که با فناوری پیشرفته طراحی شده است.
- تجهیزات خاموش کننده: اینها برای حمله مستقیم به آتش استفاده می شوند، آنها کپسول آتش نشانی، آبپاش و غیره هستند.
- این نوع سیستم آتش نشانی که برای کنترل آتش سریع استفاده می شود، به دنبال محافظت از مردم، تخلیه موثر از طریق تهویه مکانیکی است.
چندین کد یا استاندارد در سراسر جهان برای طراحی، نصب، راه اندازی و سرویس سیستم های تشخیص حریق وجود دارد تا حداقل امنیت در ساختمان ها تضمین شود.
اینها شناخته شده ترین و پرکاربردترین استانداردهای نصب در سراسر جهان هستند علاوه بر این ، هر کشور نیازهای اضافی یا خاصی دارد.
تمایز بین استاندارد طراحی و نصب سیستم های تشخیص حریق و استانداردهای ساخت محصولات تشخیص حریق بسیار مهم است زیرا تولید کنندگان باید استانداردها و کدهای از پیش تعیین شده ای را که باید توسط آزمایشگاه های مستقل یا شخص ثالث تایید شده باشد را رعایت کنند.
استفاده از عملکرد مناسب استانداردهای طراحی، نصب، راه اندازی و تعمیر و نگهداری الزامات و مشخصات را تعیین می کند تا محصولات تشخیص حریق در مکان های مناسب و با پوشش های صحیح نصب شوند تا به درستی کار کنند.
واحد کنترل تشخیص حریق، این واحد وظیفه نظارت بر کل سیستم تشخیص حریق (دتکتور دود، دتکتور دما، ایستگاه دستی، ماژول ها) را بر عهده دارد و با دریافت سیگنال هشدار، دستگاه هشدار صوتی یا آژیر را فعال می کند.
همچنین هنگامی که هر دستگاهی دارای ایراد است، ایرادات را گزارش می کند.
در ساختمانهای بزرگ آنها در حال اجرای نرم افزار نظارت هستند.
(در زبان انگلیسی با نام BMS شناخته می شوند). این نرم افزارها توانایی یکپارچه سازی بسیاری از سیستم های امنیتی الکترونیکی مانند دوربین مدار بسته، سیستم های نفوذ، سیستم های دسترسی و همچنین سیستم های تشخیص حریق را دارند. سیستم تشخیص آتش بخشی از سیستم تخلیه یک ساختمان است.
هدف سیستم تشخیص آتش سوزی گزارش در صورت اضطراری برای شروع پروتکل تخلیه است.
پروتکل تخلیه باید در صورت لزوم به درستی فعال سازی این فرآیند طراحی و مسئول باشد.
سیستم اعلام حریق می تواند از برق به عنوان منبع اصلی استفاده کند. در صورت قطع برق، سیستم به منبع ثانویه که از یک جفت باتری تشکیل شده است سوئیچ می کند.
