چه مهارت های برای کسب و کار نیاز داریم؟

سال 97 برای ما سال بسیار مهمی بود به جهت این­که یک تغییر مکانی داشتیم و در ابتدای سال، دفتر مرکزی از مشهد به قم منتقل شد و در این انتقال یکی دو ماهی هم به صورت حضوری امکان ملاقات برای شما عزیزان با اعضای دفتر مرکزی نبود و این تغییرات انجام شد. این تغییر مهم نشانه­ای بود از این­که ما قصد داریم و بنا داریم که ارتباط حضوری خودمان و ارتباط فیزیکی خودمان را با افراد، با مجموعه ­های مختلف تجاری بیشتر بکنیم. دلایل متعددی بود برای این­که ما قم

را نسبت به شهرهای مختلف انتخاب کردیم، دلیل اصلی این بود که در مرکز کشور باشیم. بالطبع در مرکز بودن در ذهن­ های این­طور خطور می­ کند که تهران مرکزیت بیشتری دارد، هم از حیث حمل و نقل و هم از حیث نزدیکی و راه ها، اما با توجه به آن پیش زمینه­ ای که از نظر فکری در ما بود با قم سازگارتر بود یعنی با توجه به این­که مشهد هم شهر مذهبی بود و قم هم شهر مذهبی بود این برای ما انس و الفت بیشتری داشت تا این­که بخواهیم در تهران باشیم. از حیث

تجاری هم قم برای ما از تهران بهتر است؛ چرا که اگر ما جلسات را در تهران می­ گذاشتیم هر دفتری اگر با هر ظرفیتی حتی 200 نفر می­گرفتیم چون تهران سهل الوصول است و راحت می­ شود هر کسی بیاید، به راحتی در این جلسه حضور پیدا می­ کرد و چون جمعیت تهرانی­ ها هم زیاد است، این ظرفیت 200 نفری راحت پر می شد و راحت افراد جدید و تهرانی­ های جدید دفتر آراد را پر می ­کردند و اصلاً فضایی از نظر مکان نمی­ ماند که قدیمی­ ها بخواهند بیایند، یعنی سریع پر می­ شد.

ما یک جلسه ­ای هتل بزرگ تهران گذاشتیم، تبلیغات خاصی هم نکردیم، گفتند هتل است و یک غذایی هم می ­خوریم و همه می ­آیند، اینجا هم می­ گویند شام است و یک حرف­هایی را هم گوش می­ دهیم و می ­رود، این است که سریع پر می­ شد و فضا برای افراد قدیمی نمی ­ماند و باید هر جلسه سرپا می ­ایستادند. ما بین جدید و قدیم هم که می ­آیند همیشه می­ گوییم قدیمی ­ها سرپا بایستند و جدیدها بنشینند. اما وقتی قم شد، خیلی­ ها به قم نمی­ آیند، هم اینکه راه دور است حالا درست است که قم به تهران نزدیک است و فاصله بین این دو صد و خورده­ای کیلومتر است اما همین فاصله کم موجب می­ شود آن­هایی که اراده­ هایشان سست بوده و می­گفتند برویم ببینیم چه خبر است، دیگر نمی­ آیند. در نتیجه افرادی که مصمم ­تر هستند می ­آیند، افرادی که عزم­های جزم شده­­تری دارند می­آیند و حاضر می ­شوند به خودشان این سختی را بدهند که صد و خورده­ای کیلومتر از تهران و حتی از شهرهای دیگر زحمت بکشند بیایند. این­ها چون تحمل این سختی را به خودشان دادند در نتیجه گوش ­هایشان در امروز شنواتر است، چشم­ هایشان بیناتر است.

شما اگر یک جلسه­ ای از دم در خانه­تان باشد، مثلاً لباس بپوشی و دو قدم آن طرف­تر بروی، چون آسان آمدی آسان هم از دست  می­ دهی. جهت دیگری در انتخاب قم داشت و آن این که اعتقاد و یقین ما این است که هر کسی خوب کار کند و به حرف­های آراد خوب گوش کند موفق می­شود. چون آن نسخه­ ای که پیچیده شده و آن نسخه ­ای که بیان می­ شود نسخه­ ای نیست که ما از خودمان گفته باشیم. اگر ما گفتیم که تجارت، این تجارت حرف رسول خدا (ص) است، این تجارت حرف قرآن است. خداوند در سوره مبارکه جمعه می ­فرماید: «ای کسانی که ایمان آوردید، إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاه مِن يَوْمِ الْجُمُعَه فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ، ای کسانی که ایمان آوردید وقتی که صدا آمد از روز جمعه که به سمت یاد خدا بشتابید، شما با تلاش و با سرعت بروید و بیع و خرید و فروش و تجارت را رها کنید». شغل این افراد و این کسانی که ایمان آوردند چه بوده است که خداوند می­ گوید وقتی صدا آمد شما بشتابید و خرید و فروش و تجارت را رها  کنید؟ آیا می ­شود به یک بنا گفت: فلانی اگر صدا شنیدی برو و تجارت را رها کن؟ پس معلوم می ­شود شغل این­ها خرید و فروش و تجارت بوده است .

شخصی محضر امام صادق (ع) آمد و آن حضرت پرسید این مردان و این رجال که گفته شده است شغلشان چه بوده است؟ اصحاب نگاه کردند و گفتند: یابن رسول الله خدا از خصلت­های آن­ها گفته اما درباره شغل­شان سخنی بیان نکرده است. حضرت فرمود: چرا بیان شده است. گفتند: یابن رسول الله، خدا و رسولش و وصی رسولش داناتر هستند، شما بفرمایید. حضرت فرمود: شغلشان تجارت و خرید و فروش بوده است، چون شغل­شان این بود

یعنی با این­که دست­شان به پول­های بزرگ و به ثروت­های زیاد می­ رسد. بزرگترین فتنه­ ای که رسول خدا فرمود امت من به آن دچار می ­شوند فتنه مال است. این مردان، مردانی هستند که در مال غوطه ­ور هستند، در عددهای بزرگ غوطه ­ور هستند اما با این وجود دچار فتنه نمی­ شوند، دچار دزدی نمی­ شوند، دچار حقه ­بازی نمی­ شوند، دچار غشّ در معامله نمی­ شوند و همواره با وجود این­که عددهای زیادی می ­توانند بدست می­ آورند و می­ توانند کلاهبرداری کنند اما این گروه از مردان این کار را نمی ­کنند. راه ما معلوم بود، ما می ­دانستیم که مسیر، مسیر تجارت است و در این مسیر تجارت بهترین بستری که در حال حاضر وجود دارد بستر اینترنت است و این بستر را در اختیار قرار دادیم و یقین داشتیم که هر کس که بیاید و تلاش کند و به حرف­ها و نصایح گوش کند موفق می­ شود.

این نکته کلیدی را عزیزان دقت کنند، دلیل ما برای انتخاب قم بود و خیلی وقت ­ها سکوت کردیم و چیزی نگفتیم و خیلی­ ها ما را به خاطر انتخاب قم به بی­ عقلی متهم کردند و گفتند مگر آدم تهران را ول می­ کند و قم را به عنوان دفتر مرکزی انتخاب می­ کند؟ یک نفر می ­گفت شما که از مشهد این طعم غربت را می­ خواستید بچشید چرا تهران را انتخاب نکردید؟ اهل قم هم که نیستید که بگوییم خواستید نزد اقوام خودتان بیائید و خیلی ­ها ما را به کم ­عقلی و کم خردی متهم کردند و ما سکوت کردیم اما امروز دوست دارم بگویم و این دلیل مهمی برای من و مجموعه آراد است. ما دیدیم که هر کس با ما کار کند موفق می­ شود، هر کسی که این تجارت را انتخاب کند موفق می­ شود و رشد می­ کند اما سوال این است که آیا مجموعه آراد دوست دارد که هر کس را ثروتمند کند؟ بله هرکسی با ما کار کند موفق م ­شود اما آیا ما دوست داریم که هر کسی را ثروتمند کنیم؟ ما این قدرت را در خودمان می­ بینیم که اگر کسی به ما دست بدهد ما دست را رها نمی ­کنیم اما می ­توانیم همان اول راه بگوییم که این دست را نمی ­پذیریم یا آن نکاتی را از ما می ­شنود و از نکات ما خوشش نمی ­آید.

