میگو از جمله جانداران موجود در اکوسیستم های آبی است به این معنا که بیشتر گونه ها این جاندار در اعماق آب زندگی می کنند اما استثنائاً دو گونه از آنها نیمه خشکی زی هستند، این جاندار از نظر علم رده بندی در فرمانرو جانوران و شاخه سخت پوستان قرار دارد.
این جانور سخت پوست دارای گونه های متعددی است انواع گونه های میگو در اکوسیستم های مختلف آبی پراکندگی دارند محل زندگی اکثر گونه ها میگو آب های شور است و زیستگاه بقیه گونه ها آبهای شیرین است همچنین میگو ها بر اساس عواملی مثل نوع گونه، شرایط محیطی و سایر عوامل دیگر طول عمر متفاوتی دارند بر اساس گزارشات زیست شناختی حداقل عمر گزارش شده جانور میگو یک سال و حداکثر آن ۷ سال بوده است.
این جانوران زندگی به صورت اجتماعی ندارند و غالباً در تمام طول عمرشان تنها زندگی می کنند البته در برخی از گونه های میگو در فصل تولید مثل زندگی گروهی دیده میشود (بعضی از گونه های میگو بعد از جفت گیری و لقاح اسپرم و تخمک تخم را به درون آب رها می کنند اما در بعضی دیگر از گونه ها جاندار مدتی تخم ها را در زیر شکم خود نگهداری می کند و سپس نوزاد را به داخل آب رها می کند) همچنین بین بعضی گونه های میگو رابطه همزیستی برقرار است.
- بیشتر بخوانید: میگو جنوب
میگو ها دارای اندازه های متفاوتی هستند و اندازه بزرگترین میگو نیز از ۵ سانتی متر تجاوز نکرده است با این وجود نسبت به گروه‌های دیگری نظیر نهنگ و ماهیان بزرگ کوچک محسوب می شوند و در زنجیره غذایی تامین کننده غذا و انرژی مورد نیاز ماهیان بزرگتر هستند از این نظر جایگاه ویژه ای در زنجیره غذایی دارد، میگو های بزرگتر از نظر تجاری و خرید و فروش به صرفه تر هستند، خود میگوها از جانوران کوچکتر و جلبک ها و یا مواد موجود در آب تغذیه می کنند، اکثر گونه های این جاندار همه چیز خوار هستند.
سخت پوستان : سخت پوستان زیر مجموعه بندپایان هستند از این رو شاخص مهم تفکیک انواع سخت پوستان از یکدیگر تعداد پاهای آنها است، میگو سخت پوستی با ۱۰ تا پا است، بدنی کشیده دارد، دارای آبشش است، همچنین میگو برخلاف انسان دارای سیستم گردش خون باز است در این نوع سیستم، خونی که از طریق سرخرگها از قلب خارج می شود از انتهای باز بعضی رگ ها وارد فضای بین سلولی میشود جالب است بدانید خون میگو بی رنگ است.
شاید با خود بگویید میگو مانند ماهی طبعی سرد دارد با وجود آنکه اغلب غذاهای دریایی طبع سردی دارند اما از نظر طب سنتی میگو طبع گرم و تر دارد طب سنتی توصیه می کند میگو به تنهایی مصرف نشود، مصلح میگو سکنجبین است، بر اساس توصیه های علم پزشکی مصرف لیمو همراه با ماهی و میگو به دلیل ویتامین سی فراوان موجود در لیمو باعث جذب بیشتر آهن میگو می شود.
شیوه مصرف : چربی های موجود در میگو نسبت به حرارت حساس هستند پس بهتر است میگو به شیوه کبابی یا بخارپز مصرف شود پخت میگو باید متناسب باشد به طوری که بافت نرم آن در هنگام جویدن احساس شود، پخت کم و یا پخت بیش از حد باعث سفت شدن میگو می شود.
میگوها را می توان به شیوه های مختلفی طبخ و در رژیم غذایی از آن استفاده کرد ۱. میگو سرخ شده: بهتر است به این شیوه میگو را طبخ نکنید زیرا مواد مغذی آن از بین میروند ۲. جوشاندن میگو و استفاده آن در کنار سالاد یکی از شیوه های مفید طبخ میگو است که مواد مغذی آن حفظ می شود و اثرات موثری بر سلامت بدن دارد همچنین آب پز کردن، تفت با حرارت ملایم و کباب کردن از جمله شیوه های دیگر طبخ و مصرف میگو می باشند.
میگو برای لاغری
میگو یک غذای دریایی پرخاصیت است از جمله خواص میگو می توان به ۱. اثر آن بر عملکرد سلول های مغزی و جلوگیری از آلزایمر و افزایش قدرت یادگیری و درمان افسردگی اشاره نمود ۲. مصرف میگو به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با سلول های سرطانی کمک می کند ۳. موثر در لاغری به دلیل کالری کم ۴. سرشار از پروتئین است از این رو در درمان کم خونی نقش دارد ۵. تامین اسیدهای چرب مورد نیاز مغز و چشم ۶. درمان فیبروم رحم در واقع میگو به دلیل ویتامین دی فراوان به کوچک شدن فیبروم کمک میکند ۶. دارای مواد مغذی ضروری بدن است مثل ویتامین های گروه ب ۷. میگو دارای آنتی اکسیدان سلنیوم است (سلنیوم یک ماده معدنی است که بر عملکرد سیستم ایمنی و عملکرد غده تیروئید نقش دارد) ۸. هضم راحت در نتیجه تمام گروه های سنی می توانند از این ماده مفید بهره ببرند.
یکسری از افراد برای لاغر شدن دست به رژیم های غذایی کاملا گیاهی می زنند و از خوردن مواد گوشتی پرهیز می کنند، مصرف مواد غیرگوشتی نمیتواند تامین کننده یکسری از ویتامینها و مواد مغذی مورد نیاز فعالیت های بدن مثل ویتامین ب ۱۲ که فقط در محصولات حیوانی یافت می شود باشد از این رو توصیه می کنیم مصرف میگو را در رژیم غذایی خود جدی بگیرید با این کار هم به لاغری خود کمک می کنید و هم مواد مغذی مورد نیاز بدنتان را تامین می کنید.
لازم است بدانید ۱۰۰ گرم میگو(میگو خام) حدود ۱۰۰ میلی گرم کلسترول دارد اما نکته مورد توجه این است که کلسترول موجود در میگو باعث افزایش کلسترول بد بدن نمیشود همچنین این مقدار میگو حدود ۱۴ گرم پروتئین جانوری دارد از این رو نیاز بدن به ویتامین ب ۱۲ تامین شده و فرد دچار کم خونی نمیشود، میگوی خام حدود ۶۰ کالری انرژی دارد البته توصیه می شود به دلیل خطر مسمومیت غذایی ناشی از وجود میکروب های موجود در میگو خام آن را به صورت خام مصرف نکنید.
به ازای مصرف ۱۰۰ گرم میگو آبپز و سوخاری میزان یکسانی از مواد پروتئینی و کلسترول را دارا هستند اما میگو سوخاری کالری بیشتری نسبت به میگو آب پز دارد از این رو مصرف آن برای افرادی که از رژیم های غذایی لاغری پیروی می کنند توصیه نمی شود به طور کلی میگو کالری کمی دارد و منبع غنی از پروتئین است از این رو در رژیم های غذایی لاغری جایگاهی خاص و ویژه دارد.
