تجارت و صادرات در صد سال گذشته تغییرات زیادی پیدا کرده است که متاسفانه هنوز در بازار ایران اعمال نشده است.زمانی که به گذشته برمی گردیم شاهد خواهیم بود که تجار در گذشته ها باید یک باری را در ایران خریداری می کردند.
بار شتر های خود می کردند و همراه این بار خودشان حرکت کرده و به کشور مقصد رسیده و در آنجا بازارهای محلی وجود داشت و یا بعدها تجارت خانه هایی وجود داشت که بار خود را در آنجا به فروش می رساندند.
تا کالا به مقصد برسد این انسان ها باید همراه کالای خود می رفتند. در آن زمان ها شرکت های حمل به این معنا وجود نداشت که کسی باشد و باری را تحویل بگیرد و با شتر به آنجا ببرد و بعد از فروش در آنجا بهش پول آن را تحویل دهد.
[remusics src="https://s3.eu-1.jeyserver.com/aradbranding-fa-wp-content/uploads/2021/06/3065.mp3" pic="https://s3.eu-1.jeyserver.com/aradbranding-fa-wp-content/uploads/2021/09/photo_2021-09-16_23-05-53-min-1.jpg" desc="روش های منسوخ شده در تجارت" title="استاد اولادی"]
امروزه تعریف تجارت تغییر کرده است یعنی تجار ما به دو بخش صادر کنندگان و وارد کنندگان تقسیم می شوند. صادر کنندگان کالا می گویند که من کالای خودم، گمرک خودم و شرکت های حمل که می توانند شرکت های حمل کشتی رانی، زمینی یا هوایی باشد.
واردکنندگان می گویند من و گمرک کشور خودم و شرکت های حمل که باید این بار را به من تحویل دهند.پس علی القاعده شرکت ها نیاز به این ندارند که حتماً در کشور های دیگر دنیا دفتر داشته باشند.
اگر واقعاً بخواهیم بررسی کنیم کشور های بزرگ صادر کننده را مثل چین، آمریکا و آلمان نگاه می کنیم می بینیم واقعاً شرکت هایی که دارند به اقصی نقاط دنیا صادرات می کنند آیا واقعاً در تمام کشورهای دیگر دفتر دارند؟
نه واقعاً اینجوری نیست اگر اینطور باشد هر شرکت باید ۵۰ الی صد دفتر در کشورهای مختلف دنیا داشته باشد.
اتفاقی که افتاده است این است که این کشور ها و این شرکت های می گویند کالای خود را تا گمرک خودشان و شرکت حمل خودشان می آیند و کارهای آن را انجام می دهند و بعد از آن شرکت حمل هست که کالا را به مشتری تحویل می دهد و دغدغه هایی هم ندارند.
چون الان خدمات حمل متمایز شده و واقعاً مثل صد سال پیش نیست که حتماً باید کالای خود حرکت می کردی؟ متاسفانه هنوز در ایران دیدگاه همین است.
یعنی شما وقتی می خواهید وارد صادرات می شوید. وقتی پیش رکت های مشاور می روید اولین کاری که می کنند به شما می گویند شما باید یک شرکت در کشور عمان داشته باشید.
در صورتی که صادر کردن کالا هیچ ارتباط مستقیمی به این مسیر ندارد. که حتما در آن کشور شما شرکتی ثبت کرده باشید.
شما باید به بازار آن کشور دست پیدا کنید آن موقع است که خریدارانی که در آن کشورها وجود دارند خودشان بار شما را می خرند و این بیشترین ایرادی است که در بین صادر کنندگان ما وجود دارد که نمی خواهند بپذیرند که این روش دیگر منسوخ شده و معنا ندارد.
هنوز دنبال این هستند که کالایی را با سرمایه خودشان بخرند وبه کشورهای دیگر ببرند و در آنجا بفروشند.