در واقع قم یک فیلتر بزرگ بود یعنی خود کلمه قم؛ چرا که خیلی از افرادی که ما دوست نداریم به واسطه ما بزرگ بشوند و رشد کنند کسانی هستند که تا اسم کلمه قم را بشنوند حالشان به هم می­خورد، تا کلمه قم می­آید به دلیل نفرتی که از دین و از خدا و از پیغمبر دارند از کلمه قم هم نفرت دارند. خیلی فیلتر خوبی بود که تا به آن­ها می­ گویی یک شرکتی است که در بحث تجارت است اگر می­ گفتی در تهران است با کله می ­آمد اما همین­که می ­گفتیم در قم است می­ گفت: ولش کن، مگر قم هم می­ شود؟ و الحمد لله رب العالمین نمی­ آید. یعنی همان­طور که آن­ها از قم خوششان نمی­ آید ما هم از آن­ها خوشمان نمی­ آید. از این جهت است که وقتی یک غریبه وارد مجموعه آراد می­ شود ما را یک­دل می­ بیند؛ دلیل این یک­ دلی­ ها همین انتخاب­ ها است. مردم در عصر کنونی دارای آراء متضادی هستند، دارای الگوهای متضادی هستند، یعنی شما الان صد نفر را در یک جامعه نگاه کنید هر کدام یک نفر را قبول دارد و هر کسی یک چیزی را قبول دارد و حتی جالب ­تر این­که یک انسان واحد دارای الگوهای متضاد است. یعنی از شخصی می­ پرسید الگوی تو چه کسانی هستند؟ و آن شخص سه نفر را به عنوان الگو معرفی می­کند. بعد نگاه می­ کنی که این سه نفری که الگوی این آقا هستند خود این سه نفر با هم اختلاف دارند؛ یعنی این شخص سه نفر را الگوی خودش قرار داده است که این الگوهای او همدیگر را می ­کشند.

این دگرگونی آرا و اختلاف در آراء فکری که مردم دارند موجب اختلاف، تفرقه، کینه ­توزی و شروع و مقدمه جنگ­هاست. فکر نکنید یک نفر تفنگی بردارد و یک نفر را بکشد جنگ می­ شود. بین یک عروس و مادر شوهر یک حرف­هایی رد و بدل می­ شود که آدم می­ گوید کاش این­ها یک شمشیرهایی داشتند که زبان­هایشان بسته می ­شد و با شمشیر به جان هم می­ افتادند یعنی آن جنگ را اگر راه می ­انداختند از این جنگ لفظی بهتر بود. یک ضربه ­ای یکی به یکی می ­زد و می ­افتاد و یکی دو هفته بیمارستان بستری می­شد و تمام می­شد اما الان یک حرف­هایی می­ زنند که یک عمری از دل­ها خارج نمی ­شود. در نتیجه اگر می­ خواهیم جلو برویم و اگر می­ خواهیم یک جناح واحد و یک بال متحد باشیم نیازمند این هستیم که انرژی­ ها و توانایی­ های ما در یک راستا حرکت کند. یک پرنده وقتی اوج می­ گیرد یکی از دلایل اوج گیری او این است که بال­های قدرتمندی دارد که همه هم­ راستا بال می­ زنند.

یعنی اگر به پایین بال می­ زند همه به پایین می­ زنند، اگر به بالا بال می­زند همه به بالا می­زنند. شما یک مسابقه قایق سواری را در نظر بگیرید، در این مسابقه افراد پارو می­ زنند، برنده آن تیمی است که افراد آن تیم در مرحله اول منظم پارو بزنند. اگر عزیزانی که در مسابقات قایق زنی شرکت کرده باشند در جمع باشند این را تصدیق می­ کنند یعنی شرط اول در مسابقه، قدرت پارو زن نیست، چون اگر قدرت پاروزن زیاد باشد مضر است، شرط اول نظم است. شرط اول این است که وقتی پاروی نفر اول در آب قرار گرفت دقیقاً در همان ثانیه پارو نفر دوم، نفر سوم، نفر چهارم، هر چند نفری که در قایق هستند همزمان در آب قرار بگیرد و وقتی بیرون آمد همزمان بیرون بیاید. چون حساب کنید دو نفر هستند هر دو نفر قدرتمند و قوی هستند اما با یک اختلاف ثانیه­ ای پارو بزنند، نفر اول پارو می­ زند برای بردن به این سمت ولی نفر دوم هنوز نیامده است، بعد نفر اول که پارو را در می ­آورد که آب را بزند نفر دوم تازه پارو را می ­زند و مخالفت با نفر اول می­ کند و مانع کار نفر اول می­ شود. یعنی نه تنها انرژی را به نفع نفر اول کار نکرد بلکه قدرت زیادش مانع نفر اول شد و نفر اول می­ گوید ای کاش تو اصلاً نبودی. در مسابقات دو نفره پینگ پنگ و تنیس هم همین­جور است وقتی بازی دو نفره می­ شود بعضی اوقات آدم می­ گوید تکی اگر بازی می­ کردم بهتر بود یعنی من اگر یک نفر باشم و رقیبم دو نفر باشد احتمال برد بیشتر است چون دو نفر با هم منظم نیستند، با هم در یک راستا نیستند.

مجموعه ­ای که افرادش دارای نظریات فکری مختلفی باشند دچار تفرقه می­ شوند، در نتیجه رشدی پیش نمی ­آید. نفر اول می­ خواهد بالا برود، نفر دوم که عضو همان تیم است او را پایین می ­آورد. دلیل اصلی این­که در جامعه کنونی مردم رشد نمی­ کنند و اکثر مردم را سال­ها می­ بینید که در فلاکت زندگی می­ کنند و سالیان سال در فلاکت می ­مانند و در فلاکت می­ میرند، این است که یاران متحد و همراهی ندارند. این­ها افرادی را ندارند که در سختی­ ها به دادشان برسند، در مشکلات همراهشان باشند، وقتی به ضرری خوردند رفیقی باشد که این ضرر را جبران کند، وقتی به خطایی برود رفیقی باشد که آنها را از آن خطا آگاه کند، این است که سال­ها بر رأی خودشان حرکت می­کنند، تنها زندگی می کنند و تنها می­ میرند. نبین الان در شبکه اجتماعی هستی و 3000 فالور داری، یک پیام بگذار که من به مشکلی خوردم و نیازمند 10 میلیون پول هستم، ببین آن 8000 فالور تو این پول را برای تو جور می­ کنند؟ چه بسا کسی یک رفیق دارد از همان یک رفیق 100 میلیون می­ خواهد به او می­ دهد. یعنی آن 8000 فالور به اندازه یک نصف رفیق هم نیستند و این بیچاره یک عمری خودش را فریب داده به هوای این که من 8000 رفیق دارم.

امام صادق (ع) فرمود: لاَ یکونُ رفیقاً رفیقا الاّ فی وقتٍ ثلاث؛ رفیق، رفیق نمی ­شود مگر در سه زمان :

اول: فی شدّته أو رَخاءٍ، یک وقتی که رفیق در سختی و مشکلات قرار بگیرد و در این­جاست که رفیقان معلوم می­ شود.

