انواع هزینه های در تجارت:
• قیمت تمام شده کالا در کارخانه
• هزینه بسته بندی
• هزینه تهیه اسناد
• هزینه تایید اسناد
• هزینه علامت گذاری
• هزینه جا به جایی کالا
• حق بیمه
• هزینه بازرسی
• هزینه حمل مسافت
• هزینه بارگیری
یعنی صادرکننده محصولات را بسته بندی کرده و علامت گذاری، بازرسی و امور تشریفات گمرکی را انجام داده و با تعیین یک کامیون برای حمل آنها تا بندر به عنوان مثال بندر باهنر امور را پیگیری می کند.کامیون یا وسیله نقلیه برای انتقال بار را صادرکننده مشخص می کند ولی هزینه های مربوط به آن را به عهده واردکننده یا خریدار می گذارد.
پس باقی ریسک ها و هزینه ها از زمان تحویل کالا به حمل کننده یا بندر مورد نظر به عهده خریدار است، تفاوت این روش با روش قبلی در این است که یک مرحله بیشتر از قبل، صادرکننده مسئولیت را می پذیرد.
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و نقل منعقد باشد و همچنین روش حمل، مرکب می باشد.
پس در این بخش فروشنده به مباحثی همچون آشنایی به بیمه خارجی، آشنایی با قرارداد خارجی، آشنایی به حمل و نقل داخلی و ... نیازمند است.
پس هر مرحله از این روش های تحویل باعث می شود مرحله به مرحله آشنایی بیشتری با مباحث جدیدتر و پر چالش تر پیدا کنند و روش فروش خود را ارتقا دهند.در حقیقت ارتقا دادن در روش فروش است، پس زمانی که برای فروش، آپشن های بیشتری را در اختیار مشتری خویش قرار می دهید قطعا برای ایجاد یک قرارداد موفقیت بیشتری خواهید داشت.
در صورتی که خریدار موفق به انجام مراحل واردات کالا نشود، کالا در انبار می ماند و مطابق قرارداد پرداخت ضرر و زیان متحمل، بر عهده خریدار می باشد.
در این روش که یک مرحله نسبت به قبل مسئولیت های فروشنده بیشتر می شود به این معنا است که فروشنده یا صادرکننده با قبول هزینه های مربوط به حمل و بیمه، ریسک ها را نیز می پذیرد و مسئولیت های ضرر و زیان را متحمل می شود.
که در این روش کالا روی وسیله حمل کننده تحویل داده می شود و اموری مانند ترخیص و تخلیه به عهده خریدار می باشد.
طبیعتا در این روش در صورتی که خریدار برای تحویل کالا به موقع مراجعه نکند تمام مسئولیت به عهده فروشنده است و از زمان تحویل کالا به خریدار دیگر هیچ مسئولیتی متوجه فروشنده نمی باشد.
روش فروش براساس قاعده تحویل در محل تخلیه شده مقصد DPU:
وقتی که کالا، تخلیه شده از روی وسیله حمل کننده کالا و در اختیار خریدار قرار می گیرد در محل مقصد نامبرده شده یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگرچنین نقطه های مورد توافق قرار گرفته باشد.
باز هم یک مرحله بیشتر از قبل، هزینه و مسئولیت فروشنده بیشتر می شود، طبیعتا مشخص کردن نقطه دقیق تحویل باید معین شود.
روش فروش براساس قاعده تحویل کالا در مقصد با پرداخت عوارض گمرک و واردات DUP:
مطابق این قاعده فروشنده کالا را به خریدار تحویل داده است:
• وقتی که کالا در اختیار خریدار قرار بگیرد
• ترخیص شده باشد
• روی وسیله نقلیه کالا باشد
• آماده برای تخلیه
• در محل مقصد نامبرده شده 
• یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگر چنین نقطه های مورد توافق قرار فروشنده کلیه خطرات و هزینه های مرتبط با ارسال کالا به محل مقصد تعیین شده را برای بارگیری و ترخیص برای واردات بر عهده دارد.پس بنابراین افزایش هزینه ها و وظایف و مسئولیت های فروشنده طبق مقاله اول به ترتیب از بالا به پایین افزایش پیدا می کند، یعنی مسئولیت های فروشنده از درب کارخانه تا تحویل در محل خریدار کم کم بیشتر می شود.
