برخی از فضایل علی (ع) از دیدگاه معصومین
پیامبر فرمودند: ای علی اگر همه مخلوقات از صبح تا شب بنشینند و فضایل تو را تعریف کنند، باز هم ذره ای از فضایل تو بیان نشده است. در جایی دیگر خود مولا فرمودند: که اگر همه درختان قلم، همه دریاها مرکب و همه جن و ملائک نویسنده شوند که فضائل و مناقب منِ علی بن ابیطالب را بنویسند، هرگز نخواهند توانست. این همان معنی کلام خداست که فرمودند: اگر همه دریاها مرکب شوند.
و همه درختان قلم شوند که کلمات پروردگارت را بنویسند، آنها تمام می شوند ولی کلمات پروردگارت تمام نمی شوند. صحبت کردن درباره امیرالمومنین آن هم در شأن مولای متقیان کاری نیست که از عهده ما بر بیاید و تنها در شأن خود معصوم است که معصوم را تعریف کند. یعنی اگر همه ما با هم متحد شویم و تمام آنچه را که بتوانیم در شأن مولا بیان کنیم، باز هم آن تمام شأن مولا نیست، بلکه آن درک و فهم ماست که درباره مولا شکل گرفته است.
در مناجات خمسه عشر به نقل از امام سجاد علیه السلام اینطور ذکر شده است، که خدایا اگر من ذکر تو را می گویم و یاد تو می کنم در حقیقت این یاد کردن تو نیست بلکه فهم من از یاد توست. مثلا همه ما قرآن می خوانیم ولی آن چیزی که ما از قرآن می فهمیم، حقیقت قرآن نیست بلکه درک و فهم ما از قرآن است.
بعد می‌فرمایند خدایا من شرمنده ام از اینکه یادت می کنم، اگر تو من را به یاد کردن خودت اجبار نمی کردی من خودم را شایسته این نمی دانستم که بخواهم تو را یاد کنم و می دانم که یاد کردن در شأن خودم هست نه در شأن تو. در ادامه می فرمایند وجود من کجا لایق این است که بخواهد محل تقدیس و تسبیح تو قرار بگیرد.
پس ما این را باید به خودمان یادآور شویم که زبان های ما کجا لایق این هستند که بخواهند کلام و نام و منقبت و فضیلتی از علی بن ابیطالب بیان کنند؟ اگر ما را امر نمی کردند که مناقب اهل بیت عصمت و طهارت را برای مردم بیان کنید، ما در شأن این نبودیم که بخواهیم چیزی بیان کنیم.بعد می فرماید: و من اعظم النعم علینا جریان ذکرک علی السنتنا "یکی از برترین و بزرگترین نعمت های تو بر ما یاد توست که بر زبان‌های ما جاری است". پس این نعمت از بزرگترین توفیق هاست که امروزه نصیب ما شده است که سخنران ها درباره مناقب و فضایل حضرت علی علیه السلام صحبت کنند و گوش های ما این مناقب را بشنوند و لذت ببریم.
بخشیدن گناهان به واسطه امام علی (ع)
شنیدن مناقب حضرت علی علیه السلام از بزرگترین توفیقات الهی است که خداوند به هر بنده ای که بخواهد او را ببخشد، عطا می کند.
از حضرت صادق علیه السلام سوال شده است که مولای من گناهان زیادی به واسطه چشمانم، زبانم و گوش هایم از من سر زده است چه کنم تا خداوند سریع تر آن ها را بر من ببخشد؟ امام فرمودند آیا در منزل شما نوشته ای از مناقب و فضایل علی علیه السلام موجود هست؟ گفت بله. فرمود آن را بیاور و با صدای بلند بخوان. همین که چشمت بر آن بیفتد.
و تصدیق کند خداوند تمام گناهان چشمت را می آمرزد. همین که لبانت آن را بخوانند خداوند گناهان زبانت را می بخشد و چون بلند خوانده ای، گوش هایت می شنود و چون گوشهایت بشنود خداوند تمام گناهان گوشهایت را هم می بخشد. اینجاست که می گوییم یا علی چقدر شأن تو نزد خدا بالاست، چقدر برای خدا عزیزی که بنده ای که بارها و بارها و بارها گناه و نافرمانی کرده است همین که قلبش تصدیق مناقب تو کند، همین که چشمش به مناقب تو بیفتد، خداوند همه گناهان او را می بخشد.
عواقب بغض و کینه نسبت به امیرالمومنین
امیرالمومنین در تعریف خودشان می فرمایند من همان کسی هستم که خداوند به واسطه دوستی با من تمام گناهان را می بخشد حتی اگر به اندازه دریاها باشد و به واسطه دشمنی با من به جهنم می‌برد حتی اگر صاحبش، صاحب تمام اطاعت ها باشد.
فرمودند اگر کسی ذره ای در قلبش بغض و دشمنی با علی بن ابیطالب داشته باشد والله خدا از اعمالش و از خود آن شخص بیزار است. اگر عمر نوح داشته باشد و هیچ گناهی از او سر نزده باشد و تمام اموالش را در راه خدا انفاق کند و آخرش هم با شهادت در راه خدا بمیرد، فرمودند این شخص اگر ذره ای در قلبش کینه و دشمنی با علی بن ابیطالب باشد به خدا سوگند بوی بهشت را از ۵۰۰ فرسخی نمی شنود. درک این مقام از توان ما خارج است و درباره فضیلت علی ابن ابیطالب هر چقدر هم که صحبت کنیم باز هم صحبت به انتها نمی رسد.