سپس امام می­ فرماید: و بعد موتهِ فی حقَّ عَیالهِ و اولادهِ، سوم: بعد مرگش که این در حق زن و فرزندش چگونه رفتار می­کند؟ یعنی رفیقی، رفیق است که وقتی مُرد و خانواده­ اش بی­ پول می ­شوند این­ها را سرپرستی کند و نیازهای آن­ها را برطرف کند. این جور رفیق، بال محکم شما می­ شود که به واسطه او شما می­ توانید پروازها کنید. از این گونه رفقا چند تا دارید که وقتی به سختی خوردید سریع جلو بیایند، وقتی جایی نیستید مدافع شما باشند، وقتی هم از دنیا رفتید زن و بچه شما را نگهداری کنند. می­بینی طرف عمری سپری کرده اما یک رفیق این­جوری پیدا نکرده است. نکته همین مسئله­ای است که بیان کردم، مردم دارای آراء متضاد هستند و این شخص در طول سالیان سال انرژی و توان خودش را برای کسانی نگذاشته که هم رأی او هستند بلکه انرژی و توان خودش را برای این جماعت متضاد گذاشته است. حالا چیزی برای او نمانده و دست خالی مانده است.

این که من می­ گویم توان خودتان و سعی خودتان و فکر خودتان را از اینستاگرام و شبکه­ های اجتماعی خارج کنید دلایل محکمی دارد. وقتی تو عادت کردی که عمرت را برای کسانی خرج کنی که هم­ رأی تو نیستند، این عادت در وجود تو می ­ماند در نتیجه سال­ها می­ گذرد و با این افراد متضاد حشر و نشر می­ کنی اما چیزی گیر تو نمی ­آید و در آخر هم خودت را تنها و غریب می­ بینی. امیر المومنین (ع) فرمود: آن کس که هم­ رأی تو نیست برای این­که در دنیا بر ثروت تو بیفزاید پر از نفع است و برای آخرتت کاری نمی­ کند. یعنی ما باید از کسانی که هم­رأی ما نیستند، هم فاز ما نیستند، هم جهت ما نیستند

نگاه کنیم؟ آیا برای دنیای ما نفعی، پولی، مانی، سنت یا هر چه شما می­ گویید دارند یا ندارند؟ اگر دارند که خوب است و اگر هم ­رأی تو که نیست و پولی هم در جیب تو اضافه نمی­ کند این رفیق را برای چه نگه داشتی؟ به خدا قسم همین نکته­ ای را که گفتم اگر رعایت کنید ببینید که چقدر رشد خواهید کرد. بنشینید نگاه کنید و ببینید که چه کسانی در اطراف و اکناف شما وقت شما را در زندگی می ­گیرند؟ یا مجازی وقت شما را می­ گیرند یا واقعی، تلویزیون وقت شما را می­ گیرد، آهنگ وقتتان را می­ گیرد، این­هایی که وقت شما را می­ گیرند، ببینید که با کدام یک از این­ها هم  رأی هستید؟ می­ بینید از

1000 نفری که دور خودتان جمع کرده­ اید فقط با 10 نفر هم ­رأی هستید و با 990 نفر هم ­رأی نیستید. این 10 نفر که با آنها هم ­رأی هستید این­ها رفیق هستند و در بین آن 990 نفر ببینید که کدام یک از آنها برای دنیای شما نفع دارد؟ کدام یک از آن­ها به شما پول می­ رسانند؟ می­ بینید که هیچ­کدام برای شما هیچ نفعی ندارند؟ پس چرا آنها را کنار خودتان نگه داشتید؟ نگاه می­ کنید و بینید که 5 نفر از آنها به شما پول می­ دهند این پنج نفر را بعلاوه آن 10 نفر که هم­رأی شما هستند را نگه دارید و بقیه 985 نفر را دور بریزید و خواهید دید که چقدر آزاد می­ شوید و دقیقاً مثل یک پرنده می­ شوید که می­ توانید پرواز کنید.

من اصطلاحاً می­ گویم زگیل­ ها، این زگیل­ ها را بر دست و پای خودت وصل کردی و حالا می خواهی با این زگیل­ ها بپری اما نمی­ توانی بپری. اکثر شما باور ندارید که می­ توانید رشد کنید، اکثر شما باور ندارید که می­ توانید به نقطه­ های بالایی برسید، چون باور نکردید می ­توانید بزرگ شوید حرکت ­های حقیرانه انجام می­ دهید. یک بزرگ وقت خودش را می­ گذارد که در تلگرام چک کند و ببیند فلان بازیگر دستش را بالا آورده که موی زیر بغلش معلوم است یا نه؟ این یک عمل یک شخص بزرگ است؟ یک بزرگ دنبال این می­ گردد که فلان بازیکن فوتبال چطور توپ را شوت زده است؟ آن آقایی که 5 میلیون نفر فالور دارد و همه دنبال او می­ روند و می­ گردند و آن بازیگر و آن بازیکن فوتبال، آن چند نفر را فالو کرده است؟ تو بیچاره، تو حقیر، سختت نمی ­آید که کسی را دنبال می­کنی که او تو را دنبال نمی­ کند؟ چرا این حقارت را می­ پذیری؟ چون باور نکردی که می­ توانی بزرگ باشی، وقتی انسان، بزرگی را باور نکند در حقارت زندگی می­کند.

این سخن امام باقر (ع) دردناک است که فرمود: اکثر مردم بر جهالت و گمراهی زندگی می­ کنند و بر بدبختی و فلاکت می­ میرند. هلاک می­ شوند یعنی از بود و نبودش هیچ نفعی نداشته است. یک دلیل آن این است که ما اصلاً قبول نکردیم، باور نکردیم که می ­توانیم بزرگ باشیم، در نتیجه زندگی ما پر از حرکت­ های حقارت، پر از کارهای بی­ ارزش و بی­ فایده است. می­ گفت من ده بار فیلم فلان را دیدم، با یکی از بازیگرهای آن فیلم که صحبت می ­کردند خودش هنوز یک بار هم فیلم را ندیده است. بدبخت، تو داری فیلم کسی را ده بار می­ بینی که خودش فیلم خودش را یک بار هم ندیده است، خودش برای بازی خودش انقدر ارزش نگذاشته است که وقت بگذارد و یک بار فیلم خودش را ببیند که چه چیزی تحویل جامعه می­ دهد؟ اما میلیون­ها نفر فیلم او را چند بار دیدند، خاک بر سر من و شما با این اعمال پر از حقارت­مان. من اگر امروز دارم تند صحبت می­ کنم دوست دارم در قلب­های شما یک تحولی ایجاد بشود که به فکر بروید و بگویید که کجا می­ رویم؟ از این مدل زندگی دست برداریم.

یعنی تو انسان در یک جاده ­ای قرار گرفته­ ای که می­خواهی به نقطه­ ای بروی که رب العالمین را مشاهده کنی و ملاقات کنی. بخدا قسم اگر امروز به شما بگویند که 5 روز دیگر به ملاقات شهردار یک شهر کوچک می ­خواهید بروید، لباس­های خودتان را آماده می­ کنید، حمام می­ روید، صحبت­ های خودتان را آماده می­ کنید که چه بگویید، تمیز باشید، مرتب باشید، در این 5 روز از تمام کارهای خودت می­ افتی که 5 روز دیگر می­ خواهی به ملاقات شهردار بروی و او را ببینی. جمله­ ای که می­ خواهی بگویی هزار بار می­ خوانی که چه بگویی و کجای صحبتت وقتش زیاد باشد یا کم باشد. قرآن می­ گوید تو می­ خواهی به ملاقات رب العالمین بروی و به این ملاقات می­ رسی چه کار داری می­کنی؟ چه چیزی را در خودت آماده کردی؟ همین­طور ول چرخیدی؟ یک امتحان کنکور می­ خواهی بدهی از یک ماه قبل تمام شبکه­ های اجتماعی خودت را قطع می­کنی که می ­خواهی کنکور بدهی. تو به ملاقات پروردگارت می­ روی نمی­ ارزد که آن­ها را قطع کنی؟ نمی ­ارزد که از این کارهای پر حقارتت دست برداری؟

