صادرات غیر نفتی چیست؟
وجود صادرات غیر نفتی توسعه اقتصادی یکی از اصلی ترین اهداف هر جامعه بوده و رشد اقتصادی برای توسعه اقتصادی یک رکن اساسی است. رابطه صادرات غیر نفتی و رشد اقتصادی از دیرباز مورد توجه بسیاری در ادبیات توسعه بوده است.
اجماع نظری بر رشد صادرات منجر به صادرات غیر نفتی در میان اقتصاددانان نئوکلاسیک در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ پس از داستان موفق کشورهای تازه صنعتی (NIC) شد.
آنها پیشنهاد کردند که با افزایش نرخ تشکیل سرمایه و تقویت رشد عامل ، گسترش صادرات غیر نفتی به رشد اقتصادی کمک می کند.
معمولاً چهار دلیل برای پشتیبانی از این فرضیه وجود دارد:
الف) تقویت تخصص کمک می کند تا از مزیت مقایسه ای بهره مند شوید.
ب) استفاده از ظرفیت کامل، در شرایطی که تقاضای داخلی کمتر از ظرفیت کامل باشد.
ج) دریافت مزایای اقتصادهای بزرگ تر از مقیاس به دلیل بازار بزرگ.
د) افزایش نرخ سرمایه گذاری و تغییرات فناوری.
علاوه بر این ، رقابت در بازار جهانی به تولید کننده نیز کمک می کند تا ناکارآمدی ها را کاهش دهد. اقتصاددانان نئوکلاسیک بر سیاستهای بیرونی تأکید می کنند و معتقدند که صادرات سیاست مناسبی برای دستیابی به توسعه اقتصادی در کشورهای در حال توسعه است. در مقابل ، نگرانی هایی در مورد تجارت وجود دارد ، به ویژه بین کشورهای صادرکننده کالاهای اولیه و صنعتی که شرایط تجارت نسبت به کشورهای فقیرتر خراب است.
صادرات غیر نفتی
در بررسی صادرات غیرنفتی ایران آمارهای رسمی موجود نشان می دهد که اقتصاد ایران به شدت وابسته به درآمد صادرات نفت بوده است. درآمدهای صادرات نفت از اهمیت اساسی در تأمین منابع مورد نیاز سایر بخشها برخوردار بوده است.
به عبارت دیگر ، سایر بخش ها به طور مستقیم یا غیرمستقیم وابسته به نفت خام و درآمدهای حاصل از صادرات آن هستند. اتکای شدید به درآمدهای نفتی مانع یافتن راه حل هایی برای افزایش حجم صادرات غیرنفتی و متنوع سازی ترکیب این صادرات شده است.
عوامل تأثیرگذار بر صادرات غیر نفتی
- عوامل اقتصادی : مهمترین عوامل اقتصادی که بر صادرات غیرنفتی ایران تأثیر می گذاردعبارتند از تورم، سیاست اقتصادی، نرخ ارز، سطح و الگوی توزیع درآمد مصرف کننده و رشد اقتصادی کشور
- عوامل علمی – فنی : بررسی تأثیر صادرات غیرنفتی بر اقتصادی، فناوری تولید، مدیران ماهر و متخصص، تجهیزات پیشرفته تولید و بسته بندی، تجهیزات مجهز به حمل و نقل محصولات
- عوامل اجتماعی – فرهنگی عوامل اجتماعی و فرهنگی نقش به طور فزاینده ای در شکل گیری تجارت بین المللی ایفا می کنند. مهمترین موارد عبارتند از: الگوی مصرف، نرخ رشد جمعیت، ارزشهای فرهنگی و مذهبی، فرهنگ مشترک و عمومی
- عوامل حقوقی – سیاسی: ثبات سیاسی کشورها ، سیاست های خارجی صادرات غیرنفتی و واردات کشورها و سیستم های اداری به ویژه مسئولان تجارت خارجی از مهمترین عوامل تعیین کننده صادرات هستند.
- فاکتور های معتبر: طیف گسترده ای از عوامل را شامل می شود. مهمترین این عوامل عبارتند از: چارچوب حقوقی کشورها، مقررات و قوانین ملی، تعهدات بین المللی کشورها.
پس از بررسی عوامل مؤثر بر صادرات غیرنفتی ، لازم است همه مشکلات بخش صادرات ایران شناسایی شود. مشکلات صادرات غیرنفتی ، گرچه متنوع و متعدد است ، اما می توان در ابعاد داخلی و خارجی طبقه بندی شد.
ابعاد داخلی صادرات غیر نفتی اتکا به درآمدهای نفتی تکیه سنگین اقتصاد ملی به درآمدهای صادراتی نفت بر سایر بخشهای اقتصادی تأثیر منفی گذاشته است. نوسانات شدید قیمت نفت بر درآمدهای دولت تأثیر می گذارد و از این طریق بر اساس این درآمدها برنامه ریزی می شود.
راستش من بعضی از نکته ها رو درست متوجه نشدم ولی اینو فهمیدم که آموزش خیلی مهمه و شرکت هایی که بشه بهشون اطمینان کرد و زیر نظر اونها کار کرد
آرادبرندینگ یکی از همون شرکت هاییه که میتونید بهش اعتماد کنید و با خیال راحت تجارت خودتون رو شروع کنید.
من از نزدیک فعالیت مدیران این شرکت رو میبینم که چقدر تلاش میکنند
تحریم هر ضرری که برای ما داشت این خوبی رو داشت از قدرت فکر و خلاقیت مون استفاده کنیم و بریم سراغ منابع دیگه ی کشور تا از اونها بهره ببریم
ایران در شرایطی قرار داره که دیگه نباید روی نفت حساب کنه ولی خوب متاسفانه مقاومت دولت بالاست داره مردمم بدبخت میکنه
باید برویم به سمت فرهنگ تولید و صادرات. هر چیز با کیفیتی را میتوان صادر کرد جز نفت