به طور کلی برای خشک کردن انگور و تبدیل آن به کشمش دو راه وجود دارد یکی استفاده از آفتاب و خشک کردن آن به روش سنتی که چندین ماه طول می کشد و دیگری استفاده از ماده ای به نام تیزاب که سرعت خشک کردن را چندین برابر می کند.
کشمشی که به این روش تهیه شود کشمش تیزابی( سلطانی) گویند.
امروزه بیشتر از روش تیزاب زدن استفاده می شود به دو دلیل یک کاهش زمان خشک کردن انگور و جلوگیری از اشغال فضای زیاد برای خشک کردن و دیگری جلوگیری از فساد.
تیزاب به عنوان یک ماده ی نگهدارنده برای حفظ کشمش استفاده می شود لذا کشمش تیزابی بیشترین حجم تولید را در ایران و همه ی نقاط جهان دارد و بیشترین استفاده مردم هم از همین نوع کشمش می باشد.