تجار زیادی هستند که از ما سوال می پرسند که کدام شیوه حمل یا تحویل بیشتر محبوبیت دارد و مفیدتر است، در اصل باید با توجه به توانایی ها و پذیرش مسئولیت خویش بررسی کنید که کدام شیوه برای شما مفیدتر است.در صورتی که آشنایی دارید و افراد با تجربه ای را دراختیار دارید که قادر هستند امور شما را پیش ببرند و یا خودتان این توانایی ها را در خود مشاهده می کنید می توانید از روش های بیشتر استفاده کنید تا آپشن هایی برای جذب مشتری برای شما محسوب شود.
روش فروش براساس قاعده تحویل با کرایه حمل و بیمه پرداخت شده تا مقصد CIP:
طبق این قاعده در زمان تحویل کالا ریسک ها از فروشنده به خریدار منتقل می شود که:
محموله را در اختیار متصدی حمل قرار دهد و قرارداد حمل و نقل و بیمه آن توسط خود فروشنده بسته شده است.
که این کار می تواند با قرار دادن کالا در تملک فیزیکی متصدی حمل به نحوی که برای آن شیوه حمل مناسب است، باشد.
مطابق این قاعده تحویل کالا با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد است، ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می رساند خاتمه می یابد.
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین روش حمل مرکب می باشد.
روش فروش براساس قاعده تحویل با کرایه حمل و بیمه پرداخت شده تا مقصد CIP :
تحویل و ریسک:
با تحویل محموله به خریدار به این شیوه فروشنده هیچگونه مسئولیتی بر عهده فروشنده در خصوص رسیدن سالم محموله به مقصد یا حتی رسیدن آن به مقصد نخواهد بود.این به این دلیل است که به محض تحویل کالا به خریدار از طریق تحویل کالا به متصدی حمل، ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می شود.
با این وجود فروشنده بایست قرارداد حمل را با متصدی حمل از محل تحویل کالا به متصدی حمل تا مقصد توافق شده با خریدار منعقد نماید.
شیوه حمل و نقل:
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین جایی که بیش از یک شیوه حمل بکار گرفته می شود استفاده شود.
تامین کالایی که تحت این قاعده تحویل شده است:
ارجاع به واژه تامین در اینجا به موضوع فروش چند باره یک کالا در این زنجیره سریالی فروش معطوف می شود، که طی آن خریدار اولیه کالا را در جریان حمل به خریدار دیگری می فروشد و خودش در نقش فروشنده قرار می گیرد.
تعیین محل تحویل و مقصد به صورت دقیق:
به طرفین اکیدا توصیه می شود که محل مقصد و تحویل را تا حد امکان دقیق مشخص کند تا متحمل خسارت نشود.
بیمه:
فروشنده همچنین می بایست قرارداد پوشش بیمه ای مربوط به ریسک از بین رفتن یا ورود خسارت به کالا را که بر عهده خریدار است را از نقطه تحویل کالا حداقل تا نقطه مقصد کالا منعقد نماید.
مطابق این قاعده عقد قرارداد و هزینه بیمه و حمل با فروشنده است، خریدار لازم است بداند که در قاعده CIP اینکوترمز 2020 فروشنده ملزم به تهیه پوشش بیمه ای جامعی نظیر کلاس A یا شرایط مشابه آن می باشد.
در این صورت طرفین می توانند توافقی در خصوص پوشش بیمه ای محدودتری داشته باشند.اولین بار در مجموعه اینکوترمز 2010 است که به پوشش های بیمه ای جدید اسنتیتو بیمه گران لندن پوشش های بیمه ای (A , B , C) اشاره می کند.
از وظایف فروشنده و خریدار به وظیفه فروشنده به تهیه حداقل پوشش بیمه ای C تاکید می کند که در اینکوترمز 2020 به حداقل پوشش بیمه ای A تاکید می شود.
