از مهمترین داروهایی که برای درمان افراد دیابتی تجویز می شود انسولین بوده که باید با استفاده از سرنگ مخصوص که یک نمونه آن آوا می باشد تزریق شود و اصولا در روز سه مرتبه و به اندازه نیم سی سی با اندازه دقیق به صورت زیر جلدی توسط خود فرد تزریق می شود. انواع سوزنهایی که برای تزریقات زیر پوستی استفاده می شوند نسبت به دیگر نمونه های دیگر نازک تر بوده و اندازه طولی آنها کوتاه تر می باشد. ساختار همه سرنگها به یک شکل بوده و سالهای بسیار طولانی می باشد که این محصولات به یک شکل که کارایی لازم را دارند تولید می شوند. تمامی این تجهیزات از سه قسمت تشکیل می شوند که شامل محفظه، پیستون و سر سوزن می باشند. نوع و اندازه سوزن به محلول و مایعی که قرار است تزریق شود مرتبط بوده و برای تزریقات زیر جلدی از سوزنهای کوچک استفا ه می شود و برای مایعاتی که دارای جرم بیشتری هستند از سوزنهای با قطر بیشتر استفاده می شود. استفاده نا به جا از سرنگ سر جدا با سوزن نامناسب برای بدن ممکن است مشکل ایجاد کند و باعث بیرون زدن خون از بدن شود. از سرنگهای زیر جلدی در زمانی استفاده می شود که نیاز به جذب سریع مایعات در بدن وجود دارد و نمونه این محصولات سرنگهای انسولین می باشند. یکی از مزیتهای این گونه از سرنگها این است که مدت ماندگاری مایعات درون آنها بسیار زیاد بوده و نسبت به نمونه های دیگر میکروب کمتری به داخل آنها نفوذ می کنند. 
این گونه از محصولات بهترین گزینه برای استفاده در محیطهای آزمایشگاهی بوده و از شرایط استریل بهتری برخوردار می باشند. تزریق با سرنگ انسولین بسیار راحت بوده و علاوه بر راحتی با آلودگی کمتری تزریقات صورت می پذیردو درصد مشکلات بعد از تزریق بسیار پایین می آید. دو دلیل محکم برای پایین آمدن خطرات میکروبی هنگام تزریق با این نوع سرنگها وجود دارد که اولین دلیل صاف بودن سطح سوزن می باشد که این صاف بودن از بی نظمیهای سطح سوزن که عامل اصلی انتقال میکروب می باشد می کاهد و دلیل دوم پایین بودن قطر سوزن و میزان بیشتر تیز بودن آن است که اجازه نمی دهد میکروبها همراه مایع وارد سرنگ شوند. در زمانهای باستان نوعی تزریق و سوراخ کردن بدن با لوازم تیز اتفاق می افتاد که به هنگام گزیده شدن توسط مار یا عقرب و یا در زمانی که با سلاحهای مسموم مصدوم می شدند. 
در شواهد تاریخی مصریان نیز از نوعی تزریق یاد شده است ولی به طور کلی از قرن هفدهم بحث تزریق و سرنگ در علم پزشکی مطرح گشته است. اولین تزریق زیر پوستی توسط شخصی به نام رن آزمایش شده است و این شخص توانسته اولین تزریق از توع وریدی را بر روی حیوانات انجام دهد. جالب است بدانید که این شخص به جای سرنگ از مثانه حیواناتی چون سگ و از استخوان نازک پرندگان به جای سرسوزن آوا استفاده کرده بود. ماده تزریقی آنها به حیوانات مواد مخدر بوده و علت آن این بوده که قصد داشتند تا متوجه شوند که آیا داروهای خوراکی را می توان به صورت وریدی تزریق کرد و همان تاثیر را دید یا نه. آزمایشات زیادی در این زمینه انجام شد تا در نهایت متوجه شدند که علاوه بر نداشتن تاثیر در برخی مواقع باعث کشته شدن نیز می شده است. 
سرنگ انسولین نیم سی سی
در جامعه امروز و به دلیل مشکلات ژنتیکی و تغذیه نامناسب بسیاری از افراد دچار مشکلات دیابتی می شوند و به طور میانگین روزانه باید نیم سی سی انسولین را تزریق کنند و برای اینکار باید از سرنگ مخصوص استفاده کرد. در طول تاریخ و بعد از وارد شدن داروها در علم پزشکی اولین دغدغه دانشمندان پیدا کردن روشی بوده است که بتوان بسیار سریع انواع دارو را به بدن وارد کرد و همین تفکرات باعث اختراع اولین سرنگ با سوزن زیر جلدی شده است. اولین تزریق زیر جلدی در سال 1844 توسط پزشک ایرلندی اتفاق افتاده است و این اتفاق سرآغاز ساخت و تولید انواع سرنگ بوده است. ساخت اولین سرنگ شیشه ای در سال 1851 بوده است که این مزیت را داشته تا مایع و میزان آن دیده شود و مقدار تزریق مشخص شود. جالب است بدانید که بسیاری از پزشکان در آن تزریقات خود را به صورت موضعی انجام می دادند و به همین علت اعتقاد زیادی به میزان دوز دارو نداشتند. 
دومین شخصی که سرنگهای دیگری را طراحی کرد دکتر وود بوده که در فرانسه این کار انجام داد و اولین مدل طراحی او به صورت نقره بود. در سال 1800 میلادی اولین سرنگ با سوزن توسط دکتر ریند اختراع شد و به عنوان اولین تزریق بر روی خانم مارگات امتحان شد. بسیاری از افراد دکتر ریند را به عنوان پدر تزریق زیر جلدی می نامند و این به دلیل این است که این فرد روشهای جدیدی در نوع تزریق ابداع کرده بود. تقریبا کامل ترین نوع سرنگ در قرن نوزدهم طراحی شده است و تا به امروز نیز بر همان روال تولید شده است. تنها تغییرات اساسی که در طراحی سرنگها ایجاد شده است در جنس آنها بوده و نسبت به کارایی آنها از لحاظ شیمیایی و فیزیکی ارتفا یافته اند. 
بعد از سال 1920 میلادی محصولات جدیدی طراحی شد که مخصوص افراد دیابتی بود و برای تزریق انسولین به آنها کمک شایانی کرد. تا کنون انواع مختلفی از این سرنگها مانند سرنگ گاواژ تولید شده اند که از لحاظ حجمی با یکدیگر متفاوت می باشند و سر سوزنهای آنها به صورت یکپارچه و جدا می باشند. این نوع از سرنگها دارای سوزنهایی به طول 8 الی 12 میلی متر بوده و قطر کمتری داشته و به دلیل پایین بودن سطح مقطع آن هنگام تزریق درد بسیار کمی دارند. همان طور که اشاره کردیم جنس این نوع محصولات از پلی اتیلن مرغوب بوده و قدرت استریل بالا بهره می برند. از سرنگهای انسولین می توان در روز چند بار استفاده کرد ولی برای گرفتار نشدن به انواع باکتری بهتر است در روز بعد از آنها استفاده نکرد. طیق مطالبی که ارائه کردیم دیدید که استفاده های مختلفی از این سرنگها می شود و وجود آنها در هر خانه ای واجب می باشد. اگر قصد خرید این محصولات را دارید و یا می خواهید خرید و فروش آن را انجام دهید می توانید به این مجموعه مراجعه کنید. برای اینکار نیازی به حضور نبوده و تنها با وارد شدن به سایت مجموعه می توانید با ثبت سفارش با مشاوران مجموعه در ارتباط باشید.
