این دستکشها برای اولین بار در سال 1890 مورد استفاده قرار گرفتند و استفاده از آنها در اواخر دهه 1980 به طور چشمگیری افزایش یافت، زمانی که دستکشهای لاتکس به‌طور گسترده برای جلوگیری از انتقال عفونتهای منتقل از طریق خون، مانند بیماریهای نقص ایمنی انسانی (HIV) توصیه شد.
این دستکشها برای اولین بار در سال 1890 مورد استفاده قرار گرفتند و استفاده از آنها در اواخر دهه 1980 به طور چشمگیری افزایش یافت، زمانی که دستکشهای لاتکس به طور گسترده برای جلوگیری از انتقال عفونتهای منتقل از طریق خون، مانند بیماریهای نقص ایمنی انسانی (HIV) توصیه شد.
هدف اصلی دستکشهای جراحی و دستکش نیتریل این است که به عنوان یک مانع محافظتی برای جلوگیری از انتقال احتمالی بیماریها بین متخصصان مراقبتهای بهداشتی و بیماران در طی مراحل جراحی عمل کنند.
تفاوت بین دستکشهای جراحی و دستکشهای معاینه پزشکی (نوع دستکشهایی که در ظروف حجیم در اتاقهای معاینه بالینی یافت می‌شوند) عبارتند از:
- تولیدکنندگان دستکشهای جراحی ملزم به رعایت سطح بالاتری از استانداردهای کیفی هستند.
- دستکشهای جراحی استریل هستند و به‌صورت جداگانه به‌صورت جفت بسته بندی می شوند.
- دستکشهای جراحی محدوده اندازه دقیق تری نسبت به دستکشهای معاینه پزشکی دارند.
- دستکشهای معاینه پزشکی به جلوگیری از آلودگی بین مراقبان و بیماران کمک می کند.
- این دستکشها در طی مراحلی که نیازی به شرایط استریل ندارند.
به عنوان مثال خون گیری برای آزمایش خون استفاده می شود، همچنین برخی از انواع دستکش لاتکس همچنین می توانند از فرد پوشیده در برابر آسیبهای ناشی از مواد شیمیایی یا دارویی خطرناک محافظت کنند.
دستکش جراحی لاتکس به‌دلیل خاصیت ارتجاعی و نرمی آن شناخته شده است که نه تنها محافظت بیولوژیکی فوق العاده‌ای از مانع ایجاد می کند؛ بلکه تناسب، راحتی، چابکی و انعطاف پذیری را نیز فراهم می‌کند.
طراحی کاملاً آناتومیک با انگشتان خمیده که از اشکال طبیعی انگشتان در حالت استراحت پیروی می‌کند، حرکت با برد آزاد را فراهم می‌کند و خستگی دست را در طول عمل جراحی به حداقل می‌رساند. سطح بافت کف دست، مقاومت در برابر لغزش را برای گرفتن و کنترل بیشتر افزایش می دهد. فضای داخلی بدون پودر باروکش پلیمری تجربه پوشیدن صاف باورنکردنی را امکان‌پذیر می‌کند.
برخی از مزایای دستکش جراحی بدون پودرhd عبارتند از:
- انتخاب مناسب برای اعمال جراحی عمومی.
- خاصیت ارتجاعی و نرمی، تناسب، راحتی، مهارت و انعطاف‌پذیری را فراهم می کند.
- طراحی کاملاً آناتومیک باعث کاهش خستگی انگشتان می شود.
- بافت کف دست مقاومت در برابر لغزش را برای گرفتن و کنترل بیشتر افزایش می دهد.
- پوشش داخلی پلیمری باعث می‌شود که پوشش صاف داشته باشد.
- دستکش مهره دار پوشیدن را آسان می کند و به جلوگیری از عقب رفتن کمک می کند.
کاربرد دستکش لاتکس
بروز واکنشهای آلرژیک به لاتکس به سرعت در میان بیماران و کارکنان مراقبتهای بهداشتی در دهه 1990 افزایش یافت.
از آن زمان، مواد دستکش مصنوعی جدیدی معرفی شدند که دارای خواص متفاوتی از نظر استحکام، راحتی و حساسیت هستند؛ با این حال، اکثر دستکش جراحی هنوز از لاتکس ساخته می شود.