ترخیص برای صادرات و واردات:
در CIP فروشنده باید کالا را برای صادرات ترخیص کند با این وجود فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال انجام تشریفات یا پرداخت هزینه های ترانزیت کالا از کشورهای مسیر و همینطور انجام تشریفات واردات و پرداخت هزینه های واردات کالا در کشور مقصد ندارد.
هزینه های تخلیه کالا:
فروشنده مسئول تخلیه کالا در مقصد از وسیله حمل آورنده کالا تا مقصد نیست، با این وجود اگر فروشنده با توجه به شرایط قرارداد حمل و نقل که با متصدی حمل بسته است متحمل هزینه ای درخصوص تخلیه کالا در مقصد نامبرده شود، فروشنده نمی تواند این هزینه ها را به صورتی جداگانه از خریدار طلب کند، مگر اینکه طور دیگری بین طرفین توافق شده باشد.
روش فروش براساس قاعده تحویل در محل تخلیه شده مقصد DUP:
این قاعده قبلا در اینکوترمز 2010 به عنوان اصطلاح تحویل در ترمینال ( DAT ) شناخته شده است و قبل از آن هم به صورت های DAF تحویل با عوارض پرداخت نشده و DDU تحویل در مرز بوده است. اما در اینکوترمز 2020 یعنی فروشنده کالا را وقتی تحویل داده است و ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می شود که :
وقتی که کالا تخلیه شده از روی وسیله حمل کننده کالا و در اختیار خریدار قرار می گیرد.
در محل مقصد نامبرده شده یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگر چنین نقطه های مورد توافق قرار گرفته باشد.
تحویل و ریسک:
فروشنده مسئول تمامی ریسک های مربوط به انتقال کالا بهمحل مقصد نامبرده شده و تخلیه کالا یا نقطه دقیق مکانی در آن محل می باشد.
بنابراین در این قاعده اینکوترمز در محل تحویل و محل مقصد یکی هستند، قاعده DPU تنها قاعده اینکوترمز 2020 است که در آن فروشنده مسئول تخلیه کالا در مقصد است. بنابراین فروشنده می بایست اطمینان حاصل کند که قادر به انجام و سازماندهی کالا در مقصد می باشد، اگر چنانچه طرفین قصد دارند که ریسک و هزینه تخلیه کالا در مقصد به عهده فروشنده نباشد، می بایست به جای استفاده از DPU از قاعده DAP استفاده کند.
شیوه حمل و نقل
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین جایی که بیش از یک شیوه حمل به کار گرفته می شود، استفاده شود.
تامین کالایی که تحت این قاعده تحویل شده است
ارجاع به واژه تامین در اینجا به موضوع فروش چند باره یک کالا در یک زنجیره سریالی فروش معطوف می شود که طی آن خریدار اولیه کالا را در جریال حمل به خریدار دیگری می فروشد و خودش در نقش فروشنده قرار می گیرد.
تعیین محل تحویل و مقصد به صورت دقیق
به طرفین اکیدا توصیه می شود که محل مقصد و تحویل را تا حد امکان دقیق مشخص کند تا متحمل خسارت نشود.
ترخیص برای صادرات و واردات
در DPU فروشنده باید کالا را برای صادرات ترخیص کند، با این وجود فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال انجام و پرداخت هزینه های واردات کالا در کشور مقصد ندارد.
در نتیجه اگر خریدار نتواند کالا را برای واردات ترخیص کند کالا در بندرگاه یا ترمینال ورودی مقصد متوقف می ماند.
چه کسی مسئول ریسک ورود هر گونه خسارت احتمالی به کالا است در حالی که کالا در ترمینال مقصد متوقف شده است؟
پاسخ خریدار است.
تحویل هنوز انجام نشده است ولی خریدار مسئول هرگونه ریسک از بین رفتن یا ورود خسارت به کالا است تا زمانی که ترانزیت کالا و ادامه مسیر دوباره از سر گرفته شود.
اگر چنانچه به منظور جلوگیری از بروز چنین سناریویی طرفین توافق کنند که فروشنده مسئول انجام تشریفات واردات و پرداخت تمامی هزینه های حقوق و عوارض گمرکی باشد، طرفین می بایست از قاعده DDP استفاده کند.
