- انتقال کالا از کشوری به کشور دیگر(صادرات و واردات)؛
- توافق های قراردادی که به شرکت های های خارجی اجازه می دهد تا از محصولات و خدمات کشورهای دیگر استفاده کنند(پروانه یا جواز)؛
- فعالیت های مربوط به فروش، تولید، تحقیق و توسعه و توزیع وسایل و امکانات در بازارهای خارجی
تجارت خارجی چیست
- شرکت در تجارت خارجی به کشورها این فرصت را می دهد تا از مزایای نسبی آن بهره مند گردند. مفهوم مزیت نسبی، به معنی امتیاز کشوری بر دیگر کشورها از لحاظ دسترسی به منابع، زمین ها، سرمایه و نیروی انسانی است. به عبارت دیگر، کشوری که کالاها و خدمات تولیدی خود را صادر خواهد کرد. علاوه بر این، شرکت هایی که سرمایه کافی دارند به دنبال کشورهایی هستند که از لحاظ زمین، نیروی انسانی غنی باشند یا شرکت هایی را جستجو می کنند که در زمان اشباع بازار داخلی به صورت بین المللی سرمایه گذاری کنند.
- شرکت در تجارت خارجی فرصتی برای کشورها فراهم می کند تا از مزایای تخصص و فاکتورهای تولید محصول و خدمات بازار جهانی بهره ببرند.
- تجارت بین المللی رقابت را در بازارهای داخلی افزایش می دهد و فرصتی برای بازار های خارجی فراهم می کند. رقابت خارجی کشورها را ترغیب می کند تا در استفاده از منابع خلاق تر و کارآمدتر شوند.
- تجارت بین المللی به مصرف کنندگان، خدمات و کالاهای متعددی را معرفی می کند و استاندارد زندگی آن ها را ارتقا می دهد. همچنین افراد با افکار، ابزار، کالاها، خدمات و تکنولوژی های جدید آشنا می شوند.
رشد تجارت خارجی در اواخر قرن بیستم به لطف آزاد شدن تجارت، سرمایه گذاری و پیشرفت تکنولوژی به طور چشمگیری افزایش یافته است. امروزه رقابت جهانی بر هر شرکتی تاثیر می گذارد. مفهوم گسترده تجارت خارجی، شامل شرکت هایی می شود که می توانند با فعالیت های هماهنگ و توافق های استراتژیک جهانی با کشور دیگری صادرات و واردات انجام دهند.