- لاتکس طبیعی
- بهترین محافظت را در برابر ویروسها افزایش می دهد
- حساسیت، کشش و راحتی عالی
- بادوام
- می تواند در افراد مستعد به شدت آلرژی زا باشد
از نرم کننده های مبتنی بر هیدروکربن/نفت باید اجتناب شود؛ زیرا لاستیک را ضعیف می‌کنند؛ هنگام استفاده از دستکشهای لاتکس، نرم کننده های مبتنی بر آب ترجیح داده می شوند.
نئوپرن مصنوعی بدون لاتکس، استحکام بالا، سطح کشسانی و راحتی کمتری نسبت به لاتکس دارد.
گرانتر از لاتکس است و پلی ایزوپرن مصنوعی بدون لاتکس دارد.
خواصی مشابه لاتکس از نظر خاصیت ارتجاعی، راحتی، حساسیت و استحکام دارد.
دستکش جراحی نیتریل استحکام عالی و محافظت شیمیایی، کشش کم، راحتی و حساسیت؛ می تواند از مخلوط نیتریل و لاتکس برای بهبود این خواص تشکیل شود.
- بیشتر بخوانید: دستکش جراحی حریر
دستکشهای معاینه پزشکی اغلب از لاتکس یا مواد مصنوعی مانند نیتریل یا وینیل (PVC) ساخته می‌شوند.
دستکشهای وینیل مقاومت کمتری دارند و محافظت شیمیایی ضعیفتری نسبت به سایر مواد دستکش دارند؛ بنابراین برای کارکنان مراقبتهای بهداشتی که در تماس مستقیم با مواد دفعی بدن هستند یا کسانی که داروهای شیمی درمانی را کنترل می کنند، مناسب نیستند.
دستکش معاینه مورد استفاده در مراقبتهای بهداشتی عبارتند از:
- دستکش معاینه نیتریل
- دستکش معاینه وینیل
- دستکش معاینه لاتکس
عناصری غیر از مواد دستکش که سطح حفاظت مانع را تعیین می کنند عبارتند از:
- مدت زمانی که دستکش پوشیده شده است
- تماس مواد شیمیایی با دستکش
- دست زدن به تجهیزاتی که ممکن است به مواد دستکش فشار وارد کند
- تناسب دستکش
بدین ترتیب دستکشهای نامناسب محافظت کمتری ارائه می دهند.
حساسیت به لاتکس و سایر واکنشهای پوستی ناشی از دستکشهای جراحی
مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید دستکش معاینه، پودر دستکش یا عرق ممکن است یک اثر تحریک کننده مستقیم روی دستها داشته باشند که در نتیجه اختلال مکانیکی پوست به دلیل مالش دستکش است که این امر به دلیل واکنش آلرژیک نیست.
درماتیت تماسی آلرژیک
اغلب به دلیل حساسیت به شتاب دهنده های لاستیکی (مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت لاستیک)، همچنین می تواند به دلیل سایر مواد شیمیایی دستکش مانند نگهدارنده ها، رنگها و سایر افزودنیها باشد.
آلرژی به لاتکس، به‌دلیل حساسیت به پروتئین لاتکس طبیعی لاستیک نیز ممکن است رخ دهد.
چگونه از تحریک پوست ناشی از دستکشهای جراحی یا دستکش وینیل جلوگیری کنیم؟
دستکشهای بدون پودر نسبت به دستکشهای پودری کمتر موحب تحریک پوست و خشک شدن پوست می شوند.
قوانین FDA برای ممنوعیت دستکشهای جراح پودری، دستکشهای پودری معاینه بیمار و پودر قابل جذب برای روانکاری دستکش جراحd، در ژانویه 2017 در ایالات‌متحده اجرایی می شود.
اگر بیش از 20 دقیقه از دستکشهای انسدادی استفاده می کنید، از دستکشهای نخی مناسب زیر آنها استفاده کنید تا تحریک ناشی از تعریق را کاهش دهید.
همچنین شستن دستها پس از برداشتن دستکش بسیار مهم است.
اچ دی در شرکت آداس دنتیست کارشناس دستکش رسول میلادی در حال پخش می باشد که با دستکشهای لاتکس و نیتریل و وینیل می باشد.