• هزینه علامت گذاری
• هزینه جا به جایی کالا
• حق بیمه
• هزینه بازرسی
• هزینه حمل مسافت
• هزینه بارگیری
• هزینه بارچینی
• عوارض گمرکی
• مالیات ها
• کرایه حمل
• هزینه تخلیه
• هزینه های بانکی
انواع وظایف و مسئولیت ها:
• تهیه کالا طبق قرارداد
• تهیه فاکتور به صورت حساب بر سند فروش
• اطلاع به خریدار برای تحویل کالا در زمان توافق شده
• تحویل کالا در محل توافق شده
• تحویل اسناد مربوط به کالا
• انتقال مسئولیت ها به خریدار
• اطلاع رسانی لازم به خریدار
• بسته بندی، علامت گذاری، بارچینی
• تهیه پروانه ها، مجوزها
• تشریفات گمرکی صادرات
• قرارداد حمل و بیمه
• جابه جایی، حمل کالا، بارگیری
• تخلیه بار و بازرسی کالا
• مجوزها و ترخیص کالا
• تحویل گرفتن کالا
• اطلاع به فروشنده
افزایش هزینه ها، وظایف و مسئولیت های فروشنده:
1. EXW ( EX WORKS)
2. FCA ( FREE CARRIER)
3. CPT ( CARREIGE PAID TO)
4. CIP ( CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO)
5. DPU ( DELIVERED AT PLACE UNLOADED)
6. DAP ( DELIVERED AT PLACE)
7. DDP ( DELIVERED DUTY PAID)
هر کدام از طرفین خریدار و فروشنده باید بتواند از پس مسئولیت های خویش بر بیاید و مجوزها را دریافت کرده و بتواند به خوبی مسئولیت ها را منتقل کند تا تجارت و صادرات با موفقیت به پایان برساند.
پیشنهاد ما برای صادرکننده یا واردکنندگان تازه کار که به مسئولیت ها و وظایف خویش آشنایی زیادی ندارند این است که روش اول را برای صادرات خویش انتخاب کنند.
هر چقدر توانایی افراد بیشتر باشد به همین میزان توانایی و وظایف افراد بر مسئولیت ها و شناخت آن بیشتر می شود و می توانند از مرحله یا روش اول به مرحله بعدی یعنی روش دوم بروند.
به همین صورت می توانند مراحل بالاتری را طی کنند و روش های بالاتر را انتخاب کنند.
کمترین وظایفی که متوجه صادرکننده می باشد در مرحله اول یعنی EXW است که صادرکننده فاکتور کالا را در اختیار دارد و با انجام بسته بندی به همراه اسناد مربوطه در درب کارخانه به خریدار تحویل می دهد.پس این روش مناسب افرادی بود که آشنایی زیادی با حمل و نقل و ارسال ندارد و می تواند فقط با بسته بندی کردن کالا را به مشتری در درب کارخانه تحویل دهد تا باقی مسئولیت ها متوجه خریدار باشد.
پس می توان گفت که بیشترین مسئولیت فروشنده در روش DDP و کمترین مسئولیت صادرکننده یا فروشنده در روش EXW می باشد.
روش فروش بر اساس قاعده تحویل کالا درب کارخانه EXW:
• تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدا ( تحویل کالا درب کارخانه فروشنده) و تحویل اسناد کالای خریداری شده.
• کلیه هزینه ها اعم از بارگیری، حمل و نقل، بیمه و تشریفات گمرکی صادرات و واردات و ریسک خرابی کالا بر عهده خریدار است.
• همچنین ذکر دقیق تحویل در قرارداد بسیار مهم است.
• در محل تحویل کالا مسئولیت، ریسک و وظایف فروشنده به خریدار انتقال می یابد.
• در این روش کمترین سطح الزامات با فروشنده است.
• حمل کالا با تمامی شیوه های حمل و نقل
روش فروش براساس قاعده تحویل به حمل کننده FCA :
( تحویل کالا در مکان مقرر در مبدا)
فروشنده کالا را در مبدا به حمل کننده تحویل می دهد، تحویل کالا در داخل کامیون، ریل، کشتی و هواپیما
فروشنده مسئولیت انجام مراحل صادرات کالا را بر عهده دارد.
