دوره های چهارگانه اقتصاد
بعد از انقلاب صنعتی فرانسه اقتصاد به دوره های مختلف تقسیم شد ۱- دوره تولید. ۲- دوره فروش. ۳- دوره بازاریابی. ۴- دوره برندینگ یا پادشاهی مشتریان.
عصر سه دوره اول یعنی دوره تولید و فروش و بازاریابی تمام شده است و الان دوره برندینگ یا پادشاهی مشتریان است؛ یعنی تاجری موفق است که بتواند مشتری بیشتری داشته باشد و مشتری در دوره برندینگ حکم پادشاه را دارد.
شرکت ها و کارخانه های OIM
در گذشته شرکت ها و کارخانه هایی بودند به اسم oim که کار این کارخانه ها این بود که قسمتی از یک محصول را تولید می کردند و سایر قطعات را به کارخانه های دیگر سفارش می دادند که برای آنها به اسم خودشان تولید کنند؛ مثل کاری که امروزه شرکت های خودروسازی سایپا و ایران خودرو می کنند. شرکت ایران خودرو قسمتی از یک خودرو را خودش تولید می کند و سایر قطعات خودرو را به کارخانه های دیگری واگذار می کند و آنها تولید می کنند و آن قطعه در نهایت مجدد در کارخانه ایران خودرو اسمبل می شود و ایران خودرو مسئولیت آن را برعهده می گیرد.
شرکت ها و کارخانه های oim در برهه ای از زمان بسیار خوب کار می کردند و نیاز دنیا را برطرف می کردند و برندهای بزرگی مثل DELL و hp و حتی apple از این روش استفاده می کردند.
نظریه TNC
بعد از دوره شرکت های oim با توجه به وجود کارخانه های زیاد و با توجه به برندهایی که در سراسر جهان فروش خوبی داشتند، بحث کار کردن بر روی محصول بدون اینکه تامین کننده آن باشید مطرح شد که به نظریه tnc شهرت یافت. نظریه tnc یعنی فروشنده محصول باش بدون اینکه آن محصول را تولید کنی؛ یعنی محصول در کارخانه دوم تولید می شود و کارخانه مادر مسئولیت آن را برعهده می گیرد و در هر فروش درصدی به او تعلق می گیرد. نظریه tnc در سال ۱۹۹۰ وارد اقتصاد جهان شد و تا به حال ادامه دارد.نمونه های برندهای بدون تولید در جهان
برخی از برندهایی که بدون تولید در دنیا فروش خوبی دارند عبارتند از apple و adidas و nick و zara .
برند apple امریکایست اما محصولات آن در کشور چین هم تولید می شود و در چین و سایر کشورها به فروش می رسد و شرکت apple بابت فروش هر محصول درصد مشخصی را دریافت می کند.
مزایای نظریه TNC یا برند بدون تولید
استفاده از نظریه tnc یا برند بدون تولید چند مزیت دارد ۱- موجب کاهش هزینه حمل و نقل می شود. ۲- موجب پوشش کامل بازارهای جهانی می شود. ۳- موجب کاهش هزینه تولید می شود؛ مثلا هزینه کارگر در چین ارزان تر از آمریکاست.برند های بدون تولید ایرانی
برند تبرک اولین برند ایرانی است که اقدام به برند بدون تولید کرد؛ یعنی کارخانه هایی که در حال ورشکستی بودند را می خرید و محصول آن کارخانه با برند تبرک عرضه می کرد. برند فامیلا و اویلا و پوش ایران و تاژ و کاله جزء برندهای بدون تولید هستند.
ایران بهترین کشور برای برند بدون تولید
از یک طرف اکثر ایرانی ها علاقه به تولید دارند و از طرف دیگر ثروت فراوانی در ایران هست؛ این دو عامل باعث می شود که بعضی از افراد با کمک وام های چند میلیاردی دولتی اقدام به ایجاد تولیدی و کارخانه در ایران کنند. این افراد فقط علاقه صرف به تولید دارند بدون اینکه از فروش و بازاریابی و برندسازی اطلاع و تخصصی داشته باشند. این افراد یک محصول را تولید می کنند و در انبار دپو می کنند اما نمی توانند آن محصول را بفروشند، لذا بعد از مدتی کارخانه تعطیل می شود و متاسفانه روز به روز تعداد کارخانه های تعطیل شده افزایش می یابد. کسانی که برندسازی یاد داشته باشند و در جذب مشتری حرفه ای باشند با این کارخانه های تعطیل شده ارتباط برقرار می کنند و از آنها می خواهند محصول و برند آنها را تولید کنند و کارخانه دار چاره ای جزء قبول کردن درخواست آنها ندارد.
