در زمانه ای به سر می بریم که هر کسی می تواند دانسته های خود را با دیگران به اشتراک بگذارد.یکی برای صد نفر یکی برای هزار نفر و یکی برای میلیون نفر.آیا تمام این دانسته ها که به مردم می رسد درست است؟
خودتان می دانید که اکثر اینها دروغ و فریب است و اگر کسی این را نداند معلوم می شود مردم را درست نشناخته است.در اقتصاد و ثروتمند شدن نیز به همینگونه است.افراد زیادی سخنها می رانند و مسیرهای مختلفی را به مردم نشان می دهند.
این موضوع مربوط به امروز نیست و از قدیم نیز به همینگونه بوده است اما امروز به جهت وجود اینترنت تعداد کسانی که ادعای راهنمایی مردم را دارند زیاد گردیده است.
اگر تعداد کسانی که به مردم راه نشان می دهند زیاد اما راه های رسیدن به ثروت محدود باشد پس یقینا تعداد دروغگویان افزایش یافته است.زمانی که دروغگوها زیاد شوند و قدرت یابند مطمئنا پیدا کردن راه درست سخت تر خواهد بود مگر برای آنکس که خدا بر او رحم نماید.
ای مردبدانید که برای هر مقصدی مسیریست و مسیر خداوند مستقیم است و آنچه غیر مسیر خداست غرور و فریبی بیش نیست.به شما وعده ی رشد می دهد اما به تاریکی ها می برد.از آسانی راه با شما سخن می گوید و در سختی هایش تنها می گذارد.یقینا هر جاده ای پیچ و خمی دارد که سمتی از آن دیده شده و سمت دیگرش دیده نمی شود.
بسیارند راهنمایانی که شما را به راهی می برند و در پیچ و خم های آن راه شما را تنها یافته و همچون دزدانی بیرحم چپاول می کنند و شما گمان می کنید که اینها به جهت حمایت از شماست در حالیکه می خواهند شما را فریب دهند و آنچه به زحمت در آورده اید به آسانی از چنگتان خارج نمایند.
پس در هر راهی وارد نشوید هرچند راهنمایتان خود را خیرخواه نشان دهد و از هر مسیری پیروی نکنید هرچند بلد راهتان را راستگو بدانید.راه حق آشکار و راه باطل غبارآلود است.
اگر درستی را بشناسید خواهید دید بسیاری از کسانی که اکثر مردم آنها را خوب می دانند مردم را به سمت نادرستی ها می برند.
پس از راهی که پروردگارتان برای امرار معاش نیکو قرار داده بهره ببرید هر چند با سختی هایی همراه باشد و وعده خدا را فراموش نکنید که فرمود: سوره شرح آیه ۵ و ۶
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
پس یقینا همراه سختی آسانیست.یقینا همراه سختی آسانیست./
رسول خدا فرمود: خداوند همراه هر سختی دو آسانی قرار داده چرا که دو مرتبه فرموده همراه سختی آسانیست و یک سختی بر دو آسانی غالب نمی شود پس در زمان سختی ها از خداوند طلب کمک نما تا تقدیراتت را به سمت خوبی تغییر دهد و بدان اگر مردم بخواهند به تو سودی رسانند در حالیکه مقدر او نباشد تلاششان برایت نفعی نخواهد داشت و اگر در سختی ها توان داشتی جهد و کوشش کن تا به فضل خدا به آسانی برسی و اگر توان نداشتی صبر پیشه کن و بدان اگر اندوهی به تو رسد سپس با فرح و شادمانی همراه خواهد بود./
امام صادق علیه السلام فرمود: زمانی که علی امیرمومنان عهده دار حکومت گردید روزی زنی نزد او آمد و از شوهرش شکایت نمود که به او خرجی و نفقه نمی دهد.
علی علیه السلام به حال آن مرد نظر کرد و دید که واقعا در سختی و تنگناست.