یعنی صادرکننده محصولات را بسته بندی کرده و علامت گذاری، بازرسی و امور تشریفات گمرکی را انجام داده و با تعیین یک کامیون برای حمل آنها تا بندر به عنوان مثال بندر باهنر امور را پیگیری می کند.کامیون یا وسیله نقلیه برای انتقال بار را صادرکننده مشخص می کند ولی هزینه های مربوط به آن را به عهده واردکننده یا خریدار می گذارد.
پس باقی ریسک ها و هزینه ها از زمان تحویل کالا به حمل کننده یا بندر مورد نظر به عهده خریدار است، تفاوت این روش با روش قبلی در این است که یک مرحله بیشتر از قبل، صادرکننده مسئولیت را می پذیرد.
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و نقل منعقد باشد و همچنین روش حمل، مرکب می باشد.
پس در این بخش فروشنده به مباحثی همچون آشنایی به بیمه خارجی، آشنایی با قرارداد خارجی، آشنایی به حمل و نقل داخلی و ... نیازمند است.
پس هر مرحله از این روش های تحویل باعث می شود مرحله به مرحله آشنایی بیشتری با مباحث جدیدتر و پر چالش تر پیدا کنند و روش فروش خود را ارتقا دهند.در حقیقت ارتقا دادن در روش فروش است، پس زمانی که برای فروش، آپشن های بیشتری را در اختیار مشتری خویش قرار می دهید قطعا برای ایجاد یک قرارداد موفقیت بیشتری خواهید داشت.
در صورتی که خریدار موفق به انجام مراحل واردات کالا نشود، کالا در انبار می ماند و مطابق قرارداد پرداخت ضرر و زیان متحمل، بر عهده خریدار می باشد.
در این روش که یک مرحله نسبت به قبل مسئولیت های فروشنده بیشتر می شود به این معنا است که فروشنده یا صادرکننده با قبول هزینه های مربوط به حمل و بیمه، ریسک ها را نیز می پذیرد و مسئولیت های ضرر و زیان را متحمل می شود.که در این روش کالا روی وسیله حمل کننده تحویل داده می شود و اموری مانند ترخیص و تخلیه به عهده خریدار می باشد.
طبیعتا در این روش در صورتی که خریدار برای تحویل کالا به موقع مراجعه نکند تمام مسئولیت به عهده فروشنده است و از زمان تحویل کالا به خریدار دیگر هیچ مسئولیتی متوجه فروشنده نمی باشد.روش فروش براساس قاعده تحویل در محل تخلیه شده مقصد DPU:
وقتی که کالا، تخلیه شده از روی وسیله حمل کننده کالا و در اختیار خریدار قرار می گیرد در محل مقصد نامبرده شده یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگرچنین نقطه های مورد توافق قرار گرفته باشد.
باز هم یک مرحله بیشتر از قبل، هزینه و مسئولیت فروشنده بیشتر می شود، طبیعتا مشخص کردن نقطه دقیق تحویل باید معین شود.روش فروش براساس قاعده تحویل کالا در مقصد با پرداخت عوارض گمرک و واردات DUP:
مطابق این قاعده فروشنده کالا را به خریدار تحویل داده است:
• وقتی که کالا در اختیار خریدار قرار بگیرد
• ترخیص شده باشد
• روی وسیله نقلیه کالا باشد
• آماده برای تخلیه
• در محل مقصد نامبرده شده • یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگر چنین نقطه های مورد توافق قرار فروشنده کلیه خطرات و هزینه های مرتبط با ارسال کالا به محل مقصد تعیین شده را برای بارگیری و ترخیص برای واردات بر عهده دارد.پس بنابراین افزایش هزینه ها و وظایف و مسئولیت های فروشنده طبق مقاله اول به ترتیب از بالا به پایین افزایش پیدا می کند، یعنی مسئولیت های فروشنده از درب کارخانه تا تحویل در محل خریدار کم کم بیشتر می شود.
