ارتباط بین سرمایه گذاریهای مالی و فعالیتهای اقتصادی ارتباطی نسبتا پیچیده است؛ برای درک بهتر ارتباط بین آنها، در این مقاله نقش سرمایه گذاریهای مالی در فعالیتها و مفاهیم اقتصادی سرمایه را برای شما شرح خواهیم داد.
ارتباط تولید ناخالص و سرمایه گذاری مدل انباشه
سرمایه گذاری و تولید ناخالص داخلی: مقدار پولی که برای گسترش سهم داراییهای فیزیکی یک فرد یا یک کسب و کار صرف می شود به عنوان سرمایه گذاری شناخته می شود. سرمایه گذاری در سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات یکی از راه های دستیابی به این هدف است. 
تولید کلی محصولات و خدمات یک کشور با تولید ناخالص داخلی آن اندازه گیری می شود، این همان چیزی است که به عنوان اقتصاد آن کشور GDP شناخته می شود. ارتباط بین سرمایه گذاری و تولید ناخالص داخلی: به طور کلی، در یک اقتصاد زمانی که تولید ناخالص داخلی، سرانه بالاتری نسبت به سایر کشورها داشته باشد، تولید ناخالص داخلی بیشتری نسبت به سایر کشورها خواهد داشت. این نشان می دهد که وقتی سرمایه گذاریهای بیشتری در یک اقتصاد صورت می گیرد، فعالیتهای اقتصادی بیشتر می شود و منجر به تولید ناخالص داخلی با سرانه بالاتر می گردد که منجر به تولید ناخالص داخلی بیشتر میشود. این چرخه تا زمانی که تولید ناخالص داخلی به حداکثر پتانسیل خود برسد ادامه خواهد داشت. مفهوم سرمایه گذاری و مدل انباشت سرمایه: این مطالعه نشان خواهد داد که سرمایه گذاری بر تولید یک کشور تاثیر می گذارد. 
معادله اول: یک ارتباط معکوس بین تولید ناخالص داخلی و سرمایه گذاری را نشان می دهد، به این معنی که با رشد یک متغیر، متغیر دیگر کاهش مربوطه را تجربه خواهد کرد. معادله دوم: نشان می دهد که در یک اتصال متناسب، یک متغیر افزایش می یابد در حالی که متغیر دیگر با افزایش متغیر اول کاهش می یابد؛ کاهش مطلوبیت نهایی سرمایه از طریق معادله دوم قابل درک است. بر اساس این نظریه، سود نهایی سرمایه یک فرد کاهش می یابد، زیرا آن فرد پس انداز بیشتری را در طول زمان انباشته می کند. این نشان می دهد که اگر فردی پول بیشتری پس انداز کند، ارزش نهایی کمتری برای هر دلار افزایشی پس از سرمایه گذاری اولیه خود خواهد داشت؛ این به این دلیل است که با افزایش مقدار پس انداز، سود نهایی پس انداز پول کاهش می یابد. 
پشتیبانی نظری و مدل مبتنی بر انباشت سرمایه
پشتیبانی نظری و تجربی از ادعا: این مطالعه نشان خواهد داد که الگوهای قابل تشخیصی در داده های آماری وجود دارد که تاثیر سرمایه گذاری بر اقتصاد را منعکس می کنند. برای شروع، نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که سرمایه گذاری به کاهش تولید ناخالص داخلی کمک می کند. در واقع نشان می دهد که سرمایه گذاری بیشتر منجر به اثر چند برابری و قابل توجهی می شود. این یعنی افزایش سرمایه گذاری در نهایت منجر به افزایش مقدار کل کالاها و خدمات تولید شده در طول دوره ای می شود. وجود ارتباط بین نرخهای بهره که به صورت علمی ثبت شده و تولید ناخالص داخلی سرانه را نشان خواهد داد. مدلی مبتنی بر انباشت سرمایه: کاهش مطلوبیت نهایی سرمایه توضیحی است که این مدل، برای شرح اینکه چرا رابطه مثبتی بین سرمایه گذاری و تولید وجود دارد، استفاده می کند. 
درجه رضایتی که یک فرد از واحدهای اضافی یک جریان درآمد دریافت می کند را می توان مشخصه تعیین کننده کاهش مطلوبیت نهایی سرمایه در نظر گرفت. به عنوان مثال: اگر شخصی صد دلار داشته باشد و از مقدار پولی که به دست می آورد راضی باشد، اولین دلاری که فرد سرمایه گذاری می کند ارزش نهایی بالایی خواهد داشت. اگر او اولین دلار را در چیزی سرمایه گذاری می کرد که ده درصد سود به او می داد، سرمایه دوم او باید بیش از ده درصد سود به او بپردازد تا انگیزه سرمایه گذاری در آن را داشته باشد. زیرا سود نهایی دلار دوم کمتر از مطلوبیت دلار اول خواهد بود؛ بنابراین زمانی که افراد پول بیشتری پس انداز می کنند، سود نهایی آنها از پس انداز کاهش می یابد، چرا که آنها نیاز خود را به هر واحد اضافی زمانی که از قبل پول زیادی پس انداز کرده اند درک نمی کنند. 
محدودیتهای اعمال شده در کشور
با وجود اینکه تئوریها و تحقیقات از این مدل حمایت می کنند و بینش بیشتری در مورد تاثیرات آن بر اقتصاد ارائه می دهند، اما هنوز محدودیتهای قابل توجهی در روشهای مورد استفاده برای اعمال این مدل در کشورها در مقاطع مختلف تاریخ وجود دارد. این محدودیتها ممکن است به روشهای مختلفی شناسایی شوند، مانند استفاده از داده های تاریخ یک کشور در زمانی که سیاست اقتصادی متفاوتی داشته یا استفاده از نمونه هایی که نمونه آن کشور نیست. برخلاف محدودیتها، رابطه مثبت مستقیمی بین سرمایه گذاری و بازده سرمایه گذاری وجود دارد؛ این به دلیل کاهش مطلوبیت نهایی سرمایه است که در بالا توضیح داده شد. افرادی که پول بیشتری پس انداز می کنند، به ازای هر دلار اضافی پس انداز، پس از سرمایه گذاری اولیه، سودمندی حاشیه ای کمتری دارند؛ زیرا مطلوبیت نهایی سرمایه در یک نقطه خاص شروع به کاهش می کند. نویسنده: علی فرجی مذاکره کننده بین الملل