پس از زندانی کردن آن مرد خودداری نمود و خطاب به آن زن فرمود: إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً./
شخصی از امام صادق علیه السلام درباره گروهی از مردم که در سختی ها هستند و هیچگاه از آن خارج نمی شوند سوال کرد.
امام علیه السلام فرمود:
یک سختی آنست که شخص مومن برای اطاعت فرمان خدا خود را به سختی می اندازد پس برای او در همین دنیا یا سرای دیگر آسانی زیادی به همراه خواهد آورد.
و یک سختی آنست که شخصی در راه اطاعت از شیطان خود را به سختی می اندازد پس این سختی مقدمه سختی اوست برای آخرت و عذاب آخرت بر او شدیدتر است لکن سختی دنیایش کمی از سختی های آخرتش می کاهد و این همان آسانیست که همراه سختی اوست.
پس در هر حالتی همراه هر سختی آسانیست./برخی می گویند آراد فقط می گوید تجارت درست است و بقیه شغل ها را غلط می داند.این ها آراد را درست نمی شناسند و کسانی هستند که نشاخته قضاوت هم می کنند.
آراد هیچگاه نگفته مابقی شغل ها غلط است بلکه گفته برای کسی که قصد دارد ثروتمند شود مسیری زیباتر از تجارت نیست چرا که تجارت سنت رسول خداست که به سبب آن ثروت زیادی به دست آورده و امامان نیز از این راه کسب درآمد زیادی نموده و نیز پیروانشان را به آن امر نموده اند.
از نظر آراد هر شغلی حلال و طیب است و درآمدش پاک جز شغلی که خداوند حرام کرده و آن ربا و نزول، خوردن سهم امام زمان بی اجازه او، درآمد از راه دین، مزد خواستن برای یاددادن قرآن و خواندن نماز، یاری ستمگران، امانتداری برای خائنان، تجارت آلات حرام و مواردی چند که در تمام کتاب های فقهی شیعه در باب مال سحت یا حرام آمده است.
از نظر ما کارگری برای غیرستمگر، کارمندی برای غیر ظالم، بنایی و نجاری و کفاشی و مغازه داری و لباس فروشی و رانندگی و خیاطی و بسیاری از شغل های دیگر پاک و حلال است و مالی که از این راه ها به دست می آید اگر صاحبش کارش را درست انجام دهد گوارای وجودش.
سخن ما اینست که این مشاغل هرچند حلال هستند اما به کمک آنها نمی توان ثروتمند شد و اگر هم کسی از این شغل ها ثروتمند شده به ندرت بوده و اگر زندگیش را دقیقتر ورق بزنی می بینی در بخشی از ایام زندگی اش تنها به همان شغلش اکتفا نکرده بلکه تجارت یا خرید و فروشی نیز انجام داده و سود خوبی از آن بدست آورده است.
تاکید ما بر تجارت سخنی نیست که با عقل خودمان به آن رسیده باشیم و ادعا کنیم راهی را یافته ایم که پیش از ما کسی نیافته است بلکه این توصیه رسول خداست و ما به جهت اعتمادی که بر رسول خدا و سنتش داریم آن را پذیرفته و خود و شما را به آن توصیه می کنیم.
رسول خدا فرمودند: روزی بر ده قسم است که نه قسم آن در تجارت است./جمع بندی آنکه مسیرهایی برای کسب درآمد وجود دارد.بخشی از آن ها حلال و بخشی از آن ها حرامند.بخشی از آن ثروت زیاد می آورد و بخشی از آن ها چندان بالا نمی برد.پس بدانید لزوما هرچه حلال است ثروتمند نمی کند و هر چه حرام است فقیر نمی گرداند.حال دانستی که مسیرها بر چهار گونه اند.
مسیر حرامی هست که ثروتمند هم نمی کند مانند کارگری و کارمندی برای ستمگران در سطوح پایین.این شغلیست که صاحبش را در دنیا و آخرت خوار می کند.
