بیزینس من ها استارت آپ ها را با کسب و کارهای بزرگ اینترنتی می شناسند. اما واقعیت این است که هیچ کدام از تعاریف استارت آپ پذیرفته نیست؛ یعنی هیچ تاکیدی وجود ندارد که فعالیت استارت آپی باید حتما در حوزه فناوری اطلاعات باشد. ولی کسب و کارهای اینترنتی این قابلیت را دارند که بسیار سریع و در هنگام استفاده کاربران از محصول، بازخورد تجربه کاربر را در بهبود و توسعه محصول به کار ببرند.
مواردی که استارت آپ محسوب نمی شود
برای اینکه بهتر بفهمیم که استارت آپ چیست، بهتر است اول از همه بدانیم که چه چیزهایی استارت آپ نیستند؛ یعنی به چه چیزهایی استارت آپ نمی گویند؟ چه نوع کسب و کارهایی جزء استارت آپ به حساب نمی آیند؟ استارت آپ یک رویداد و همایش کارآفرینی نیست؛ یک وب سایت و یک آپ موبایل، لزوماً استارت آپ نیست؛ یک شرکت کوچک که در حال درآمدزایی و رشد است، نیست. اگر بخواهم به طور بسیار ساده و روان برایتان استارت آپ را تعریف کنم، باید بگویم، هر کسب و کاری را که می خواهیم راه اندازی کنیم و از آن پول در بیاوریم، استارت آپ نیست؛ استارت آپ یک روش سریع پولدار شدن هم نیست؛ چون فضای آن پر از ریسک و ابهام است و هر سال صد میلیون استارت آپ در جهان شروع به فعالیت می کند که فقط چهار هزار و 228 مورد از آنها موفق شده که سهام خود را با قیمت های بسیار خوب بفروشند.
محدودیت و تخصص در استارت آپ
اگر بخواهیم کار برای خودمان باشد، راه انداختن استارت آپ اصلا راهش نیست. استارت آپ ساعت کار مشخص ندارد؛ چون بچه های آن 24 ساعته و 7 روز هفته، درگیر آن هستند. استارت آپ جایی برای یاد گرفتن و کسب تجربه نیست؛ یعنی نمی توان بدون تجربه فنی و تخصص در بازار هدف، یک دفعه استارت آپ زد و امید به موفقیت آن نیز داشت. استارت آپ جمع کردن یک تیم حرفه ای با تجربه برای برآوردن نیاز مشتری با روشی جدید است.
شرکت در ایمنت و خواندن زندگی نامه جف بیزوس، الزاماً شما را موفق نمی کند. فضای مهیج و جذاب استارت آپ برای بیرون است؛ اما وقتی داخل آن می شوید، پر از تلاش، استرس، ریسک، شناسایی و حل مسئله است. از همه مهم تر آدم ها باید برای یک ارزش مشترک دور هم جمع شوند. اگر انگیزه افراد تیم متفاوت باشد، یکی دنبال پول، دیگری دنبال شهرت و یکی نیز دنبال کلاس گذاشتن باشد، در انتها چیزی از آن در نمی آید. اینها مواردی بود که می توانستم درباره استارت آپ چیست برای شما بیان کنم.