این چالشی است که امکان صادرات را سخت خواهد کرد و صادر کنندگان ما وقتی می خواهند شروع به کار کنند فکر می کنند به یک سرمایه سنگین نیازدارند و فکر می کنند میلیاردها پول داشته باشند و یک جنس را بخرند و روابط مختلفی در کشورهای مختلف داشته باشند.
دفاتر متعدد در کشورهای دیگر داشته باشند تا این بار را بفروشند. در صورتی که ما می گوییم چرا شما باید در عمان دفتر داشته باشید.
چرا فقط امارات چرا فقط روسیه آیا واقعاً شرکت های بزرگ صادراتی فقط به چند کشور دنیا صادرات می کنند آیا واقعاً در تمام کشورهایی که به آنها صادر می کنند دفتر دارند؟ نه آنها دنبال این هستند که وارد کننده های محصول خود را در کشورهای مختلف پیدا کنند.
دنبال مسیرهایی که واردکنندگان آن کالا در آن هستند که کالا بخرند را پیدا کنند و خودشان را در این مسیر قرار بدهند. واقعاً اسم اینکه شما بروید در یک کشوری که دفتر بگیرید و بخواهید بار خود را تا آن دفتر ببرید اسمش صادرات یا تجارت است.
آیا این را می توان یک تجارت بزرگ نام برد؟ نه اینگونه نیست. واقعاً من بعنوان یک تاجر بزرگ باید ببینم وارد کنندگان بزرگ دنیا را پیدا کنم یعنی باید درک کنم کسانی را که می خواهند کالای من را بخرند چه رفتاری انجام می دهند.
با توجه به رفتار آنها من در مسیر آنها قرار بگیرم یعنی شما اگر بازار را بشناسید متوجه خواهید شد که خیلی از روش های قدیمی امروز دیگر به خوبی جواب نمی دهد اگر بگوییم که کاملاً منسوخ نشده است.
مثل روش های بازاریابی محلی می ماند چون ما می دانیم که در روش های بازاریابی محلی دقیقاً شما به وارد کنندگان کالای خود نمی توانید دست پیدا کنید و بعضاً افرادی را پیدا می کنید که می خواهند کالا را در همان محلی که قراردارند تحویل بگیرند.
یعنی همان روشی که در گذشته با شتر اتفاق می افتده امروز با یک سری وسایل حمل و نقل جدید تر اتفاق خواهد افتاد و بعد که بخواهیم پول را از آنها بگیریم در صورتی که امروز اگر بخواهیم دیدگاه بزرگی نسبت به تجارت داشته باشیم باید یادبگیریم عملیات تجارت در کشورهای مختلف را بر دوش واردکنندگان آن کشور بگذاریم.
زیرا وارد کنندگان آن کشور شرکت دارند، کارت بازرگانی دارند مجوز های واردات را دارند و به راحتی می توانند کالا را وارد آن کشور کنند.
در صورتی که ما به دنبال این هستیم که تمامی این مجوزها را بگیریم تا وارد بازار آن کشور بشویم برای این است که وقتی من نوعی محصولم را می خواهم به کشور گرجستان یا آذربایجان صادر کنم.
این در صورتی است که من از قوانین و جزئیات وارداتی آنجا اطلاع ندارم باید شرکت بزنم و مبادرت به کسب مجوزهای تجاری کنم.
درصورتی که می بینم که قبل از من یک فردی یک آقایی یا خانمی این کار را انجام داده و با قیمت پایین تر این جنس را وارد بازار کرده و باعث می شود که من ضرر کنم.
در این بازار چون آن آقا یا خانم بخاطر سابقه صادراتی که دارد و رانت و ارتباطات خوبی که دارد و اینکه زبان محلی را بلد هست و مسیر های قانونی را می شناسد و می تواند آن کالا را به هزینه کمتری نسبت به من وارد کند.
واقعاً هزینه تمام شده آن کمتر باشد و من می آیم با یک هزینه کمتری محصولم را به آن کشور صادر می کنم و می بینم که این باعث ضرر من خواهد بود.