و مسیر حرامی هست که ثروتمند هم می کند مانند رباخواری، خوردن مال امام زمان بی اجازه او و یا کسب ثروت از راه دین و یا یاری ستمگران در سطوح بالا.
این شغلیست که ممکن است صاحبش را در دنیا ثروتمند نماید اما در آخرت یقینا ذلیل و حقیر می کند.و مسیر حلالی که که ثروت آنچنانی نمی رساند مانند خیاطی.این شغلیست که صاحبش در دنیا با سختی هایی هم زندگی می کند اما در آخرت خیر و سعادت می بیند.
و مسیر حلالی که ثروت هم می آورد مانند تجارت، تولید و صنعت، کشاورزی و دامپروری در سطوح بالااین شغلیست که صاحبش هم در دنیا لذت می برد و هم در آخرت.پس اگر مسیرها را درست بشناسی راهنماها را هم خواهی شناخت.
حال می فهمی آنکه تو را به مسیر باطلی امر می کند اهل باطل است هرچند مردم او را حق بدانند و هر کس راهی غیر از راه خدا را نشان دهد همان کسیست که خداوند درباره اش فرموده: سوره فرقان آیه ۱۷ و ۱۸
وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَ مَا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ
قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَ لَٰکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّکْرَ وَ کَانُوا قَوْمًا بُورًا
و خداوند روزی که آنان را همراه با آنچه غیر از خدا می پرستیدند، محشور می کند، پس خطاب به آنانکه این جماعت را گمراه کرده می فرماید آیا شما بندگان مرا گمراه کردید یا آنها خودشان راه را گم کرده اند؟
آنان می گویند خدایا تو پاک و منزهی
برای ما شایسته نبود که غیر تو را سرپرست و صاحب اختیار خود بگیریم اما تو آنان و پدرانشان را برخوردار و بهره مند کردی تا آنجا که فرستادگانت را فراموش کردند و این ها قوم کور و نابود شده ای بودند./
در حقیقت همان کسانی که مردم را گمراه کرده اند می گویند ما گمراهشان نکردیم بلکه اینها خودشان می خواستند گمراه باشند و خودشان بودند که یاد خدا و فرستادگانش را فراموش کردند و اگر اینها فرستادگان خدا را فراموش نمی کردند ما چه زمانی می توانستیم این ها را گمراه کنیم؟
ما توانستیم اینها را گمراه کنیم چون این ها امامشان را نشناختند و در پی او نرفتند.
گمان می کنید اگر مردم به علی امیرمومنان ایمان می آورند و او را قبول می کردند و حقانیتش را در می یافتند آیا معاویه یارانی می یافت تا در مقابل علی علیه السلام بجنگد؟
پس صفینی به وجود نمی آمد و قرآنی بر سر نیزه نمی رفت و جماعت احمق و مقدس ماب خوارج متولد نمی گردید و نهروانی نمی بود و بغض و کینه ای از امیرمومنان در قلب متعصبان خشک مغز عرب و عجم پدیدار نمی شد و علی امیرمومنان به دست آن ملعون مرادی شهید نمی گردید.
پس خداوند لعنت کند کشندگان علی امیرمومنان را.
هم ابن ملجم و اشعث و شبیب و قطام و دیگرانی که دستشان به قتل امام آلوده بود و آشکار گردید و هم تمام مردمی را که با جهلشان علی را نشناخته و یاری دشمنش کردند چه آنهایی که قبل از علی علیه السلام بودند و چه آنهایی که همزمان با امام بودند و چه آنهایی که بعد از امام آمدند و در زمانه ی ما نیز زیادند.
خداوند دشمنان و یاری کنندگان دشمنان اهل بیت پیامبرش را خوار گرداند و لعنت نماید هرچند در نظر اکثر مردم پاک و حق باشند حتی اگر خود ما باشیم.
