وقتی شما وارد سیستم تجارت خارجی می شوید در چهار سطح مختلف می توانید کارکنید:
سطح اول صادرات اتفاقی یا تصادفی :
به عنوان مثال سفری به کشور روسیه رفته اید که تصادفا دوستی به شما پیشنهاد می کند با کالای همراه مسافر یکی کیلو زعفران با خود بیاورید که برای شما می تواند سود زیادی داشته باشد و هزینه های بلیط و هواپیما و هتل و ... شما تامین می شود، به این حالت صادرات تصادفی یا اتفاقی می گویند.
ممکن است شما در کنار یک کیلوگرم زعفرام صد یا دویست گرم رنگ خوراکی یا موادی کهمشابه زعفران باشد گذاشته باشید که خوب شما تعهدی نسبت به بازار ندارید و دیگر فرصت چنین کاری برای شما پیش نمی آید.
سطح دوم اکتیو اکسپورت یا صادرات فعال :
در این سطح شما تلاش می کنید که فروش بیشتری داشته باشید و تجارت را برای کشور خود گسترش دهید که هدف اصلی بنگان تجاری یا شرکت شما این است که سعی می کنید بازار خوبی برای کار تجارت خود در جایی از کشورهای خارجی ایجاد کنید ، به این حالت صادرات فعال می گویند.
سطح سوم درگیری همه جانبه در بازارهای بین المللی :
یعنی از زمانی که شما تصمیم می گیرید که فردی تاجر شوید یا شرکت بازرگانی تاسیس کنید از همان اول برنامه ریزی کرده اید که کار بازرگانی خود را در اولویت قرار دهید که به این وضعیت درگیری همه جانبه در بازار بین الملل می گویند.
سطح چهارم ، جهان بازاری:
این سطح به معنی این است که از ابتدا که کسی فکر می کند که می خواهد کار اقتصادی کند در فکر این است که یک بخشی از بازار جهانی را بگیرد و به عنوان یک برند جهانی مطرح شود.
به جزء سطح اول در قدم های بعدی یا سطوح بعدی از تجارت باید کارهایی که برای تجارت کردن انجام می دهید کاملا اصولی و علمی و مطابق با قانون تجارت بین الملل باشد.
تفاوت های تجارت داخلی و خارجی :
در تجارت داخلی به هر صورتی که بخواهید می توانید عمل کنید ولی در تجارت خارجی یا بین المللی تفاوت هایی وجود دارد که باید آنها را رعایت کنید و تنها یاد گرفتن قوانین فایده ای ندارد و باید درک کنید که بتوان آنها را به کار بگیرید.
در بازار جهانی منحنی رشد و کاهش قیمت ها است که تعیین کننده میزان سود شما می باشد یعنی گاهی اوقات ممکن است سود کنید و گاهی اوقات اصلا به سودی نرسید.
تفاوت سوم بین تجارت داخلی و خارجی این است که در تجارت داخلی انسان ها با هم تعامل دارند ولی در تجارت خارجی اسنادها و نهادهای هستند که با هم صحبت کرده و تعامل دارند به خاطر همین است که می گویند یک تاجر حرفه ای باید اسنادهای تجاری را بشناسد.
ممکن است شما در کنار یک کیلوگرم زعفرام صد یا دویست گرم رنگ خوراکی یا موادی کهمشابه زعفران باشد گذاشته باشید که خوب شما تعهدی نسبت به بازار ندارید و دیگر فرصت چنین کاری برای شما پیش نمی آید.سطح دوم اکتیو اکسپورت یا صادرات فعال :
در این سطح شما تلاش می کنید که فروش بیشتری داشته باشید و تجارت را برای کشور خود گسترش دهید که هدف اصلی بنگان تجاری یا شرکت شما این است که سعی می کنید بازار خوبی برای کار تجارت خود در جایی از کشورهای خارجی ایجاد کنید ، به این حالت صادرات فعال می گویند.سطح سوم درگیری همه جانبه در بازارهای بین المللی :
یعنی از زمانی که شما تصمیم می گیرید که فردی تاجر شوید یا شرکت بازرگانی تاسیس کنید از همان اول برنامه ریزی کرده اید که کار بازرگانی خود را در اولویت قرار دهید که به این وضعیت درگیری همه جانبه در بازار بین الملل می گویند.سطح چهارم ، جهان بازاری:
این سطح به معنی این است که از ابتدا که کسی فکر می کند که می خواهد کار اقتصادی کند در فکر این است که یک بخشی از بازار جهانی را بگیرد و به عنوان یک برند جهانی مطرح شود.
به جزء سطح اول در قدم های بعدی یا سطوح بعدی از تجارت باید کارهایی که برای تجارت کردن انجام می دهید کاملا اصولی و علمی و مطابق با قانون تجارت بین الملل باشد.تفاوت های تجارت داخلی و خارجی :
در تجارت داخلی به هر صورتی که بخواهید می توانید عمل کنید ولی در تجارت خارجی یا بین المللی تفاوت هایی وجود دارد که باید آنها را رعایت کنید و تنها یاد گرفتن قوانین فایده ای ندارد و باید درک کنید که بتوان آنها را به کار بگیرید.