این است که این­ ها را گفتم دقت کنید تا ببینید انتخاب ما برای قم، یک انتخاب کاملاً هوشمندانه بود. ما نمی ­خواستیم اعضای اصلی که در دور خودمان جمع می­ کنیم، اعضایی پر از تفرقه، پر از تضاد، پر از اختلافات شدید فکری باشند و الان می­ بینید که به لطف خدا اکثر آرادی­ های قدیمی و آن­هایی که می­ مانند هم­ رأی و هم ­نظر هستند. اختلافات جزئی زیاد است اما در کلیات و در اصول اختلافی نیست. در نتیجه خود قم یک فیلتر قوی بود برای این­که آن­هایی که با ما اختلافات شدید دارند از همان اول با شنیدن کلمه قم، نیایند. در گام دوم، افرادی می ­آیند که هم نظر نیستند در همین جلسه می­ نشینند و در دو ساعت اول جلسه خسته می­ شوند و بعد از جلسه بلافاصله می­ روند و همین الان هم دوست دارند که صحبت من زودتر تمام بشود. این­ها هم باز با این صحبت­ ها می­ روند و خداحافظی می­ کنند. عده قلیلی هم ­رأی نیستند ولی این لا­به ­لاها می ­مانند، این­ها هم در طول زمان چون با ما هم ­رأی و هم فکر نیستند، با ما انسی نمی­ گیرند و در نتیجه رشدی هم نمی­ کنند. ما در طول این سالها یک نمونه نداشتیم از کسی که با ما انس نگرفته و رشد کرده است یعنی نداشتیم کسی را که اساتید ما او را نشناسند و بگوید که من دو سال در آراد هستم و اساتید او را نشناسند و ما او را حضوری ندیده باشیم و بگوید که در حال حاضر ماهی فلان میلیون درآمد دارم. یعنی هر کس که خوب در می­ آورد کسی است که ارتباط زیادی گرفته، انس زیادی گرفته، حضور زیادی با مجموعه داشته است، این­ها رشد کرده­ اند و این رمز اصلی موفقیت است.

پس رمز اصلی موفقیت زیادی نفرات نیست، زیادی افراد و حتی قدرتمند بودن افراد نیست، رمز اصلی موفقیت یک گروه هم ­جهت بودن و هم ­راستا بودن است. دلیل اصلی ما از این جلسات حضوری این است که افرادی که هستند و در مجموعه می­ خواهند کار کنند را با هم هم فکر و هم­ راستا کنیم. وقتی هم فکر کردیم پر می­ زنیم و با هم بالا می­ رویم. من یک روایتی بگویم که خسته نشوید و یک نفسی بگیرید تا من بحث اصلی خودم را در امروز شروع کنم.

یعنی اگر یک مجموعه­ یارانی داشته باشد که هم­ جهت نباشند در لحظه اختلاف همان کسی که دوست است دشمن می ­شود. وقتی اختلافی نیست همه با هم دوست هستند اما وقتی اختلاف پیش می ­آید دوستان دشمن می ­شوند و ما این را در مجموعه آراد بارها دیدیم که وقتی یک طرح جدیدی گذاشته می­ شود، یک تغییر جدیدی می­ خواهد اعمال شود افرادی که با ما هم ­رأی نیستند قد علم می­ کنند و شروع می ­کنند افرادی را هم که با ما هم­ رأی هستند را هم متضاد می­ کنند. چه بهتر بود این­ها از اول نمی­ بودند. این صحبت من درباره آنچه بود که گذشت و حالا درباره آنچه که در جلو در جریان است و دقت بفرمایید.

این­هایی که به جلسه دیر می­ آیند صحبت همان بنده خدایی است که وسط سخنرانی خوابیده بود بعد که صحبتش تمام شد سخنران پرسید کسی سوالی دارد؟ یک نفر گفت: حاج آقا! ما عمری به گاو و گوسفندهای خودمان جو می دهیم و شما می­ گویی حرام است. سخنران گفت: مرد حسابی! من در آن لحظه گفتم آبجو حرام است، تو روی آبش خواب بودی. حالا بعضی­ ها دیر می­ آیند و نصف حرف­ها را نشنیده ­اند و مثل کسی است که وسط فیلم رسیده است. سعی کنید جلسات را به موقع بیائید.

آنچه که در ثروت مهم است. یعنی یک اصل مهم در ثروت که امروز می­ خواهیم در مورد آن صحبت کنیم مهارت است. یعنی هرکس که می­ خواهد ثروتی بدست بیاورد نیازمند این است که برای آن ثروت مهارتی کسب کند. هیچکس در این سخن تردیدی ندارد و کسی پیدا نمی­ شود که بگوید ثروت نیازمند مهارتی نیست. ثروت نیازمند مهارت است اما مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که مهارت قبل از این­که کسب شود نیازمند مقدماتی است و اکثر مردم و حتی خود ما بدون این­که آن مقدمات را بشناسیم در پی کسب مهارت پیش رفتیم و الان می­ گویم که چرا این کار ضرر بزرگی دارد؟ از مقدمات ملزوم کسب مهارت، یعنی آن­چه که برای مهارت لازم است؛ پیدا کردن مسیر است. یعنی انسانی که می خواهد مهارتی کسب کند قبل از کسب مهارت باید و لازم است ببیند به کجا می­ خواهد برود؟ و برای رفتن به آن­جا چه مسیری لازم است؟ حالا بگوید من می ­خواهم در زندگی به این نقطه برسم، برای رسیدن به این نقطه این راه را باید بروم و برای رفتن در این راه، این مهارت­ ها لازم است پس باید آن­ها را کسب کنم.

من از شما سوال می ­پرسم تا به سن 25 سالگی رسیدید، بین 22 تا 25 دانشگاه رفتید و لیسانس و فوق لیسانس گرفتید، بینی و بین الله چند درصد مردم تا این سن معلوم کرده بودند که می­ خواهند به کجای این جهان برسند؟ کمتر از یک درصد، یعنی یک جوان 25 ساله و پایین­ تر، یعنی یک جوان 18 ساله، یک بچه 10 ساله، یک بچه 7 ساله. ما قبل از 25 سالگی چند درصد افراد را می­ توانیم بگوییم معلوم کردند که به کجا می­ خواهند برسند؟ بسیار قلیل و بسیار اندک هستند. سن یادگیری مهارت­ها در ما تا قبل از همین 25 سالگی است. یعنی شما کم می­ بینید که یک انسان 40 ساله دنبال یک مهارتی برود، انسان 50 ساله دنبال مهارتی برود. اغلب مهارت­ های ما برای یک زندگی موفق تا قبل از 25 سالگی است یعنی ما تا قبل از 25 سالگی در پی کسب مهارت هستیم و اکثر مردم تا قبل از 25 سالگی اصلاً معلوم نکردند که کجا می­ خواهند بروند؟ مَثَل این اشخاص، مَثَل کسی است که می­ خواهد در جاده­ ای برود، خودش هم مشخص نکرده است که کجا می­ خواهد برود اما یک عالمه امکانات جمع می­ کند. بعد به سن 25

سالگی می رسد، حالا یک خورده عقل در کله او جای می ­گیرد و تازه معلوم می ­کند که به کجا می­ خواهد برود؟ نگاه می­ کند و می­ بیند که خیلی از این مهارت­ها که در این 25 سال جمع کرده ­ام هیچ نفعی برای این مسیر من نداشته است، حالا می­ خواهد مهارت­ها را برای مسیر جدیدش یاد بگیرد اما دیگه خسته شده است. 18 سال است که درس می­ خواند، 12 سال در مدرسه، 4 سال لیسانس، 2 سال فوق لیسانس، حالا می­خواهد برای زندگی خودش مسیری را معلوم کند و می ­بیند این 18 سالی که درس خوانده است به دردش نمی­ خورد. به او می­ گویند 5 سال دیگر باید برای این مسیری که می­ خواهی بروی مهارت جمع کنی. خسته شده است، رمق او را گرفته­ اند، مَثَل این شخص، مَثَل خر یا اسبی شده که او را تازانده­ اند اما در آخر هم به او یونجه­ ای ندادند. دیگر نایی برای تاختن ندارد، با خودش می­ گوید من با گذشته­ ای که یاد گرفتم چه خاکی بر سر خودم ریختم؟ این شخص شاید می­ خواسته بنا شود اما رفته آموزش زبان تافل دیده است، این تافل زبان برای کجای بنایی به کار ببرد؟ راننده اسنپ است،

