در کشورهای اسلامی و به خصوص ایران برای تولید مانتو و یا مقنعه اداری از پارچه نخی ساده مانتویی استفاده می شود. کلمه مانتو در زبان فرانسوی به معنی پوششی بلند است که بر روی لباسهای دیگر پوشیده می شود.
درگذشت پارچه های گران قیمت را در ایتالیا تولید می کردند و به همین دلیل اولین مانتوها در آن جا دوخته را و در قرن 17 میلادی زنان اروپایی مورد استفاده قرار دادند اما با مانتوهای امروزی تفاوت زیادی داشت و به شکل پیراهنی بلند و گشاد بود که آستیهای چین داری داشت که یک رو دامنی بلند بر روی آن پوشیده به طوری که در زمان راه رفتن بر روی زمین کشیده می شد.
می توان گفت که این مانتوها جایگزینی برای کت و دامنهایی بود که خانمها در قرن 17 می پوشیدند اما مشکل عمده آنها این بود که به دلیل پف و چین زیادی که داشت در زمان راه رفتن ایجاد مشکل کرده و اجازه راه رفتن را به خانمها را نمی داد و علاوه بر آن وزن بسیار زیادی نیز داشت.
در قرن 18 پوشیدن مانتو در مکانهای رسمی بسیار مرسوم شد به طوری که یکی از لباسهای رسمی در دادگاه ها بود. در زمان گذشته دوخت مانتو به مهارت زیادی نیاز داشت و هر کسی نمی توانست این کار را انجام دهد به طوری که مادران خیاط نمی توانستند به آسانی این حرفه را به دختران جوان خود بیاموزند چرا که مانتو دوزی جزو مشاغل تخصصی به شمار می آمد.
معمولاً برای دوخت مانتو از پارچه های بسیار ارزشمند و گران بها استفاده می شد و به کسانی که لباسهای زنانه می دوختند زنانه دوز می گفتند. با گذشت زمان و با به وجود آمدن تحولات زیادی در صنعت لباس به تدریج پوشیدن مانتو در اروپا کم رنگ شد ولی امروزه تأثیرات آن را روی لباسهای جدید می توان دید.
پارچه نخی ساده
همان طور که می دانید برای دوخت انواع لباسهای تابستانه و هم چنین مانتو بیشتر از پارچه نخی ساده استفاده می شود زیرا پارچه هایی با طرح ساده بین مردم محبوبیت بیشتری دارند.
برای اولین بار پارچه ها در زمان عصر حجر و در خاورمیانه به وجود آمده اند و البته شواهدی نشان می دهد که لباسها از چیزی حدود 500 هزار سال قبل وجود داشته و از نی، خز و پوست حیوانات به وجود می آمدند. در حدود 19 هزار سال پیش از میلاد اولین سوزن خیاطی در کشور فرانسه ابداع شد ولی با این حال سوزنهای زیادی کشف شده اند که قدمتی 40 هزار ساله دارند.
الیافی که در غاری در کشور گرجستان پیدا شده به 36 هزار سال قبل مربوط می شود و هم چنین نشانه هایی از بافندگی در کشور جمهوری چک یافت شد که قدمتی 27 هزار ساله دارد. مواد تشکیل دهنده پارچه به رنگ و فرهنگ هر جامعه بستگی دارد.
البته در زمان گذشته برای دوخت پارچه فقط الیاف طبیعی وجود داشت و انتخابها محدود به کتان، ابریشم، پنبه و پشم بود و با این وجود امروزه استفاده از منسوجات حیوانی در جامعه بسیار رواج دارد مثل ابریشم و پشم. منسوجات گیاهی نیز شامل الیاف فلزی، منسوجات معدنی الیاف شیشه، بامبو، کتان، چمن و پنبه می باشد.
