اگر نیت واقعی انسان بندگی خدا باشد، خداوند با توجه به ذات انسان که در ثروت بنده تر است یا در فقر برای او مقدر می کند که اسباب بندگی خدا را فراهم ببیند.
نیت های موثر در برکت مال
ما پولی را به دست می آوریم و پولی را خرج می کنیم اینکه در مورد این ها چگونه باید عمل کرد را در این مبحث صحبت خواهیم کرد. ثروتمند شدن یا فقیر شدن بندگان امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر خداوند نیت بنده ای را صادقانه در بندگی ببیند (یعنی بنده واقعاً دنبال این است که راه درست را پیدا کند) اگر ثروتمند شدنش، او را بنده تر کند او را ثروتمند و اگر فقیر شدنش، او را بنده تر کند او را فقیر می کند. چون خداوند می فرمایند "و ما خلقت الجنه و الانس الا لیعبدون" ما خلق نکردیم مگر اینکه بنده شوند. وقتی شما می گویید من نیتم واقعاً این است که بنده شوم، یعنی هدفم از حرف هایی که در مورد پول، خرجش، ورودی اش و دخلش می زنم فقط و فقط این است که می خواهم بندگی کنم.
چندین برابر شدن انفاق
خدا می فرمایند "الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله" کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند و یک جای دیگری می فرمایند برای اینکه رضایت خدا را به دست بیاورند. اول ما باید تکلیف خودمان را معلوم کنیم، چون خداوند برای انفاق ۷۰۰ برابر شدن را وعده کرده است اما برای کسی که هدفش خدا بوده نه برای کسی که هدفش ۷۰۰ برابر به دست آوردن باشد، این دو تا خیلی با هم دیگر فرق می کنند. گاهی اوقات است که ما می گوییم خدا فرمود اگر برای خدا انفاق کنید ۷۰۰ برابرش را به شما می دهم، ممکن است فردی بگوید پس انفاق می کنم تا ۷۰۰ برابرش را به من بدهد، ولی خدا نفرمودند که اگر نیت شما از انفاق این باشد که ۷۰۰ برابرش را به شما بدهم، پس من هم ۷۰۰ برابرش را به شما می دهم. این نیازمند یک خلوص قلبی است پس نیت خیلی مهم است، شما خودتان می دانید که در قلبتان چه می گذرد. پس اگر بنده ای باشد که واقعا نیتش خدا باشد یعنی هدفش از کاری که انجام می دهد آن پاداشی که در ازای آن کار به انسان وعده کردند، نباشد، آن پاداش را به او می دهند.
انجام کار برای خدا نه برای پاداشش
گاهی اوقات است که ما به فردی می گوییم اگر این کار را برای من انجام دهید من به شما پاداش می دهم و اگر او آن کار را انجام داد و در ازای آن، پاداشی را که من به او وعده کرده ام را درخواست کند، من می گویم به شما آن پاداش را نمی دهم. اینجا از کجا متوجه شویم که این شخص واقعا برای من این کار را انجام داده است یا نه برای آن پاداش و خروجی که به او وعده کرده ام؟ اگر به خروجی و پاداشش نرسد ناراحت و معترض می شود که چرا من در ازای کارم پاداش دریافت نکرده ام؟ چون خداوند می فرمایند اگر این کار را انجام دادید که من خدا خوشحال شوم، من از شما راضی و خشنود هستم، حالا اگر ما بگوییم که چرا من پاداش دریافت نکرده ام، در اینجاست که خدا می گوید معلوم شد که برای خوشحال کردن من نیامدید بلکه برای آن پاداش این کار را انجام دادید و اینجاست که نیت شما مشخص می شود و پاداش را دریافت نمی کنید، چون خداوند فرمودند اگر این کار را برای رضایت من انجام دادید من این پاداش به شما می دهم.
تشخیص خدا در فقیر یا ثروتمند شدن
اگر فردی بگوید من واقعا برای رضای خدا این کار را انجام دادم و این حرفش حقیقت داشته باشد، اگر ثروتمند شدن باعث شود این فرد بنده تر شود خدا او را ثروتمند و اگر فقیر شدن باعث شود که این فرد بنده تر شود خدا او را فقیر می کند و این افراد اعتراضی هم نمی توانند بکنند چون اگر به خدا بگویند چرا ما را فقیر کردید خدا می گوید مگر نمی خواستید بنده شوید من تشخیص دادم که شما در فقر بنده تر هستید و اگر پول بدهم به راه نادرست کشیده می شوید.
تقسیم بندی ایام برای بندگان
شخصی در محضر امام صادق (ع) آمد و سوال کرد از کجا بفهمیم که ما در کدام زمره قرار داریم؟ امام فرمودند خدا ایام را برای شما در دو دسته قرار داد، ایامی که در ثروت بودید و ایامی که در فقر بودید. [av_notification title='' color='green' border='dashed' custom_bg='#444444' custom_font='#ffffff' size='large' icon_select='no' icon='ue800' font='entypo-fontello' admin_preview_bg=''] زینت ثروت این است که انسان شکر کند و زینت فقر این است که انسان پاکدامن بماند و خودش را به کثیفی ها آلوده نکند، پس هر چیزی زینتی دارد. [/av_notification] فرمود بنگرید که در کدام یک از این دو ایام بنده تر بودید، در ایامی که پول داشتید و ایامی که پول نداشتید چه طوری زندگی می کردید؟ اینجا طبع خودتان را متوجه می شوید. بعضی افراد زمانی که فقیر هستند خیلی خوب به مناجات با خدا و پیغمبر می پردازند ولی همین که به هدفشان می رسند دیگر مناجات را فراموش می کنند، پس طبع این افراد این است که در فقر با خدا دوست تر هستند یعنی فقیر که می شوند خداخواه تر می شوند. عده دیگری از افراد برعکس هستند یعنی پولدار که باشند خدا دوست تر هستند ولی وقتی فقیر می شوند به خاطر فشار بی پولی، اصلا حوصله مناجات ندارند، یعنی در فقر خوب بندگی نمی کنند و وقتی ثروتمند می شوند خوب بندگی می کنند و چون خدا نیت این افراد را صادق دیده است آن ها را پولدار و یا فقیر می کند.