راننده تپسی است، فوق لیسانس گیاهان دریایی را دارد، 18 سال عمر خود را گذاشته و 6 سال تخصصی گیاهان دریایی را مورد مطالعه قرار داده و 12 سال قبل از آن هم عدسی­ ها را خوانده و لگاریتم را بررسی کرده، آینه­ ها را شناخته، کوانتوم را فهمیده، الان می خواهد راننده اسنپ بشود پس با خودش می­ گوید کاش من آموزش شهرشناسی می­ رفتم، من که می­ خواهم راننده اسنپ بشوم کاش از بچه­ گی وقت می­ گذاشتم و شهر تهران را و کوچه ­های آن را بهتر می­ شناختم تا امروز راننده اسنپ بهتری می­ بودم. من به یقین این حرف را می­ زنم سال­های سال مهارت­هایی را کسب کردیم که بیش از 90 درصد مهارت­ها، من می ­توانستم عدد بالاتری را بگویم چون گفتم به یقین می­ گویم این عدد را می­ گویم و گرنه بالای 99 درصد است؛ بیش از 90 درصد مهارت­هایی که ما کسب کردیم هیچ نفعی در دنیا و آخرت برای ما ندارد، و این معنی لغو است. امام صادق (ع) فرمود: از مصادیق لغو علم و مهارتی است که یاد گرفتن آن نفعی برای دنیا و آخرت انسان نداشته باشد.

یکی از مصادیق لغو، علم و دانش و مهارتی است که برای دنیا و آخرت انسان نفعی نداشته باشد. من از شما سوال می­ کنم اکثر بچه­ های ریاضی چه در مدارس و چه در دانشگاه­ ها، انتگرال­ ها را خواندند و چه وقت­ ها و سال­ها برای آن گذاشتند، الان این انتگرال­ ها در کجای زندگی آن­هاست؟ آن مشتقات، مختصات­ ها، تانژانت و کتانژانت­ ها کجاست؟ اکثر بچه­ های تجربی قورباغه ­ای را شکافتند، چه قورباغه­ هایی را کشتید، چه مگس ­هایی را چپ و راست کردید، قورباغه مُرد اما تو جلو نرفتی، کاش حداقل این قورباغه را کشتید یک نفعی می­ بردید. شما که می­ دانید ظرفیت پزشکی شما 1000 نفر است چرا 100 هزار نفر را تجربی می­ فرستید؟ شما 1000 تا پزشک می­ خواهید 1000 نفر را بگویید قورباغه بشکافند. چه بسیار مهارت­ ها که بدست آوردید اما حالا شخص وارد آراد می ­شود و به او می ­گوییم این­جا مسیر است و می­ خواهی تاجر بشوی و انتهای نقاط تجارت و افق آن هم مشخص است برای این مسیر زیبا و طلایی نیازمند این است که سه ماه یاد بگیری و صادقانه می­گویم از هر 100 نفر، 2 نفر، 3 نفر، 5 نفر می ­توانند و به خودشان این سختی را می­دهند که بیایند در این سه ماه این مهارت را یاد بگیرند اما دانشگاه خودش را مرتب می­رود. چهار سال دانشگاه را رفته، دو سال فوق لیسانسش را رفته، 12 سال مدرسه را رفته، سه ماه که این­جا می­ خواهد چیزی یاد بگیرد، نمی ­آید.

شما کافی است که 5 تا گوسفند را در یک مسیر بیندازی گوسفند ششم هم بدون این­که بپرسد کجا دارم می ­روم همین­جور می­ رود، چون 1000 نفر دانشگاه می ­روند این هم می ­رود. اصلاً برایش یک سوال مطرح نمی ­شود که من کجا دارم می ­روم؟ چرا باید یاد بگیرم؟ چرا باید دانشگاه بروم؟ چرا باید مدرسه بروم؟ اصلاً برای هیچکس مطرح نیست. می­گویند باید مدرسه برویم چرا ندارد. چرا باید این علوم را یاد بگیرم؟ اصلاً از خودمان نمی­ پرسیم. چرا باید چیزی را یاد بگیرم که ممکن است به کارم نیاید یا به کار اکثریتی که قبل از من یاد گرفته ­اند نیامده است.

قبل از تو یک عالمه رفتند و برق را تمام کردند، پدرشان هم در آمد تو هم می­ خواهی همین راه بروی، تو برو و ببین افراد قبل تو که رفتند و از آن دانشی که یاد گرفتند چقدر آن به کارشان آمده است؟ از 100 نفری که پروفسورای برق شدند، فوق لیسانس برق شدند، دکترای برق شدند، به کجا رسیده ­اند؟ بعد شخص می­ گوید که آراد مخالف علم است تو وقتی نمی­دانی چرا حرف می ­زنی؟ آراد یکی از مهم­ترین موافق­ترین علم است اما ما می­ گوییم عمر انسان محدود است و علم در این جهان بی­ نهایت است، ببین در این عمر محدود چه کاره می­ خواهی بشوی برو در این مورد علمی که لازم است را یاد بگیر. دست از این همه علوم پراکنده، دست از این علومی که با هم مرتبط نیستند، علومی که به کار هم نمی ­آیند بردار و یک علومی را یاد بگیر که تو را در یک جهتی جلو ببرد. مشخص کن اگر می­ خواهی بنا شوی ببین بنا چه چیزی لازم دارد برو و علوم بنایی را یاد بگیر، بعد می­ بینیم که بناهای ما، نجارهای ما همه کم علم هستند.

چند وقت پیش یک رفیقی داشتیم که تعریف می ­کرد و می­ گفت من یک طرح چوب داشتم که بخواهد کسی بزند اما اکثر نجارها گفتند نمی­ توانیم بزنیم در صورتی­که در کشورهای ما خیلی راحت می ­توانند این طرح را بزنند؟ چرا نجار ما نتواند این طرح را بزند؟ چون زندگی گذشته نجار ما را مرور کنی می ­بینی که سال­ها انتگرال خوانده است، این باید در آن لحظه نجاری می­ خواند. شاید بگویند افراد اینجا حالا عمرشان از 25 رد شده است و این حرف­ها  را باید در بچه­ گی به آن­ها می­ زدید، این­طور نیست، خیلی از شما الان پدر یا مادر هستید. امام رضا (ع) فرمود: بچه از 7 سالگی تا 14 سالگی مال تربیت است، اگر پدر بد تربیت کند در روز قیامت بچه بهشت می ­رود و پدر به جهنم می ­رود چون پدر بد تربیت کرده است و یقه او را می­ گیرد و می ­گوید من درست می­ رفتم این، من را گمراه کرد. خیلی از بزرگان قبلی را ببینید، من می­ خواندم می­ دیدم که فلان شخص 17 ساله بود منجم است، طبیب است، در صورتی که 17 ساله ما مشغول لایک کردن است. در گذشته خیلی از بزرگان علمی مثل خوارزمی، ابن سینا را نگاه کنید  در سن 18 سالگی در 5 علم استاد بود اما الان بچه­­ های 18 ساله ما چه کاری می­ کنند؟ این را خیلی­ ها معلوم کردند. از بچه­ گی باید پدر و مادر باید برای فرزند فکر کنند که دوست دارم بچه من در چه مجرایی برود؟ خدا اختیار فرزندان را در اختیار شما قرار داده است، شما هستید که برای بچه ­های خودتان تصمیم می­ گیرید و اگر آینده درخشانی به آن­ها بدهید سپاسگزار شما خواهند بود و برای شما باقیات الصالحات می­ شود و اگر آنها را در مجرای بدی ببرید فردا شما را لعنت می­ کنند که خدا پدرم را لعنت کند که مرا در راهی قرار داد که راه درستی نبود و من هم در آن سن بچه بودم و نمی ­دانستم و به همان راه رفتم و وقتی نگاه کردم دیدم که در یک منجلابی هستم.