تجار زیادی هستند که از ما سوال می پرسند که کدام شیوه حمل یا تحویل بیشتر محبوبیت دارد و مفیدتر است، در اصل باید با توجه به توانایی ها و پذیرش مسئولیت خویش بررسی کنید که کدام شیوه برای شما مفیدتر است.در صورتی که آشنایی دارید و افراد با تجربه ای را دراختیار دارید که قادر هستند امور شما را پیش ببرند و یا خودتان این توانایی ها را در خود مشاهده می کنید می توانید از روش های بیشتر استفاده کنید تا آپشن هایی برای جذب مشتری برای شما محسوب شود.روش فروش براساس قاعده تحویل با کرایه حمل و بیمه پرداخت شده تا مقصد CIP:
طبق این قاعده در زمان تحویل کالا ریسک ها از فروشنده به خریدار منتقل می شود که:
محموله را در اختیار متصدی حمل قرار دهد و قرارداد حمل و نقل و بیمه آن توسط خود فروشنده بسته شده است.که این کار می تواند با قرار دادن کالا در تملک فیزیکی متصدی حمل به نحوی که برای آن شیوه حمل مناسب است، باشد.
مطابق این قاعده تحویل کالا با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد است، ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می رساند خاتمه می یابد.
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین روش حمل مرکب می باشد.روش فروش براساس قاعده تحویل با کرایه حمل و بیمه پرداخت شده تا مقصد CIP :
تحویل و ریسک:
با تحویل محموله به خریدار به این شیوه فروشنده هیچگونه مسئولیتی بر عهده فروشنده در خصوص رسیدن سالم محموله به مقصد یا حتی رسیدن آن به مقصد نخواهد بود.این به این دلیل است که به محض تحویل کالا به خریدار از طریق تحویل کالا به متصدی حمل، ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می شود.
با این وجود فروشنده بایست قرارداد حمل را با متصدی حمل از محل تحویل کالا به متصدی حمل تا مقصد توافق شده با خریدار منعقد نماید.شیوه حمل و نقل:
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین جایی که بیش از یک شیوه حمل بکار گرفته می شود استفاده شود.
تامین کالایی که تحت این قاعده تحویل شده است:
ارجاع به واژه تامین در اینجا به موضوع فروش چند باره یک کالا در این زنجیره سریالی فروش معطوف می شود، که طی آن خریدار اولیه کالا را در جریان حمل به خریدار دیگری می فروشد و خودش در نقش فروشنده قرار می گیرد.تعیین محل تحویل و مقصد به صورت دقیق:
به طرفین اکیدا توصیه می شود که محل مقصد و تحویل را تا حد امکان دقیق مشخص کند تا متحمل خسارت نشود.
بیمه:
فروشنده همچنین می بایست قرارداد پوشش بیمه ای مربوط به ریسک از بین رفتن یا ورود خسارت به کالا را که بر عهده خریدار است را از نقطه تحویل کالا حداقل تا نقطه مقصد کالا منعقد نماید.مطابق این قاعده عقد قرارداد و هزینه بیمه و حمل با فروشنده است، خریدار لازم است بداند که در قاعده CIP اینکوترمز 2020 فروشنده ملزم به تهیه پوشش بیمه ای جامعی نظیر کلاس A یا شرایط مشابه آن می باشد.
در این صورت طرفین می توانند توافقی در خصوص پوشش بیمه ای محدودتری داشته باشند.اولین بار در مجموعه اینکوترمز 2010 است که به پوشش های بیمه ای جدید اسنتیتو بیمه گران لندن پوشش های بیمه ای (A , B , C) اشاره می کند.
از وظایف فروشنده و خریدار به وظیفه فروشنده به تهیه حداقل پوشش بیمه ای C تاکید می کند که در اینکوترمز 2020 به حداقل پوشش بیمه ای A تاکید می شود.ترخیص برای صادرات و واردات:
در CIP فروشنده باید کالا را برای صادرات ترخیص کند با این وجود فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال انجام تشریفات یا پرداخت هزینه های ترانزیت کالا از کشورهای مسیر و همینطور انجام تشریفات واردات و پرداخت هزینه های واردات کالا در کشور مقصد ندارد.