در بازار جهانی منحنی رشد و کاهش قیمت ها است که تعیین کننده میزان سود شما می باشد یعنی گاهی اوقات ممکن است سود کنید و گاهی اوقات اصلا به سودی نرسید.
تفاوت سوم بین تجارت داخلی و خارجی این است که در تجارت داخلی انسان ها با هم تعامل دارند ولی در تجارت خارجی اسنادها و نهادهای هستند که با هم صحبت کرده و تعامل دارند به خاطر همین است که می گویند یک تاجر حرفه ای باید اسنادهای تجاری را بشناسد.
به عنوان مثال زمانی که از طریق lc معامله ای انجام می دهید یعنی در حال حاضر که ایران تحریم است و نمی توان از این روش پرداخت در تجارت خارجی استفاده کرد ولی آیا تا آخر دنیا قرار است ایران تحریم بماند ؟در سال های آینده که مشکلات تحریم ایران حل شود یک تاجر باید بداند که روش پرداخت به صورت lc چیست و در صورتی که فرد مقابل قادر به پرداخت هزینه های صادرات نباشد شما با بانک طرف حساب هستید و بانک موظف به رفع نیاز شما است پس بهتر است که این اسناد را بشناسید .
نهادها مانند شرکت ها ، بانک ها ، سازمان های تجاری ، گمرک ها ، سازمان های بازرسی و شرکت های بیمه هستند که در تجارت خارجی با هم طرف حساب هستند .
در تجارت داخلی حاکمیت عملکرد با نقدینگی است و هر چه پول بیشتری داشته باشید بهتر می توانید تجارت کنید و تامین و تولید بیشتری داشته و در نهایت فروش بیشتری دارید ولی در بازار خارجی یا صادراتی حاکمیت عملکرد با اعتبار است .
شما هر چقدر اسناد تجاری خود را با دقت تامین کرده و به مشتری خود ارسال کنید اعتبار بیشتری کسب می کنید و این اعتبار در تجارت خارجی اعتبار با هیچ چیز دیگری قابل تغییر و مقایسه نیست .
اهمیت کسب کارت بازرگانی :
35 درصد از سود خود را به شرکت های تجاری می دهید که امور تجارت را برای شما پیش ببرند، ولی در صورتی که خودتان کارت بازرگانی دریافت کنید می توانید هم برای خودتان اعتبار و تجربه کسب کنید و هم بخش زیادی از سود تجارت را به فرد دیگری نمی دهید.
کسانی که مستقیما شما را از گرفتن کارت بازرگانی منع می کنند بدانید که آنها افرادی دلال هستند که قصد سو استفاده از شما را دارند.
امروزه هر مهارتی دارای یک کارت است که نشان دهنده مهارت و اعتبار فرد است یک راننده حتی کارت گواهی نامه دارد ولی یک تاجر نباید برای خود کارت تجارت و بازرگانی داشته باشد؟
اختصارات اسناد تجاری در مکاتبات بین المللی تجاری:
T:C)) مخفف قرارداد تجاری است، قراردادهای تجاری حتما باید به دو زبان تنظیم شود یکی زبان خودتان و دیگری زبان انگلیسی ، یک تاجر حرفه ای اولین چیزی که باید یاد بگیرد زبان انگلیسی است.
قراردادهای تجاری مربوط به موارد زیادی می شود ، افراد زیادی بوده اند که سالیان طولانی تجارت کرده اند ولی تنها با اشتباه کردن در قرارداد تجاری خود زندگی خود را به باد داده اند .
تجارت بسیار زیبا و سود آور است و مانند یک اقیانوس کلان است تا بتوانید از آن بگذرید و برای عبور از آن با یک فوم و چوب و قایق کوچک نمی توانید بگذرید بلکه باید کشتی اقیانوس پیما داشته باشید که در تجارت کشتی شما اسناد تجاری و قراردادهای تجاری است.
قراردادهای تجاری به دو صورت عادی و رسمی تنظیم می شود:
قرارداد عادی و رسمی :
قراردادی است که بین دو تاجر عادی برقرار می شود مانند دو فرد عادی تاجر ، ولی اگر یک طرف از این دو نفر دولت یا سازمان دولتی باشد که برای خود قرارداد نبسته باشد و برای دولت قرارداد ایجاد کرده باشد به این قرارداد رسمی می گویند.
قراردادهای تجاری در دو جا مورد بررسی و قضاوت قرار می گیرد اگر قرارداد بین دو فرد خصوص باشد مرکزی در اتاق بازرگانی تجاری دنیا مورد داوری قرار می گیرد.
حتی بین افراد نزدیک خانوادگی برادر و برادر در تجارت دچار مشکل شده اند ، ولی اگر یک طرف از قرارداد تجاری شما دولت باشد آن موقع دیگر اتاق های بازرگانی قادر به داوری نیستند بلکه دیوانی در هلند به نام دیوان لاحه وجود دارد که اختلاف های شما رسیدگی می کند.
