مسیرهای زندگی انسان
هر یک از ما قبل از اینکه وارد دنیای تجارت شده باشیم، یک کار دیگری را انجام می دادیم ولی امروز برحسب تقدیری که خداوند برایمان رقم زده است در این مسیر قرار گرفتیم و در کنار هم هستیم و می خواهیم بحث تجارت را مقداری جلو ببریم.قرار گرفتن در مسیر درست
هیچ وقت انسانی که در یک مسیر درست قرار گرفته است مورد شماتت جدی قرار نمی گیرد، هر چند که کند حرکت کند اما کسی که در جاده غلط قرار گرفته است همواره مورد سرزنش و توبیخ قرار می گیرد و ما در تمامی حرکت ها و رفتارهایمان دقیقاً با همین موضوع دست و پنجه نرم می کنیم. بیایم یک باور را با همدیگر تایید و تصویب کنیم و طبق همین باور حرکت کنیم، اگر کسی در مسیر درست قرار بگیرد و آن گونه که شایسته است رفتار کند آیا ممکن است چنین کسی به جواب و نتیجه نرسد؟ نه ممکن نیست، محال است که انسان در صراط مستقیم قرار بگیرد و در این صراط مستقیم اعمال شایسته هم انجام دهد بعد خداوند آن را بی نصیب و شکست خورده قرار دهد.
اگر قرار باشد کسی که در راه درست قرار گرفته و درست هم عمل کرده است ضرر کند، پس چه کسی باید سود کند؟ پس این یقین و باور اول ماست که اگر کسی در راه درست قرار بگیرد و در آن راه درست، درست هم عمل کند یقینا پیروز است.
اگر ما به آن نتیجه ای که می خواهیم نرسیدیم از سه حال خارج نیست.
۱-مسیر را اشتباه رفتن
در اقتصاد هم همین طور می باشد، ما امروز به خودمان نگاه می کنیم و می بینیم آن طور که شایسته است آن معیشت را نتوانستیم درست کنیم، دلیل اولش این است که جاده را کلا اشتباه آمدیم، فردی که جاده را اشتباه می رود به نتیجه نمی رسد، مثلا شما اگر از یک مسیر اشتباهی به سمت اصفهان حرکت کنید هیچ وقت به مقصد نمی رسید.
۲-درست رفتار نکردن
نکته دوم این است که جاده را درست می روید اما آنطور که شایسته است در این جاده درست رفتار نمی کنید، مثل کسی که مثلاً در جاده اصفهان قرار گرفته است اما با سرعت پنج کیلومتر حرکت می کند یا جاده درست است ولی وسط راه توقف می کند و غذا می‌خورد و...، بعد که نگاه می کند می بیند به نتیجه خوبی نرسیده است.
۳-زمان نادرست
اگر زمان حرکتمان نادرست باشد به آن نتیجه ای که می خواهیم نمی رسیم.
ما در کدام یک از این سه شرایط قرار داریم؟
ما از کجا بفهمیم که آیا جاده را در اشتباه می رویم یا جاده درست است ولی سرعت کم است یا جاده و سرعت درست است ولی زمانش نادرست است؟ کسی که جاده را اشتباه برود در گذر زمان به هیچ توفیقی نمی رسد، یعنی خداوند برای ثروتمند شدن اصولی را پیش شرط قرار داده است، مثل عقل، خوش خلقی، سعه صدر، فن بیان، یعنی ثروتمندها عقل های قوی تری دارند، خوش خلق تر هستند، سعه صدر بیشتری دارند و فن بیان قوی تری دارند. حالا حساب کنید یک فردی که شش ماه است سوفور شهرداری شده است آیا از چیزی که هست عاقل تر می شود؟ آیا گذر زمان سعه صدرش را زیادتر می کند؟ آیا خوش خلق ترش می کند؟ نه، حتی ممکن است بدتر هم شود، پس معلوم می‌شود که این شخص جاده را اشتباه رفته است و این جاده او را به ثروتمندی نمی رساند.مشخص کردن رسالت
حالا ممکن است بگوید من اصلاً رسالتم ثروتمند شدن نیست ،چون هر کسی در نظام خلقت رسالتی دارد، وقتی تعیین کردید که رسالت شما چیست، جاده معلوم می شود.
ممکن است آن فرد بگوید منظور خداوند از کل خلقت من این بوده که مقداری زباله را هر شب از خیابان ها جمع آوری کنم، وقتی این را رسالت خودش دیده است پس با این رسالت دارد در مسیر هدفش حرکت می کند و بحثی وجود ندارد.
منظور از رسالت این است که هدف خداوند از خلقت شما چه بوده است؟ وقتی انسان رسالت خودش را نمی شناسد در نتیجه گیج می شود و نمی داند که کجا باید برود.
اگر رسالت شما در این مبنا است که وجودتان برای مردم، جامعه و دیگران مایه برکت، افتخار، رونق و رشد باشد در نتیجه باید بار بردارید، نه اینکه یا سربار جامعه شوید یا وجودتان باعث شود عمر مردم که می تواند حداقل برای رونق خودشان استفاده شود هم تلف شود و از رونق بیفتد.
مثلاً در جامعه یک بازی فوتبالی برگزار می شود که حدود ۲۲ نفر در زمین فوتبال هستند و ۴۰ میلیون نفر یک ساعت و نیم یا دو ساعت از وقت شان برای دیدن بازی هدر می رود، اگر هر کدام از این افراد در این زمان می رفتند حتی کارگری هم می کردند و ساعتی ۵ هزار تومان هم هر فردی مزد دریافت می کرد برای ۴۰ میلیون نفر ۲۰۰ میلیون تومان می شد، حالا این افراد می نشینند و بازی افرادی را تماشا می کنند که حقوق میلیاردی می گیرند.