امروزه انسان های زیادی در فقر مالی به سر می برند و قاعدتا باید به این باور رسید که در زمان جنگ اقتصادی به سر میبریم تا بتوانیم نسبت به زنده ماندن در این شرایط تلاش نموده و بیشترین همت را به خرج برد. زیرا زندگی فقط نفس کشیدن نیست.
اولویت بندی در جنگ
زمانی که جنگ شروع می شود، اکثر انسان ها مسائل زندگی شان را اولویت بندی می کنند و از انجام کارهای غیر ضروری پرهیز می کنند؛ چون انسان ها در ایام جنگ انتظاراتشان را از لذایذ زندگی کم می کنند و بیشتر به فکر زنده ماندن هستند.
متاسفانه چون نگاه جامعه به اقتصاد نگاه جنگی نیست، یعنی افراد جامعه قبول ندارند که در جنگ اقتصادی قرار دارند؛ بخاطر همین خیلی راحت زندگی می کنند و اولویت بندی در زندگی ندارند.
فقر و بی پولی افراد را به حرکت و قیام وادار نکرده است. اکثر جامعه دچار فقر و بی پولی هستند اما برای خارج شدن از آن هیچ اقدامی نمی کنند.
مرگ حقیقی چیست؟
آیا تنها مدل مرگ، ایستادن قلب از حرکت است؟! آیا کسی که فقیر است و برای از بین رفتن فقرش تلاش نمی کند؛ انسان زنده ای است؟! مگر غیر از این است که خیلی از فقراء روزی چند بار آرزوی مرگ می کنند؟
انسان هایی هستند که سال ها در حال زندگی هستند اما وجودشان هیچ خیر و منفعتی برای خودشان و دیگران ندارد؛ آیا این انسان مرده متحرک نیست؟!
امیرالمومنین علی علیه السلام می فرماید :" در آخر الزمان انسان های زنده آرزوی مرگ می کنند ". اگر شما مرگ را فقط ایستادن قلب از حرکت بدانید، جنگ را هم فقط جنگ نظامی می دانید؛ اما اگر مرگ را مرگ روحی بدانید، نگاه شما به زندگی عوض می شود.
امید رکن اصلی زندگی
پیامبر اکرم فرمود :" کسی که در او امید وجود نداشته باشد، او مرده ای در بین زنده هاست ". چند درصد از مردم امید به شکوفایی، امید به رشد، امید به پیشرفت، امید به جهش در ابعاد مختلف زندگی شان دارند؟
یقینا درصد کمی از مردم هستند که امید به تغییر دارند. اکثر مردم انتظار دارند، دولت یا مجلس برای آنها کاری کند، خودشان نمی خواهند برای پیشرفت شان گامی بردارند.