با وجود پیشرفتهای زیادی که در صنعت نساجی شده است اما الیاف مصنوعی در حدود 1 قرن قبل اختراع شد و دلیل آن هم برای رفع مشکلاتی مثل چروک و عدم ارتجاعی بودن الیاف بود البته تکنولوژی هم چنان در حال پیشرفت است و ما با انواع بهتری از پارچه ها که ویژگیهای خاصی مثل گرم کردن یا خنک کردن پارچه ها، روشن کردن پارچه ها و یا تغییر رنگ پارچه ها را دارند رو به رو خواهیم شد.
پارچه نخی مانتویی
خوب است بدانید در تهیه انواع مانتو از پارچه نخی مانتویی استفاده می شود چرا که جنس لطیف و سبکی داشته و احساس گرما را به شخص منتقل نمی کند. انسانهای اولیه فقط برای این که بدنشان را در مقابل گرما و سرما بپوشانند از پوست حیوانات، پوست گیاهان و پوست درختان استفاده می کردند اما با گذشت زمان لباس کاربردهای بیشتری پیدا کرد و از آن برای محافظت از پا، سر و قسمتهای مختلف بدن استفاده می شد.
البته گاهی نیز اشخاص خاصی در قبیله ها برای اینکه از دیگران متمایز شوند لباس می پوشیدند. لباس یکی از مهم ترین نیازهای انسان بوده اما به تدریج تبدیل به نماد زیبایی و نشان دادن تجملات و قدرت شد به طوری که امروزه جزو 5 صنعت مهم جهان به شمار می رود.
طبق شواهد به دست آمده اولین دوک پیدا شده مربوط به عصر نوسنگی و حجر می باشد اما به تدریج و با گذشت زمان نخهای ریسیده ابداع شدند و سپس به وسیله این نخها شروع به تولید پارچه کردند در واقع در زمان نوسنگی صنعت بافندگی نیز به وجود آمد.
نمی توان تاریخ خاصی را برای بافت پارچه مشخص کرد اما با توجه به این که از هر نقطه از جهان آثار متفاوتی از بافندگی به دست آمده است پس می توان گفت که تمام نقاط دنیا با توجه به موقعیت جغرافیایی خود تا حدودی صنعت بافندگی را آموخته بودند.
در ایران نیز مدارک زیادی در مورد تاریخ لباس به دست نیامده است اما با توجه به اطلاعاتی که در این زمینه به دست آمده و آثاری که از زمان گذشته بر جای مانده می توان فهمید که اقوام ایرانی جزو اولین کسانی بودند که برای پوشاندن بدن خود از لباس استفاده کردند و در واقع قدمت بافندگی در کشور ما به چیزی حدود 8 تا 10 هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسد و همیشه در بافت آن از هنر اصیل ایرانی استفاده می شده است.
در دورانهای مختلف تاریخ نمونه هایی از پارچه های نفیس و با ارزش ایرانی را همچون پارچه حریر در کاخها، قصرها و در خانه های ثروتمند نشین سراسر دنیا می توان یافت که از آنها به عنوان اشیایی گرانبها و ارزشمند برای جلوه دادن به فضا استفاده می شده است.
برای مثال در کشور هلند قصری وجود دارد که هر ساله در ماه سپتامبر فرش نفیس و با ارزشی را تنها برای یک بار در سالن پهن می کنند. پارچه های ایرانی به دلیل داشتن نقش و نگارهایی زیبا که تلفیقی از هنر و فرهنگ دیرینه آن است در تمام نقاط دنیا طرفدارارن خاص خود را دارد و حتی امروز برای دوخت انواع مانتو از پارچه هایی با طرح سنتی ایرانی استفاده می شود.
البته تا مدتهای زیادی مردان نیز از مانتو به عنوان پوششی بلند استفاده می کردند و حتی امروزه می توان آثار آن را در لباسهای امروزی مردان مشاهده کرد. شما هم می توانید بهترین نوع پارچه های نخی را برای دوخت انواع مانتو داشته باشید. با ما ارتباط بگیرید تا تنوع محصولات ما را مشاهده کرده و خریدی مقرون به صرفه داشته باشید.