بنشینید و مسیرها را معلوم کنید که می­خواهید چه کاره شوید؟ ما در آراد ربّ و ربّمان معلوم است که می ­خواهیم تاجر شویم، ما اینجا مشخص کرده ­ایم. به ما می­ گویند انتگرال، اخبار، هیچکدام از این­ها به کار ما نمی ­آید، ما تاجر هستیم و می­ خواهیم تجارت را یاد بگیریم و در یادگیری تجارت نکته این است که جنس را بشناسیم که معیوب است یا ناقص؟ تأمین کننده بشناسیم، فن بیان خودمان را رشد دهیم، عقل خودمان را کنیم، ما با مشتق کاری نداریم، ما با لگاریتم کاری نداریم، علمی که ما با آن کاری نداریم، هر چند طلا و درّ و گوهر باشد مال اهلش باشد مال ما نیست. ما این­وری می­ خواهیم برویم. شما می­ خواهید در یک جلسه شرکت کنید وارد جاده قم که می­ شوید بغل تابلو قم یک تابلو زده است که 200 کیلومتر آن طرف­تر بهترین منظره

طبیعی جهان است اما شما به آنجا نمی ­روید چون مقصد امروز شما قم است و با منظره طبیعی جهان کاری ندارید و امروز می ­خواهید به جلسه اقتصادی بروید اما فردا روز اگر مقصد ما دیدن مناظر طبیعی بود این منظره یادمان می­ ماند و به اینجا می ­رویم. من از شما این انتظار را دارم و می­ گویم شما آمدید یاد بگیرید که چطور تاجر موفقی شوید؟ اگر در جمع شما کسانی هستند که هنوز به این نقطه نرسیدند که واقعاً نیت­شان و مسیرشان تجارت است بروند و فکر کنند، مشاغل دیگر را بررسی کنند، به یک نقطه واحدی برسید که مثلاً تاجر شدن به درد شما نمی­ خورد و می­ خواهید سوارکار قوی شوید، بروید و اسب سواری را یاد بگیرید؛ اما اینجا به این نتیجه رسیدید که تاجر شوید حالا با خودتان بگویید که برای تجارت چه مهارت­هایی لازم است و چه مهارت­هایی لازم

نیست؟ حالا به زندگی خودتان نگاه کنید، گذشته را استغفار کنید، سر بر روی مُهر بگذارید و العفو بگویید که خدایا غلط کردم که چیزهایی یاد گرفتم که اصلاً به دردم نخورد. اما از امروز بسم الله الرحمن الرحیم و بر روی کاغذ بنویسید که الان چه کلاس­هایی می ­روم؟ وقت خودم را می ­گذارم که چه دانش ­هایی در مغز من جا بگیرد؟ الان در روز در چه کانال­هایی عضو هستم؟ چه مهارت­هایی و چه علم­ هایی را در خودم زیاد می­ کنم؟ آیا این­ها با تجارتی که مسیر من و هدف من است هم جهت هستند؟ اگر هستند آنها را بیشتر کنم و اگر نیستند پاک و دیلیت کنم. همین کار را انجام بدهید و ببینید که چه رشد بزرگی می ­کنید. انسان وقتی هدفش را معلوم کرده است مهارت­هایی که برای آن هدف است معلوم می­ شود. چرا اکثر مردم گیج می­ زنند؟ چون هنوز هدف خودشان را معلوم نکرده ­اند.

یک تحقیقی در آمریکا انجام شد و بیش از 100 هزار نفر را مورد مطالعه قرار دادند. این­ها در یک کشوری که از دید خودشان جهان اول است 100 هزار نفر را مورد مطالعه قرار دادند که ببینند از این جمعیت چقدر از افرادشان دارای هدف هستند و اصلاً به این کاری نداشتند که این هدف برای زندگی و آینده­ شان درست است یا غلط است؟ اصلاً به درستی و یا غلطی هدف کار نداشتند و فقط به این کار داشتند که هدفمند زندگی می­ کند و وقتی به کارهای شخص نگاه می کنید می­ بینید که هدفی را مشخص کرده است و طبق آن هدف پیش می­ رود. حتی جالب است که در آن نوشته بود چند نفر هدف خودشان را مشخص کرده بودند که قاچاقچی شوند و در این راه گام بر می­ داشتند و هر اصولی را که برای قاچاقچی شدن نیاز بود را انجام می­ دادند و این شخص جزء اشخاص هدفمند مشخص شده بود نه این­که چون هدفش مخالف انسانیت است انتخاب نشود. بعد از بررسی در 100 هزار نفر با آنها در جلسات مشاوره حرف زدند و به این نتیجه رسیدند که بیش از 97 هزار نفر از آنها هیچ هدفی برای زندگی ندارند. یعنی در جهان اول به این صورت است و ما که در جهان سوم هستیم ببینید چه می­ شود؟ یعنی 97 درصد این جامعه آماری هدفی نداشتند و فقط 3 درصد هدف داشتند. اما ما نظر ما این است که افرادی که با آراد کار می ­کنند می­ خواهیم آمار ما چپه این باشد، ما می خواهیم اگر این تحقیق را در مورد آراد انجام دادند بگویند ما در این مجموعه به این نتیجه رسیدیم که 97 درصد افراد آراد هدف درست دارند. این­ها در راه تجارت گام برداشتند که هم دنیای این­ها را آباد می­ کند و هم آخرت آن­ها را.

پیامبر فرمود: دو سوم عقل در تجارت است و خداوند بهشت هر کسی را به اندازه عقل او می­ دهد. کسی که در تجارت وارد نشده است دو سوم عقلش هیچگاه کامل نمی­ شود. این را می­ توانید در فروع کافی، باب پنج در آداب معیشت ببینید و بهشت را هم به عقل می ­دهند. یعنی اگر تو واقعاً یک تاجر درستکار باشی یک چنین جایگاهی داری و هم دنیای تو آباد است و هم آخرت تو. فرمود: روزی ده قسم است که نه قسم آن در تجارت است، پس دنیای تو هم پر روزی می­ شود. پیغمبر می­ فرماید: سه کس هستند که در قیامت بدون محاسبه اعمال به بهشت می­ روند. یعنی این همه که می­ گویند محاسبات قیامت سنگین است، سه گروه بدون محاسبه به بهشت می ­روند و هیچکدام از اعمال آنها مورد بررسی قرار نمی­ گیرد. یکی از آن سه نفر تاجر درستکار است. تو تاجر درستکار باشی خدا می­ گوید که از او هیچ محاسبه ­ای را نمی­ خواهد انجام دهید چون تاجر درستکار بوده است.

