افزایش نرخ ارز و کاهش ارزش پول ملی
در ایران، دلار، یورو و ارزهای مربوط به کشورهای عربی مانند دینار عراق بسیار پرکاربرد هستند. افزایش نرخ ارز در کشور یک اصطلاح است که برای ساده تر توصیف کردن شرایط بازار و در کل اقتصاد آن کشور به کار می رود.
تاثیر مذاکره کنندگان در اقتصاد
اکثر مخاطبان، مردم عادی و کسبه، کارگران و کارمندان شاید مطلع نباشند، وگرنه اقتصادیها خود می دانند که این ارز کشورهای دیگر نیست که گران شده، بلکه ارزش پول ملی کشور ما به دلایل مختلف در برابر پول کشورهایی که از ارز آنها استفاده می کنیم افت کرده است. افت ارزش پول ملی تبعاتی همچون تورم در اقتصاد و بازار را در پی دارد؛ تورم نیز چون نوسان قیمت ارز تعاریف عامیانه و تخصصی خاص خود را دارد. عوام مردم اینطور آموخته اند که تورم یعنی امروز یک کالا را ده هزار تومان بخریم و فردا گران شود و آن را دوازده هزار تومان بخریم. در صورتی که تعریف علمی تورم عکس این باور است؛ در پی افت ارزش پول ملی کشور، شما همان کالای ده هزار تومانی را دیگر نمی توانید با ده هزار تومان بخرید و باید پول بیشتری بابت آن پرداخت کنید. مثلا اگر در سال 1395 هجری شمسی یک کیلوگرم موز اکوادوری مجلسی دو هزار تومان قیمت داشت، دو هزار تومان شما چنان افت ارزش شدیدی را تجربه کرده است که شما اکنون در سال 1401 هجری شمسی با دو هزار تومان در بهترین حالت می توانید یک عدد موز خریداری کنید.
افزایش نرخ ارز و تاثیر آن بر تجارت
افزایش نرخ ارز یا همان افت ارزش پول ملی دلایلی همچون کاهش تولید ناخالص داخلی، تحریمهای اقتصادی، کسری بودجه دولتها و در نتیجه آن چاپ بی رویه پول بی پشتوانه در بانک مرکزی یک کشور دارد. اگر بخواهیم به زبان عامیانه بگوییم، چیزی که فراوان باشد، ارزش آن هم پایین خواهد آمد؛ موادی که به وفور در طبیعت یافت می شوند مانند: نمک را با الماس مقایسه کنید، الماس از کمیاب ترین و باارزش ترین سنگهای قیمتی در جهان است. اما تاثیر افزایش نرخ ارز یا همان افت ارزش پول ملی بر تجارت و به خصوص صادرات چگونه است؛ هنگامی که پول ملی ما ارزش کمتری نسبت به ارز کشوری که می خواهیم به آن صادرات انجام دهیم دارد، وارد کننده مورد نظر منفعت خود را در این می بیند که به سراغ ما بیاید. هنگامی که مثلا یک تن گوجه فرنگی درجه یک در کشور ما هشت میلیون تومان باشد، معادل ارزی این قیمت در کشور مقصد، تجارت ما ارزان تر خواهد بود. زیرا ارزش پول ملی آن کشور چند برابر پول ملی کشور ما است و ما بدین ترتیب به یک فروشنده با قیمت مناسب و به صرفه و علاوه بر آن به یک رقیب تجاری در محصول مورد نظر تبدیل می شویم.
به عنوان مثال: این هشت میلیون تومان اگر معادل پنج هزار و سیصد روپیه پاکستان باشد، وارد کننده پاکستانی می تواند یک تن گوجه فرنگی درجه یک را از ما به این قیمت نه چندان بالا خریداری کند و در کشور خود با قیمت بالاتری بفروشد و سود خوبی به جیب بزند.
علاوه بر این، ما به عنوان صادر کننده نیز هم ارز وارد کشور می کنیم که به بهبود وضعیت اقتصادی کشورمان کمک می کند و هم سود بیشتری برای خودمان دارد.
زیرا اکنون می توانیم ارزی که قیمت آن در کشور ما بالا است و احتمالا بالاتر هم خواهد رفت را در صرافی با مقدار زیادی از پول ملی خودمان تعویض کنیم.
نویسنده: محسن هفتانی مذاکره کننده بین الملل