این سخن را زیاد می شنویم که کشورهای پیشرفته منابع خاصی ندارند و پیشرفت کردند و ما مردم ایران اینهمه منابع داریم و وضعمان اینگونه است.
منابع هر کشوری به مثابه گنج های آن کشور است.
اما سوال اینجاست که اگر شما گنجی را داشته باشید اما در کمد خانه خود پنهان کرده و نتوانید به هیچ کسی نشان دهید و برای فروشش اقدام کنید چه آورده مالی برایتان خواهد داشت؟
هیچ.
و باز هم شما فقیر خواهید بود چون صفر ضربدر هر عددی صفر است.
زمانی از وجود این گنج به نفع و سود می رسید که گنجتان را به دیگرانی که توانایی خریدش را دارند به شیوه مناسبی عرضه کنید و بفروشید.
سوال اصلی داشتن منابع نیست.
سوال اینجاست که ما چقدر توانستیم بر روی معرفی این منابع خود به کشورهای جهان، قوی عمل کنیم؟
به اینجا که می رسیم مردم می گویند خب این کار دولت است.
بیش از ده هزار محصول است و بیش از ۲۰۰ کشور.
و معرفی هر محصولی به مردم هر کشوری نیاز به انسانی دارد که این کار را طبق اخلاق و ادب مذاکره انجام دهد.
دستوری نیست که برویم به مردم جهان امر کنیم که باید این منابع را از ایران بخرید و آنها هم بگویند چشم اطاعت می کنیم.
برای معرفی هر کدام از منابع به یک کشور دیگر به چند نفر نیاز داریم؟
حداقل ده نفر نیاز نیست؟
حال ضرب کنید ببینید چند نفر باید به میدان بیایند تا ما بتوانیم تمام گنج های خود را به مردم جهان نشان دهیم تا آن وقت بتوانیم یک کشور ثروتمند جهانی باشیم؟
بله درست حساب کردید.
۲۰ میلیون نفر نیاز است.
آیا دولت اصلا این تعداد آدم را در اختیار دارد؟
یک ارتش ۲۰ میلیون نفری می خواهیم که به صورت تخصصی به معرفی محصولات ایرانی به کشورهای جهان اقدام نمایند.
و این یعنی همان تجارت گسترده ایرانی ها.
دولت نمی تواند به صورت مستقیم این کار را انجام دهد و این مردم هستند که باید این کار را انجام دهند.
مردم هم بدون حمایت دولت موفق به این امر نخواهد شد.
نیاز است تا دولت به مردم تجارت را به صورت رایگان آموزش دهد و دائما آنها را به تجارت تشویق و تحریک نماید.
به مردم خدمات برندسازی و تجاری ارائه دهد تا کار تجارت برای مردم آسان شود.
سپس برای ایرانی ها، دوستانی از کشورهای دیگر دنیا که آنها نیز آموزش دیده باشند پیدا کند و آنها را با یکدیگر آشنا نماید تا با هم تعامل تجاری داشته باشند.
از آنجا که دولت ما تحریم است نمی تواند از راه برقراری ارتباط گسترده با دولت های جهان این کار را انجام دهد چون دولت های جهان از آمریکا می ترسند و دشمنی آمریکا با ما تمام نشدنیست.
پس دولت ایران مجبور است با ملت های جهان طرح دوستی بریزد چون ملت ها سوای دولت هاست و آمریکا ملت ها را هیچ جوره نمی تواند مجبور به تحریم ایران نماید.
ضمنا ملت ها هم با دولت ایران کار تجاری گسترده انجام نمی دهند چرا که می دانند دولت ایران تحریم است پس می ترسند.
اما اگر از ملت های جهان بخواهیم با ملت ایران تجارت کنند هیچ منعی برایشان نیست چون آمریکا دولت ایران را تحریم کرده و ملت ایران را که تحریم نکرده و نمی تواند هم تحریم کند.
تحریم برای دولت هاست نه برای ملت ها.
یقینا هر کسی که خارج از آراد برندینگ باشد و این نظریه را از شما بشنود می گوید:
ای آقا ای خانم
چه دل خجسته ای داری.
اینها همه درست است اما فقط شعار است و بر روی کاغذ حرف های حساب شده ایست اما می دانی تا اینها از حرف به عمل در بیاید چند ده سال طول می کشد؟
مردم حق دارند که باور نکنند چون ما هم اگر آراد را نداشتیم و نمی دیدیم باور نمی کردیم.
اما شما آرادی ها می دانید که اینها در آراد یک امر ساده و طبق عادت معمولیست که هر روز در حال انجام است.
آنچه برای آنها رویاست را در حال زندگی کردن و نفس کشیدنیم.
دولت اگر واقعا می خواهد ایران را نجات دهد باید با آراد برندینگ همکاری گسترده ای نماید و یا چیزی شبیه آراد برندینگ پدید آورد.
آراد برندینگ اعلام می دارد که اگر دولت نخواست با آراد برندینگ همکاری کند حاضریم برای دولت، آراد برندینگی بسازیم و بدون هیچ توقع و چشمداشتی فقط برای اینکه ببینیم حال مردممان خوب شده است آن را به دولت تحویل دهیم بی آنکه ریالی مطالبه نماییم.
و اما شما آرادی ها به مردم نجیب ایران این سخن را برسانید:
اگر دیدند که دولت شروع به چنین اقدامی نمود خوشحال باشند که عزت ایران در راه است.
اگر دیدند دولت چنین اقدامی را در پیش نگرفت منتظر نمانند و خودشان با همراهی آراد برندینگ چنین اقدامی را در پیش گیرند.
جز تجارت هیچ راهی به سمت ثروت نیست و تمام شیوه های بازار سرمایه نظیر بورس، شرکت های سرمایه گذاری، رمزارزها و ... شکست پی در پی و مهلک تری برای مردم در پیش خواهد داشت.
درست است که اگر این کار برای همه ایران محقق نشود عزت ایران را شاهد نخواهیم بود اما هر کدام از مردم که وارد شوند عزت خود و خانواده شان را تضمین نموده اند.
ظن و گمانمان بر اینست که استاد وحید بزرگوار و سایر مدیران ارشد این هنر را دارند که دولت را هم بر این امر آگاه نمایند و ایران و ایرانی را از این چنگال نحس فقر نجات دهند.
برای همه آرادی ها به حق این شب که شب اول محرم است دعا کنیم که خداوند به برکت امام حسین علیه السلام که همه ما آرادی ها از خادمان و نوکران اباعبدالله هستیم بر همه ما عنایت نماید و نجات مردم کشورمان را روزی دسته جمعی ما قرار دهد.
تا جایی از تاریخ نوشته شود در سال فلان تا فلان هجری شمسی، ایران از فقر به سمت ثروت حرکت نمود و گروهی از مردم موسوم به آرادی ها آغازگر این تحول عظیم بودند.