یعنی بین تجار بیرونی اگر پولی از مشتری بگیرند به این راحتی پس نمی­ دهند و سند و نشانی هم ندارند اما بچه ­های ما پول را می­ گیرند بار تأمین نمی­ شود پول مشتری را به حسابش می ­زنند و عذرخواهی هم می­ کنند که بار طبق این قیمت بود، دلار انقدر نوسان داشت و باری که ما می­ خواستیم تأمین کنیم با این قیمت تأمین نمی­ شود و به لطف خدا در طول این سال­ها شاید من یکی دو نمونه در طول این همه سال یادم می­ آید کسی بوده که نه در جلسات حضور داشته و نه به حرف­ها گوش می­ داده و کسی بوده که پولی را گرفته و بار را تأمین نکرده و پول را برنگردانده است و آن شخص هم نامردی نکرده و با یکی از رفقای خودش وارد شد و معامله­ ای را با این آقا انجام داد و گفت که بار مال عراق است بار را تا مرز عراق آورد و کار را به جایی رساند که با روز تعطیلی هماهنگ شد و گفت امروز

تعطیل است چه کار کنیم؟ گفت من نمی­ توانم پول را به حساب شما بزنم، بار هم یک بار فاسد شدنی است و اگر بماند فاسد می­ شود، بارت را هم پس بگیر من هم دیگر پول نمی­ دهم. بگذار بار از مرز به این طرف بیاید تا من بتوانم امروز بار را آب کنم پول تو را هم می­دهم. این شخص هم بار را فرستاد و مشتری هم دیگر جواب تلفن نداد و بعد از چند وقت پیام داد که فلانی من همان شخص هستم که پولش را بالا کشیدی و این شخص رفیق من بود. این برای ما خیلی محل افتخار و شرافت است که تاجران درستکاری را کنار خودمان می ­بینیم و اگر کسی هم درستکار نبوده ما اصلاً هیچ ارتباطی حتی سلامی هم با او نداریم، و اگر بگوید که من سفارش شده پیغمبر خدا هستم ما اصلاً با او حرفی نداریم. کسی که پولی را می­گیرد و بار را نمی ­دهد و ادعا کند که من انسان شریف و خوبی هستم، با ما نیست.

پس صحبت اقتصادی ما در این جلسه این بود که کسب مهارت لازم است اما لازم ­تر از کسب مهارت این است که انسان بداند در چه راهی می­ خواهد قدم بردارد؟ و مهارت­ هایی کسب کند که نیاز است. اما سال 98، مقدمه را می گویم و انشاءالله صحبت اصلی برای خود سال 98 بماند. کسانی که با ما کار می ­کنند سه دسته می ­شوند. قبل از این­که این دسته­ ها را بگویم یک چیزی را بیان کنم چون افراد جدید مهارت­ ها را نمی­ شناسند. بعضی از مهارت­ ها هست که با یک زمان مشخص و ثابتی بدست می ­آید و آن معلمی که می­ خواهد این مهارت را به شما بیاموزد کاری به این ندارد که تو در مابقی ایام زندگیت چه می­کنی؟ مثلاً شما می­ خواهید شناگر شوید و مهارتی را به نام شنا بدست بیاورید به استخر می­ روید و معلم شنا پیدا می­ کنید و به شما می­ گوید 10 جلسه یا 20 جلسه یک ساعته به این­جا بیا و بعد از این مدت تو یک شناگر می­ شوی. تو می­ گویی این یک ساعت را که من آمدم بقیه 23 ساعت زندگیم را چه کنم؟ معلم به تو می­ گوید من به بقیه ساعات زندگی تو کاری ندارم، هر کاری می­ خواهی بکن، می­ خواهی جفتک بزن، می­ خواهی برقص، می­ خواهی قرآن بخوان، هر غلطی می­ خواهی بکن، در این یک ساعتی تو به طور مرتب بیا من به تو یک شناگر تحویل می­ دهم، دیگر با بقیه عمر تو کاری ندارم.

پس صحبت اقتصادی ما در این جلسه این بود که کسب مهارت لازم است اما لازم­تر از کسب مهارت این است که انسان بداند در چه راهی می ­خواهد قدم بردارد؟ و مهارت­ هایی کسب کند که نیاز است. اما سال 98، مقدمه را می گویم و انشاءالله صحبت اصلی برای خود سال 98 بماند. کسانی که با ما کار می ­کنند سه دسته می ­شوند. قبل از این­که این دسته ­ها را بگویم یک چیزی را بیان کنم چون افراد جدید مهارت­ ها را نمی ­شناسند. بعضی از مهارت­ ها هست که با یک زمان مشخص و ثابتی بدست می ­آید و آن معلمی که می­ خواهد این مهارت را به شما بیاموزد کاری به این ندارد که تو در مابقی ایام زندگیت چه می­کنی؟ مثلاً شما می­ خواهید شناگر شوید و مهارتی را به نام شنا بدست بیاورید به استخر می­ روید و معلم شنا پیدا می­ کنید و به شما می­ گوید 10 جلسه یا 20 جلسه یک ساعته به این­جا بیا و بعد از این مدت تو یک شناگر می­ شوی. تو می­گویی این یک ساعت را که من آمدم بقیه 23 ساعت زندگیم را چه کنم؟ معلم به تو می ­گوید من به بقیه ساعات زندگی تو کاری ندارم، هر کاری می­خواهی بکن، می خواهی جفتک بزن، می­ خواهی برقص، می­ خواهی قرآن بخوان، هر غلطی می­ خواهی بکن، در این یک ساعتی تو به طور مرتب بیا من به تو یک شناگر تحویل می ­دهم، دیگر با بقیه عمر تو کاری ندارم.

می­روی ریاضی یاد بگیری همین است، می­ روی اسب سواری یاد بگیری همین است، می­ روی بوکس یاد بگیری همین است و هر جا که بخواهی کار کنی همین است. در طول روز یک ساعت مشخصی را می­ گذاری در طول یک ماه یا دو ماه به تو آموزش می­ دهند و آن مهارت در تو بوجود می­ آید. اما عزیزان! یک سری از مهارت­ ها و علوم این­گونه نیست یعنی یک سری از مهارت­ ها هست که اگر می­ خواهی آن مهارت را بدست بیاوری به این صورت نیست که یک ساعت بروی و آن مهارت را یاد بگیری و بعد هر جور دلت خواست رفتار کنی. یکی از این مهارت­ها اخلاق است. آیا اخلاق به این­گونه است که انسان معلم اخلاق بگیرد و یک ساعت آموزش ببیند و بعد در 23 ساعت دیگر هرجور خواست رفتار کند؟ آیا این­جور است؟ شما پیش یک معلم اخلاق بروی و بگویی می­ خواهم اخلاق را یاد بگیرم اما در روز 2 ساعت پیش تو می ­آیم و بقیه را می­ خواهم فحش بدهم، سر همه داد بزنم، معلم اخلاق به تو می­ گوید دو ساعت که خوب است تو 20 ساعت این­جور هر روز بیایی و 4 ساعت دیگر را بخواهی فحش بدهی 50 سال هم که بیایی تو آدم اخلاق­دار نمی­ شوی.

پس دقت بفرمائید، یک سری مهارت­ ها هست که انسان در طول روز، در طول هفته، به مدت یک ساعت آن مهارت را یاد می­ گیرد و بقیه ساعت­ها را هر غلطی کرد و هر کاری انجام داد و هر مدلی زندگی کرد مهم نیست، بعد از یک مدتی این مهارت در وجود او می­ نشیند. اما یک سری مهارت­ها هست که اگر این­ها می­ خواهد در وجود شما بنشینید 24 ساعته شما را درگیر می­ کند، با یک ساعت و دو ساعت و حتی سه ساعت درست نمی­ شود. سه ساعت مهارت را یاد می­ گیری، مهم است که 21 ساعت دیگر را چه جوری زندگی می­کنی؟ چون معلم به تو می­ گوید اگر این 21 ساعت را خلاف آنچه که گفتم عمل کنی این درس من را از بین می­بری. برای موفق شدن در تجارت نیازمند کسب مهارت­ هایی است. شانس شما مهارت­ هایی که تجارت می­ خواهد 24 ساعته است. چند تا مثال می­زنم. تجارت فن بیان خوبی نیاز دارد یعنی آدم تاجر باید خوش بیان باشد. شما به یک استاد فن بیان بگو که روزی یک ساعت به من فن بیان یاد بده بعد که از پیش تو رفتم می­خواهم هرجور دلم خواست حرف بزنم، می­گوید این­جور بخواهی کار کنی فن بیان تو خوب نمی ­شود، یک ساعت این­جا می ­آیی و تمرین ­هایی به تو می ­دهد که وقتی در منزل هستی مجاز به این­جور حرف زدن­ها نیستی. پس اگر انسان می­ خواهد فن بیانش زیبا شود مهارتی لازم است که با یک ساعت، دو ساعت، سه ساعت در روز بدست نمی­ آید بلکه بقیه زندگیش هم باید درگیر این مسئله باشد.

