گوسفند سرسیاه پارسی یکی از نژادهای دم چاق گوسفندان اهلی آفریقا است که برخلاف نظر عموم مردم اصالتاً سومالیایی بوده و از نوادگان مستقیم گوسفندان سومالیایی تبار است این نژاد به دلیل پشمی که نمیریزد و توانایی بهتر تحمل گرما نسبت به سایر گوسفندان پشمی بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
ویژگی های جسمانی گوسفند سرسیاه پارسی
گوسفند سرسیاه پارسی دارای بدنی دم چاق و قد بلند است وزن این گوسفندان قبل از رسیدن به بلوغ به طور متوسط 50-35 کیلوگرم است اما در بلوغ وزنی در حدود 60-45 کیلوگرم به دست می آورند سر و گردن این گوسفندان بزرگ و قوی بوده و صورت آن هموار است جنسیت های آن نیز تفاوتی چشمگیری در نظر گرفته نشده و هر دو جنس به شکلی شبیه به هم هستند.
پشم این گوسفندان بسیار کم میریزد و بیشتر بر روی جسم آنها حفظ میشود این ویژگی باعث میشود که سرسیاه ها بهترین گزینه برای محل های گرمسیری و خشک مانند کشورمان باشند گرچه نام سرسیاه بر روی بدن آنها اشاره به رنگ تیره دارد اما رنگ بدن آنها شامل تنوعی از طوسی تا تقریباً سیاه است.
غذاهای مناسب برای گوسفند سرسیاه پارسی در دسترس هستند ولی سبوس یونجه کاه و علف های خشک اولویت های غذایی آنها هستند عموماً تکثیر این گوسفندان با روش تکثیر طبیعی انجام میشود، اما میتوان از روش های هنری نیز استفاده کرد مدت بارداری این گوسفندان حدود 150 روز است و پس از آن یک الی یک و نیم قارچه تولید میکنند.
برای موفقیت در پرورش گوسفند سرسیاه پارسی نیاز به نکات مراقبتی خاصی وجود دارد این گوسفندان به طور عمده در مناطق گرمسیری تولید میشوند بنابراین نیاز به محیطی با دمای مناسب و کمبود آب ندارند همچنین از آنجایی که پشم آنها کم ریزد مراقبت از پوست و پشم ضروری است برای حفظ بهداشت و تمیزی منظم شستشوی پوست و تخلیه پشم ضروری است.
موارداستفاده از گوسفند سرسیاه پارسی
از گوسفند سرسیاه پارسی برای منافع مختلف استفاده های متعددی میشود این گوسفندان علاوه بر تولید گوشت و پشم برای تولید پوست و چرم نیز مورد استفاده قرار میگیرند پوست آنها بسیار محکم و مقاوم است و میتوان آنها را برای تولید کیف کفش و لباس استفاده کرد همچنین گوسفند سرسیاه پارسی با سازگاری بالا نسبت به محیط های گرمسیری به عنوان گوسفندان دیدنی در برخی پارک ها و باغ های وحش مورد استفاده قرار میگیرند.
برای حفظ نژاد گوسفند سرسیاه پارسی و جلوگیری از انقراض آن تلاش های فعالان در زمینه حفاظت از نژاد و ثبت آن به عنوان یک نژاد بومی بسیار مهم است همچنین ایجاد برنامه های تولیدمثلی برای افزایش تعداد فرزندان تا نسل های آینده نیز از اهمیت بالایی برخوردار است این اقدامات میتوانند در حفظ و ارتقاء نژاد گوسفند سرسیاه پارسی تأثیر بسزایی داشته باشند.
گوسفند سرسیاه پارسی یک نژاد دم چاق منحصر به فرد است که اصالتاً از گوسفندان سومالیایی تبار است پشم کم ریز آنها و قدرت تحمل بالا نسبت به گرما مزیت های اصلی این گوسفندان هستند و با توجه به مراقبت های مناسب و استفاده های گوناگون این نژاد میتواند منبع درآمد و تماشایی مورد توجه قرار گیرد همچنین حفظ نژاد و اعمال برنامه های حفاظتی نیز در جلوگیری از انقراض آن دارای اهمیت بسیاری است.