به دلیل اینکه مجموعه آراد برندینگ فروش و برندسازی را یاد دارد به طور معمول روزانه چند درخواست دارد که کارخانه دار می گوید من ورشکسته ام ولی جنس دارم چند درصد از سهام شرکت را به شما می دهم جنس مرا بفروشید درصدی برای آراد و درصدی من دریافت کنم.
ایران به این دلیل در برند بدون تولید نسبت به چین بهتر است که ساختار کشور چین به گونه ای است که اگر کسی جنسی تولید کرد دولت چین به او کمک می کند که آن جنس را بفروشد اما در ایران چنین ساختاری وجود ندارد؛ در ایران یک تولید کننده با مشکلات فروانی مثل مالیات، اقساط بانک، تحریم رو به رو هست.
بنابراین اگر شخص یا مجموعه ای در ایران برندسازی و تکنیک فروش را بلد باشد یقینا خیلی موفق تر است؛ چون تعداد کارخانه های تعطیل در ایران زیاد است و می توان طرح برند بدون تولید را در ایران بهتر اجراء کرد.
طرح برند بدون تولید در کشورهای اروپایی به خصوص آلمان قابل اجراء نیست؛ چون ساختار اقتصادی آلمانی به گونه ای است که اگر تولید کننده ای ورشکست شود دولت تا پنج سال درآمدی معادل درآمد تولیدی به شخص ورشکسته می دهد تا او بتواند مجدد رشد کند و وارد عرصه تولید شود.
روش اجراء طرح برند بدون تولید
مهمترین عنصر و اولین قدم برای اجراء طرح برند بدون تولید، داشتن مشتری است؛ هرکس که برندسازی کند و مشتری داشته باشد هم می تواند محصول خودش را بفروشد و هم محصول دیگران را. شاید برای بعضی از تجار این سوال مطرح شود که ما وقتی برندسازی کنیم و مشتری داشته باشیم اگر جنس نداشته باشیم، مشتری را از دست می دهیم و او دیگر سراغ ما نمی آید و به اعتبار برند ما آسیب وارد می شود؟ در جواب این تجار گفته می شود که حتی اگر دویست مشتری اول شما اصطلاحا بپرد و با شما معامله نکنند هیچ اشکالی ندارد و نگران اعتبار برندتان نباشید چون شما تازه کار هستید و یک برند در طول زمان به اعتبارش افزوده می شود. پس شما باید کاری کنید که تعداد مشتری های شما افزایش یابد و هر روز تعدادی مشتری جدید با شما ارتباط برقرار کنند وقتی هر روز به تعداد مشتری شما افزوده شد، بعد سراغ تامین کننده بروید و با کارخانه دار ارتباط بگیرید و هر روز حجم زیادی از محصول او را بخرید؛ بعد از مدتی شما حاکم معامله با تامین کننده می شوید و او مجبور است شروط شما را بپذیرد.
بنابراین به طور خلاصه روش اجراء طرح برند بدون تولید عبارت است از
۱- برندسازی.
۲- مشتری یابی.
۳- همکاری با تامین کننده.
۴- ثبت شرکت و ثبت برند.
۵- تولید با لیبل برند ثبت شده.
رعایت مراحل اجراء طرح برند بدون تولید نتایج و فوایدی دارد که مهمترین آن حذف هزینه های خط تولید مثل پرداخت حقوق کارگر است؛ در واقع شما با کمترین هزینه و کمترین استرس و فشار کاری بیشترین سود را می برید.
دو راه پولدار شدن
همه ما برای پولدار شدن دو راه داریم یا کار کنیم یا سرمایه گذاری کنیم. متاسفانه فرهنگ سرمایه گذاری در کشور ما بد شکل گرفته است و همه می خواهند در کاری سرمایه گذاری کنند که کمترین زحمت را داشته باشد و انتظار دارند بعد از مدتی سرمایه شان چندین برابر شود.
مجموعه آراد برندینگ به شما توصیه می کند که از اقتصاد سرمایه گذاری خارج شوید و به سمت کار و تولید بروید.
پیش بینی کارشناسان مجموعه آراد این است که اقتصاد سال ۹۹ اقتصاد تابع کار است نه اقتصاد تابع سرمایه گذاری.
مراحل برندسازی
بر روی هر محصول تجاری می توان برندسازی کرد و مراحل برندسازی عبارتند از ۱- برندسازی داخلی؛ محصول در داخل ایران به فروش می رسد و در اینجا کشور تولید کننده محصول اهمیت خاصی ندارد. ۲- صادرات؛ در این قسمت مهم است که محصول تولید ایران باشد هر چند می توان محصولات وارداتی را هم صادر کرد اما کمی سختی دارد و ممکن است دچار مشکل شوید.
۳- تجارت بین الملل؛ برای مثال محصول شما نخود روسیه است و مشتری از افغانستان دارید، محصول مستقیم از روسیه به افغانستان صادر می شود و شما فقط کار تجارت و ترانزیت آن را انجام می دهید.