یک لقمه زیتون سیاه اسپانیایی برابر است با طعمی واقعی که فقط این می توانید از خوردن زیتون تجربه کنید. جای تعجب نیست که غذاهای مدیترانه ای و اسپانیایی با زیتون سیاه اسپانیایی مصرف می شود.
خرید زیتون سیاه اسپانیایی 4 کیلوگرمی
برای دانستن تاریخچه درخت زیتون، باید به هزاره دوازدهم قبل از میلاد برگردید. با این حال، تا سال 1050 قبل از میلاد بود که درخت زیتون از طریق فنیقی ها به اسپانیا راه یافت.
درخت زیتون اسپانیایی پتانسیل کامل خود را تنها پس از ورود ژنرال رومی به نام پوبلیوس کورنلیوس سیپیو آفریقانوس در سال 212 قبل از میلاد به اسپانیا توسعه داد و زیتون های اسپانیایی به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند: سبز یا سیاه.
زیتون هزاران سال است که بخشی از رژیم غذایی انسان بوده است، مدت ها قبل از اینکه صنعت کنسروسازی، خواربار فروشی ها و مارتینی ها وارد عمل شوند. اما چند دهه پیش، آمریکایی‌های معمولی شما فقط چند نوع را می‌شناختند، برخی سبز، برخی سیاه، برخی حفره‌دار، و بهترین‌ها با پر کردن بود.
با این حال، زیتون‌ها به طرز خارق‌العاده‌ای متنوع هستند و به همان اندازه همه‌کاره هستند، چه به صورت آسیاب شده و به صورت نواری ، در سالاد ریخته شوند، در خورش‌ها و سس‌ها بجوشانند، یا در مارتینی‌ها ریخته شوند، یا مستقیماً بدون دست خورده شوند.
طعم‌های شیرین، ترش، شور، تلخ و تند آنها به‌طور منحصربه‌فردی پیچیده است و آنها را به ابزاری ضروری در زرادخانه هر آشپز خانگی تبدیل می‌کند و آنها همچنین از نظر تاریخی مهم هستند: کشت آنها به هزاران سال قبل باز می گردد، و آنها در قانون آشپزی مدیترانه ای نوشته شده اند.
درختان زیتون یکی از قدیمی ترین درختانی هستند که تا به حال توسط انسان ها برداشت شده است، روشی که قدمت آن به بیش از 8000 سال می رسد. خود درختان در مناطق گرم و نیمه گرمسیری به ویژه در هوای دریا و خاک سنگی رشد می کنند.
بومی سوریه و آسیای صغیر، اولین زیتون از درختچه های کم ارتفاع چیده شد. این آشوری ها بودند که دریافتند می توان از این میوه روغن خوش طعم و تند پرس کرد و به همین دلیل به دنبال کشت و برداشت درختان بوته ای بودند.
درختان زیتون نه از دانه‌ها، بلکه از ریشه‌های بریده شده یا شاخه‌هایی که در خاک دفن شده‌اند و اجازه می‌دهند ریشه‌دار شوند یا به درختان دیگر پیوند بزنند، رشد می‌کنند. درختان زیتون عمر طولانی دارند.
برای صرفه جویی در هزینه، برخی از تولیدکنندگان از چوب یا ماشین برای تکان دادن میوه های رسیده از درختان استفاده می کنند یا زیتون ها را روی درختان می گذارند تا به حدی رسیده باشند که بدون هیچ کمکی به زمین می افتند.
اگرچه این فرآیند مقرون به صرفه است، اما کیفیت مطلوبی را ایجاد نمی‌کند از آنجایی که همه زیتون‌های روی درخت به طور همزمان می‌رسند، بسیاری از زیتون‌های جمع‌آوری‌شده ممکن است کمتر یا بیش از حد رسیده باشند، به‌علاوه برخورد خشن می‌تواند به میوه‌های ظریف آسیب برساند.
بهترین و سخت‌کوش‌ترین زیتون‌کاران از روشی سنتی استفاده می‌کنند که البته زمان‌بر است زیتون‌ها را با دست می‌چینند و هر زیتون برای رسیدن انتخاب می شود، درست در لحظه مناسب چیده می شود. این زیتون ها کمتر کبود می شوند و طعم فوق العاده ای دارند.