از مهارت­ های دیگری که یک تاجر نیاز دارد خوش خلقی است. خوش خلقی مهارتی است که ما چند ساعت در روز آموزش ببینیم و بقیه روز هر جور دلمان خواست زندگی کنیم است یا همه زندگی ما باید با آن عجین باشد؟ آیا یک تاجر بد خلق موفق می­ شود؟ پس یکی از دیگر از مهارت­ های تاجر خوش خلقی است که یک مهارت 24 ساعته و است شبانه­ روزی باید این مهارت در تو به وجود بیاید. از جمله مهارت­­ های دیگر تاجر این است که یک تاجر موفق و درستکار باید خوش عقل باشد یعنی باید دارای عقل بزرگی باشد. گفت که دو سوم تجارت را عقل کامل می ­کند پس معلوم می­ شود که یک تاجر در تجارت باید عقل بالایی داشته باشد. آیا می­ شود در طول روز ما 2 ساعت کارهایمان را عاقلانه انجام دهیم و 22 ساعت دیگر را کارهای جاهلانه و احمقانه انجام دهیم و بعد عاقل شویم؟ پس عقل هم یک مهارتی است که  24 ساعته است و نمی­شود کسی دو ساعت عاقلانه رفتار کند و 22 ساعت غیرعاقلانه رفتار کند و ما بگوییم این شخص عاقل می­ شود.

حالا افرادی که با آراد کار می­ کنند سه دسته می­ شوند:

کسانی که از نظر فکری و مهارتی، دو ساعت فایل اساتید را که در روز گذاشته می­ شود را گوش می­ دهند یا یک خط در میان گوش می­ دهند اما با تفکر آراد زندگی نمی کنند، یعنی مهارت­ ها را فقط به صورت یک زمان محدودی در شبانه­ روز یاد می­ گیرند، این­ها ملکه زندگی­ هایشان نشده است. این­ها یک دسته هستند و دسته زیادی هم هستند. اکثر کسانی که تا الان بعد از 31 جلسه به قم نیامدند از این دسته هستند و زیاد هستند کسانی که بعد از 31 جلسه حتی یک جلسه هم به قم نیامدند، با اساتید آراد هم ارتباط صمیمی ندارند، این­ها می­ گویند آراد گفت تجارت و ما هم در روز یک ساعت، دو ساعت، هفته ­ای یک ساعت حرف­ه ای آراد را گوش می­ دهیم و چون در زندگی­ های خودشان پیاده نمی­ کنند نفع زیادی هم نمی­ بینند و آراد هم در زندگی آن­ها پررنگ نمی­ شود. من بارها گفتم ما احمق نیستیم، حماقت این است که تو برای کسی دل بسوزانی که برای خودش دلی نسوزانده است، اگر کسی بیشتر از صاحب عزا بگرید احمق است.

حماقت این است که من برای کسی دل بسوزانم که خودش برای خودش دل نمی­ سوزاند. شما هم انتظار دارم احمق نباشید یعنی در زندگی­ هایتان برای افرادی که در زندگی­ های خودشان و برای رشد خودشان دل نمی­ سوزانند غصه نخورید چرا که خدا برای آن­ها غصه نمی­ خورد یعنی خدا با آن همه رحمانیتش برای این جماعت غصه نمی ­خورد. خدا هدایت نمی­ کند قومی را که خودشان نخواهند هدایت شوند. پس این یک فرقه و یک دسته است. دسته ­ای شدند که مهارت­ ها را نمی­ خواهند در 24 ساعت برای خودشان حاکم کنند، این­ها می­ خواهند یک زمانی را یک چیزی یاد بگیرند حالا اجرا می ­کنند یا نمی­ کنند ما کاری نداریم.

دسته دیگر برای ما محترم هستند. دسته دوم کسانی هستند که آموزش ­ها را یاد می­ گیرند و عمل می­ کنند. چون بعضی­ ها هستند که می­ گویند آراد با اینستاگرام ما چه کار دارد؟ الان فهمیدید که چرا با اینستاگرام شما کار داریم؟ الان فهمیدید که چرا ما با 24 ساعت زندگی شما کار داریم؟ الان فهمیدید که ما چرا با پیتزا خوردن­ های شما کار داریم؟ چرا با مدرسه رفتن­ های شما کار داریم؟ چون اعتقاد ما این است که مهارت­های تجارت 24 ساعت است، دو ساعت این­جا آموزش ببینی و بعد بروی 22 ساعت گند بزنی به درد من نمی­ خورد، رشدی بوجود نمی ­آید. این است که با اینستاگرام­ های شما کار داریم، با فیس بوک شما کار داریم، با این­که تلویزیون می­ بینید یا نمی­ بینید کار داریم، با این­که با پدر و مادرتان، با همسرتان، با برادرتان چگونه رفتار می­ کنید، با همه این­ها کار داریم. چون مجموعه این­ها است که فکر شما، فهم شما، عقل شما، قلب شما و بیان شما را می­ سازد و این­ها برای تجارت شما لازم است. خیلی از شما سایت ­های خوبی دارید اما چون این­ها را درست رعایت نمی کنید رزق­های شما بسته شده است. اگر این­ها را درست کنید رزق شما باز خواهد بود.

دسته سوم افرادی هستند که می­ گویند ما فهمیدیم که تجارت خوب است و 24 ساعته هم هستیم و این انتظار را هم از آراد دارند که آراد بگوید چه کار کنند؟ و آراد برای بهتر شدن برنامه­ هایشان به آن­ها جهت بدهد. این دسته سوم هست که ما سال 98 برنامه بسیار ویژه­ای برای این­ها داریم، خودشان معلوم می­کنند و می­گویند در طول این سال­هایی که گذشت ما به این نتیجه رسیدیم که واقعاً به حرف­ها و نصایح گوش بدهیم و جلو بیائیم. حالا هم این افسار و این شما و بگویید چه کار کنیم؟ ما برنامه داریم که برای این دسته از افراد ساعت­ها شده فکر کنیم، ساعت­ها شده با این­ها بنشینیم و درباره آن­چه که فکر کردیم مشورت کنیم و به اشتراک بگذاریم و نواقص آن را بگیریم و به آن شخص بگوییم فکری که در مورد رشد تو کردیم این­جوری است و آن شخص بگوید که در این­جا من ضعف دارم و ما بگوییم در این­جا این­گونه رفتار کن. بنشینیم و با هم به یک نتیجه درست برسیم و آن شخص فرمان درست را بگیرد و برود. این گروه از افراد در سال 98 نیت اصلی و هدف اصلی ما هستند و ما بنا داریم که طرح­ های آینده خودمان را که مخصوصاً ورود در عرصه­ های بین الملی است را با این گروه بال بزنیم.

ما در باب عقل زیاد صحبت کردیم و چه زیبا امیرالمومنین فرمود که بهترین یار برای عقل، مشورت با خردمند است. حالا عده ­ای ما را خردمند می­ دانند و عده­ ای ما را خردمند نمی­ دانند. عده ­ای که ما را خردمند می­ دانند  با ما مشورت می ­کنند، اگر جاهل باشیم ضرر می­ کنند و اگر واقعاً خردمند باشیم نفع می ­برند. عده ­ای ما را جاهل می­ دانند و مشورت نمی­ کنند، اگر خردمند بودیم این­ها ضرر کردند و اگر جاهل بودیم نفع بردند. این دیگر به انتخاب خود شما است و انشاءالله در همین اوایل سال هم طرح­ های ما به گونه ­ای خواهد بود که شما دسته­ بندی خودتان را معلوم خواهید کرد یعنی با سیاست­ هایی که می­ گذاریم خیلی راحت شما معلوم خواهید کرد که در کدام دسته و در کدام جناح هستید، شما که معلوم کردید ما با توجه به معلوم کردن شما برنامه­ های خودمان را نسبت به شما اعلام می­ کنیم.