در دنیا 40125 اتاق بازرگانی داریم که در هر کدام از آنها یک مرکز داوری وجود دارد که مرکز داوری اتاق بازرگانی در پاریس قرار دارد .
پس اصول و شرایط شما باید به وضوح در قرارداد توضیح داده شود و به شرطی مراکز گفته شود اختلاف های شما را بررسی می کنند که شما در قراردادهای خود این مراکز را به عنوان مرجع داوری معرفی کرده باشید ، در صورتی که معرفی نکرده باشید امور اختلافی شما بررسی و داوری نمی شود.
برای اینکه اتاق بازرگانی بین المللی برای حل اختلاف های شما وارد شوند باید حتما یکی از طرف های تجاری فردی خارجی و با تبعیت کشور دیگری باشد یعنی اگر شما با یک فرد ایرانی در آمریکا یا ترکیه قرارداد ببندید دیگر برای حل اختلاف اتاق بازرگانی بین المللی کاری ندارد و قوه قضاییه ایران باید داوری کند.
قراردادی بین المللی گفته می شود که یکی از عناصر آن خارجی باشد .
سه بخش قراردادهای بین المللی:
بخش اول مقدمه قراردادها : توافق نامه
که این بخش شامل کلیه مشخصات طرفین است ، مشخصات شناسنامه ای خریدار و فروشنده ، محل سکونت و آدرس، که این بخش اول را مقدمه قرارداد هم می گویند و شماره ای به آن اختصاص داده نمی شود.
در قرارداد ابتدا باید نام فروشنده ذکر شود ،اسم کامل ، آدرس و ... که مربوط به فروشنده است و به غیر از فروشنده و خریدار اسم فرد دیگری نباید در این بخش بیاد مگر اینکه طرفین توافق کرده باشند که فرد ثالثی در تجارت مشارکت داشته باشد.
بخش دوم مواد قابل توافق :
سپس ده ماده آنسیترال در قرارداد وارد می شود ممکن است افرادی بگویند که قرارداد های آنها به اندازه 200 تا 3000 ماده دارد و به اندازه یک دفتر است ، بله درست است ما در این بخش عرض کردیم که حداقل دارای ده ماده باید باشد.
یعنی 10 ماده ضروری و مهم است که باید در هر قراردادی باشد و بعد از آنها ماده های مربوط به توافق شما ذکر شود.
• ماده اول همیشه موضوع قرارداد و مشخصات کالای تجاری است.
• ماده دوم روش پرداخت و هزینه های مربوط به کالا و در صورتی که کالا شما تفکیک می باشد هرگز قیمت کالا را به صورت کلی و یک جا بیان نکنید.
• ماده سوم مربوط به مدت قرارداد است، بهترین تجارت بین سه تا چهار ماه طول می کشد مگر اینکه کالا شما حمل استثنایی داشته باشد ولی کالاهای معمولی و تجارت های عادی 3 تا 4 ماه زمان نیاز دارد.
• ماده چهار مربوط به مبدا کالا و مقصد و ذکر نوع وسیله حمل کننده است که در ماده چهار هیچ مورد دیگری غیر از این موارد نباید شود.
• ماده پنج قرارداد مربوط به اسنادی است که فروشنده باید تسلیم خریدار کند .
• ماده ششم لیست نامه هایی که خریدار باید تهیه کند .
• ماده هفتم لیست خدمات پس از فروش که باید ارائه بدهید .
• ماده هشتم شرایط فسق قرارداد .
• ماده نهم در این ماده مسئله حکمیت و داوری بیان می شود تا در این بخش از مراکز داوری اتاق های بازرگانی نام ببرید و در صورت بروز مشکل آنها بر توافق و قراداد شما نظارت و داوری کنند.
• ماده دهم و آخرین ماده که به آن فورس ماژور گفته می شود و در صورت بروز بلایای طبیعی یا بروز مشکلاتی که از دست انسان ها خارج است مانند سیل و زلزله و ... که کالا از بین برود یا در بین راه نابود شود که وظایف فروشنده و خریدار در این ماده بیان می شود.
بخش سوم قرار داد شرایط خصوصی :
پس از بیان تمامی ماده ها به قسمت موخره یا شرایط خصوصی قرارداد می گویند، اولین مورد در این بخش زبان های قرارداد نوشته می شود .
همچنین تعداد نسخه هایی از قرارداد که نوشته می شود در این بخش می آید و اینکه این قرارداد 4 نسخه واحد دارد یعنی با هر کدام از این نسخه ها که مراجعه کنید امکان تقاضای دعاوی دارید.
یا می توانید بگویید که 7 نسخه وجود دارد و 2 نسخه از آن واحد است یعنی دارای اعتبار برای دعاوی دارد.
مهر و امضا خریدار و فروشنده و مهر و امضای شهود هم باید در قرارداد قرار گرفته شود و تاریخ مهر و امضا باید حتما نوشته شود ، اعتبار قرارداد به اندازه ساعت دوازده شب تاریخ ذکر شده در کشور خریدار یا فروشنده می باشد.