به طور کلی، هر چه زیتون تیره تر باشد، زمانی که از درخت کنده می شود، رسیده تر است. زیتون سبز می رسد و تبدیل به زیتون سیاه مییا بهتر است بگوییم، آنها از سبز به قهوه ای روشن، به قرمز و بنفش پر جنب و جوش، به عمیق ترین و تیره ترین سیاه تبدیل می شوند.
به طور کلی، هر چه زیتون تیره تر باشد، زمانی که از درخت کنده می شود، رسیده تر است. دارای بافت سفت و طعم دلپذیر و آجیلی هستند و زیتون‌های سیاه در ماه‌های نوامبر و دسامبر (گاهی تا اواخر ژانویه) چیده می‌شوند و نرم‌تر، غنی‌تر و گوشت‌تر هستند.
زیتون سیاه اسپانیایی با طعم فوق العاده
زیتون سیاه اسپانیایی مملو از ترکیب اولئوروپئین است که به آن تلخی شدید می دهد. در مقایسه با سایر میوه‌های هسته‌دار (میوه‌های هسته‌دار مانند هلو و گیلاس) زیتون دارای محتوای قند بسیار کم و مقدار روغن بالا (12 تا 30 درصد) است که هر دو بسته به زمان برداشت و تنوع متفاوت هستند.
به لطف تلخی اولئوروپین ایمن اما عمیقاً غیرجذاب زیتون ها قبل از آماده شدن برای خوردن، باید تحت یک فرآیند قرار گیرند. اگر به طور تصادفی زیتون خام را گاز گرفته اید، بدون شک با وحشت تلخ و طاقت فرسایی که به وجود می آید آشنا هستید.
پخت زیتون در واقع بیشتر شبیه تخمیر است تبدیل قندهای طبیعی زیتون به اسید لاکتیک است. اولئوروپئین و فنل های با طعم تند به یکی از پنج راه از میوه خارج می شوند و پخت با آب نمک: زیتون های کاملاً رسیده و بنفش تیره یا سیاه به تدریج در آب نمک تخمیر می شوند (یعنی آب نمک).
زیتون های پخته شده با آب نمک اغلب شیرین هستند، زیرا آب نمک طعم طبیعی میوه را تشدید می کند. خیساندن، شستشو در آب ساده، و تکرار، و دوباره تکرار ... این روش کندترین روش و در نتیجه بسیار نادر است.
برخی از تولیدکنندگان فرآیند پخت خود را در آب آغاز می‌کنند و سپس زیتون‌های خود را به آب نمک چاشنی منتقل می‌کنند. این زیتون ها به مدت یک ماه یا بیشتر در نمک بسته بندی می شوند. نمک رطوبت و تلخی زیتون را می کشد.
سپس نمک حذف می‌شود و گاهی اوقات زیتون‌ها را در روغن زیتون غسل می‌دهند تا آبدار و چاق بماند. زیتون های خشک شده دارای طعمی عمیق و ظاهری چروکیده و شبیه آلو هستند.
زیتون های روغنی، زیتون های خشک شده ای هستند که برای چند ماه در روغن خیس می شوند یا نرم می شوند. در برخی موارد نادر، زیتون را می توان یا روی شاخه تخمیر کرد یا پس از چیدن، با قرار گرفتن در زیر نور آفتاب تخمیر کرد.
در ذخیره سازی زیتون ها باید نسبتا سفت باشند و هرگز کبود یا کبود نشوند. اگر در «بار زیتون» یک فروشگاه زیتون می‌خرید، به دنبال زیتون‌هایی باشید که با آب نمک پوشیده شده‌اند، که به آنها کمک می‌کند رطوبت و طعم خود را حفظ کنند.
همچنین برای تازگی آنها را باید مرتباً برگردانید. هنگامی که به خانه رسیدید، زیتون های خود را تا 10 روز در یخچال نگهداری کنید، در مایعی که داخل آن قرار گرفته و به راحتی با پوشش پلاستیکی پوشانده شده است خیس بخورید.
اگر آب نمک ندارید، خودتان درست کنید فقط یک قاشق چایخوری نمک به یک و نیم فنجان آب اضافه کنید زیتون را در ظرف در بسته نگذارید بهتر است کمی نفس بکشند. جهت تهیه زیتون سیاه اسپانیایی به وب سایت ما به آدرس مورد نظرمراجعه کنید.