هزینه های تخلیه کالا:
فروشنده مسئول تخلیه کالا در مقصد از وسیله حمل آورنده کالا تا مقصد نیست، با این وجود اگر فروشنده با توجه به شرایط قرارداد حمل و نقل که با متصدی حمل بسته است متحمل هزینه ای درخصوص تخلیه کالا در مقصد نامبرده شود، فروشنده نمی تواند این هزینه ها را به صورتی جداگانه از خریدار طلب کند، مگر اینکه طور دیگری بین طرفین توافق شده باشد.روش فروش براساس قاعده تحویل در محل تخلیه شده مقصد DUP:
این قاعده قبلا در اینکوترمز 2010 به عنوان اصطلاح تحویل در ترمینال ( DAT ) شناخته شده است و قبل از آن هم به صورت های DAF تحویل با عوارض پرداخت نشده و DDU تحویل در مرز بوده است. اما در اینکوترمز 2020 یعنی فروشنده کالا را وقتی تحویل داده است و ریسک از فروشنده به خریدار منتقل می شود که :
وقتی که کالا تخلیه شده از روی وسیله حمل کننده کالا و در اختیار خریدار قرار می گیرد.
در محل مقصد نامبرده شده یا در نقطه دقیق مکانی توافق شده در محل مقصد، البته اگر چنین نقطه های مورد توافق قرار گرفته باشد.تحویل و ریسک:
فروشنده مسئول تمامی ریسک های مربوط به انتقال کالا بهمحل مقصد نامبرده شده و تخلیه کالا یا نقطه دقیق مکانی در آن محل می باشد.
بنابراین در این قاعده اینکوترمز در محل تحویل و محل مقصد یکی هستند، قاعده DPU تنها قاعده اینکوترمز 2020 است که در آن فروشنده مسئول تخلیه کالا در مقصد است. بنابراین فروشنده می بایست اطمینان حاصل کند که قادر به انجام و سازماندهی کالا در مقصد می باشد، اگر چنانچه طرفین قصد دارند که ریسک و هزینه تخلیه کالا در مقصد به عهده فروشنده نباشد، می بایست به جای استفاده از DPU از قاعده DAP استفاده کند.شیوه حمل و نقل
این قاعده می تواند برای هر شیوه حمل و همچنین جایی که بیش از یک شیوه حمل به کار گرفته می شود، استفاده شود.
تامین کالایی که تحت این قاعده تحویل شده است
ارجاع به واژه تامین در اینجا به موضوع فروش چند باره یک کالا در یک زنجیره سریالی فروش معطوف می شود که طی آن خریدار اولیه کالا را در جریال حمل به خریدار دیگری می فروشد و خودش در نقش فروشنده قرار می گیرد.
تعیین محل تحویل و مقصد به صورت دقیق
به طرفین اکیدا توصیه می شود که محل مقصد و تحویل را تا حد امکان دقیق مشخص کند تا متحمل خسارت نشود.
ترخیص برای صادرات و واردات
در DPU فروشنده باید کالا را برای صادرات ترخیص کند، با این وجود فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال انجام و پرداخت هزینه های واردات کالا در کشور مقصد ندارد.در نتیجه اگر خریدار نتواند کالا را برای واردات ترخیص کند کالا در بندرگاه یا ترمینال ورودی مقصد متوقف می ماند.
چه کسی مسئول ریسک ورود هر گونه خسارت احتمالی به کالا است در حالی که کالا در ترمینال مقصد متوقف شده است؟
پاسخ خریدار است.
تحویل هنوز انجام نشده است ولی خریدار مسئول هرگونه ریسک از بین رفتن یا ورود خسارت به کالا است تا زمانی که ترانزیت کالا و ادامه مسیر دوباره از سر گرفته شود.
اگر چنانچه به منظور جلوگیری از بروز چنین سناریویی طرفین توافق کنند که فروشنده مسئول انجام تشریفات واردات و پرداخت تمامی هزینه های حقوق و عوارض گمرکی باشد، طرفین می بایست از قاعده DDP استفاده کند.