شاید درست نباشد که روز سیزده رجب را به عنوان روز پدر یا روز مرد نامگذاری کنند. هر چند که رواج پیدا کرده است و همه بهم تبریک هم می گویند اما شاید با این عمل خیلی جایگاه ها هم تراز شده است. یعنی مثلا به علی ابن ابیطالب می گویند مرد و به من و شما هم گفته می شود مرد؟ اگر امام علی (ع) مرد است پس ما چی هستیم و اگر ما مرد هستیم پس او چیست؟ پس بهتر بود این روز را می گذاشتند روز علی ابن ابیطالب بماند. همانطور که شیعیان در گذشته مراسم های مختلفی به یاد امام علی (ع) می گرفتند و زمانی که این اعیاد فرا می رسید بزرگان جمع می شدند و هر کدام منقبت و فضیلتی از علی ابن ابیطالب می گفتند و جوان ترها هم که در مجلس بودند یاد می گرفتند و همینطور این مراسمات نسل به نسل ادامه پیدا می کرد و یاد علی (ع) در تاریخ می ماند.
بازگو کردن مناقب امام علی (ع) از زبان خودشان
زمانی که خلیفه دوم قرار بود از دنیا برود شش نفر را به عنوان کاندید انتخاب کرد که آنها در شورا مشورت کنند و خلیفه را انتخاب کنند، که علی علیه السلام یکی از آن ۶ نفر بود.
قبل از اینکه شروع به صحبت کردن کنند امام علیه السلام این طور می فرمایند: بسم الله الرحمن الرحیم گر چه بیان فضیلت انسان از زبان خودش چندان پسندیده نیست ولی دین خدا بر گردنم وظیفه ای نهاده است که اگر فضایلم را بیان نکنم و برتری ام را نسبت به شما نگویم ممکن است حجت بر شما تمام نشود و غیر مرا انتخاب کنید و سپس بگویید ندانسته این کار را کرد. از این جهت مناقبم را برای شما بازگو می‌کنم تا راهی برای گمراهی نداشته باشید.
و حجت را بر شما تمام گردانم، با آنکه می دانم به سبب بغضی که با من دارید در انتها دیگری را انتخاب می کنید. در این شورا طلحه، زبیر، عبدالرحمن ابن عوف، سعد ابی وقاص و عثمان هم حضور داشتند که همه از بزرگان و مشایخ عرب بودند و از برگزیدگان آن موقع بودند و اگر کس دیگری هم بود که صلاحیتی هم تراز با این شش نفر داشت یقینا عمر به خاطر اینکه خودش را فردی مردم دوست جلوه دهد آن را هم در شورا قرار میداد.
ولی فرد دیگری نبود. خیلی از سابقین در اسلام یا در قید حیات نبودند یا دیگر نمانده بودند و فقط همین شش نفر باقی مانده بودند. سپس می فرمایند آیا کسی در میان شما هست که در پذیرش اسلام و رسول خدا بر من سبقت گرفته باشد؟ آن ها گفتند نه به خدا. دوباره حضرت علی علیه السلام فرمودند آیا کسی در میان شما هست که در نزدیکی و قرابت با رسول خدا از من سبقت گرفته باشد؟
گفتند نه به خدا. فرمودند آیا کسی در میان شما هست که پیغمبر درباره او فرموده باشد مثل من به او مثل موسی به هارون است به جز اینکه بعد از من پیامبری نخواهد آمد؟ همه گفتند نه به خدا قسم. پس مراقب باشیم در روز سیزدهم رجب که روز پدر و روز مرد نامگذاری شده است فضایل و مناقب حضرت علی علیه السلام در پشت تبریک های روز پدر و روز مرد گم نشود و این فضایل و مناقب را زنده نگه داریم و مراقب باشیم یاد حضرت علی علیه السلام کمرنگ نشود و در تاریخ بماند.
دریافت پاداش مومن از دیدگاه قرآن
کسی که خودش را مقید به سنت رسول خدا کرده باشد دچار ضرر نمی شود، اذیت می شود ولی ضرر نمی‌کند، این دو با هم فرق می کنند.
اذیت کردن مثل است که مثلا کسی از شما نیشگون بگیرد و بعد از این نیشگون ۱۰۰ میلیون پول به شما بدهد. اگر از شما سوال شود که آیا با این نیشگونی که از شما گرفته شد ضرر کردید؟ حتما جواب می دهید نه ضرر نکردم چون در ازای آن پول دریافت کردم ولی اذیت شدم، دستم لحظه ای درد گرفت. مومن در سختی ها اذیت می شود.
ولی ضرر نمی کند، چون قرآن می فرمایند شما هیچ رنج و سختی را در راه خدا تحمل نمی کنید مگر آنکه خداوند برای شما می نویسد و پاداش چندین برابر می دهد. وقتی ما به این آیه ایمان آورده باشیم دیگر نباید نگران باشیم چون می دانیم که مثلا اگر امروزه از پول ما کم شود خدا می گوید اگر از بلایی که من فرستادم پولت کم شد من ضمانت می دهم که چند برابر آن را دوباره به تو برگردانم. اگر همه مردم به این وعده خدا عمل کنند کسی بدبخت نمی شود و ضرر نمی کند.
یک صفحه ای را در سایت آراد برندینگ درست کردیم و در آن صفحه نوشتیم که در تجارت و صادرات خیر و برکتی وجود دارد که در کارگری و کارمندی و ... آنقدر زیاد نیست. این صفحه را کاربران باز می کنند که از هر ۱۰۰۰۰ نفری که این صفحه را باز می کنند ۲۰ نفر فقط برایشان سوال پیش می آید که این موضوع چیست و زنگ میزنند و درباره آن صفحه سوال می کنند و حدود ۹۹۸۰ نفر اصلا به این موضوع اهمیتی نمی دهند. در صورتی که اگر بپرسند ضرر که نمی کنند فقط بپرسند شاید منفعتی برایشان داشته باشد.
