روش های انتقال پول در تجارت
در مقاله قبلی در مورد این موضوع صحبت کردیم که می توانید برای درک بهتر این مسئله برای خویش مثال هایی را در نظر بگیرید، به عنوان مثال دو شخص در ایران با هم معامله ای انجام می دهند.
که در یک معامله قطعا اصل مهم روش انتقال پول به مشتری است، در صورتی که این معامله در سطح بین المللی باشد، می توان انتقال پول را با روش های متعددی انجام داد، چرا که همانطور که برای انتقال پول در ایران روش های زیادی وجود دارد، در سطح بین المللی هم به همین صورت است.
به عنوان مثال شما خریدار یک خودرو هستید و هزینه مورد تایید فروشنده را پرداخت می کنید و فروشنده موظف است خودرو را بلافاصله بعد از دریافت پول به شما تحویل بدهد.
در سطح بین المللی هم به همین صورت است و طرفین معامله را به نام های فروشنده و خریدار یا صادرکننده و واردکننده می شناسید.
وظیفه خریدار، پرداخت هزینه معامله است و همچنین وظیفه فروشنده یا صادرکننده، تحویل و تسلیم اقلام فروش رفته می باشد.
تراکنش مالی بین المللی
قبلا در خصوص انواع روش های پرداخت صحبت کنیم و با سه روش انتقال پول در سطح بین المللی ، مانند wire ، چک خارجی و چک بانکی خارجی آشنا شدیم.
همچنین با انواع پرداخت در تجارت که به دو گروه advance و carriere تقسیم می شد، به خوبی آشنا شدید.
همچنین مشخص شد که هر روش پرداخت دارای کارمزد و ریسک های متفاوتی می باشد.
انواع پرداخت ریسک های متفاوتی را میان صادرکننده و واردکننده تقسیم می کند.
براساس هزینه، ریسک، نوع و شیوه پرداخت با مذاکره میان طرفین مشخص می شود.
همچنین روش های دیگر از جمله حساب پیپل، روش TT است که روش wire همان حواله بین بانکی می باشد و این روش انتقال پول از طریق موبایل، تبلت، اینترنت و ... به راحتی قابل انجام و پرداخت است.
در صورتی که بانک شما متصل به سیستم wire باشد و امکانات مورد نیاز را در اختیارتان قرار دهد به راحتی می توانید مبلغ را با موبایل پرداخت کنید.
این روش کامزد بالایی دارد و معمولا 40 دلار کامزد دارد، البته وابسته به کشوری که شما در آن حساب دارید از 25 تا 40 دلار متفاوت است.
روش wire مانند روش های ساتنا یا پایا در کشورمان است، که سریعا پس از انتقال می توانید رسید را به مشتری نشان دهید و کالا را دریافت کنید.
روش بعدی چک خارجی است که در سطح بین المللی به کار می رود و مانند چک معمولی که در ایران استفاده می کنیم می باشد.
اما چک بانکی خارجی به معنای این است که بانک مبلغ داخل چک را از حساب شما برداشت و بلوکه کرده و اطمینان دارید که این چک در تاریخ تعیین شده دارای اعتبار است و نقد می شود.
ولی چک خارجی ممکن است همان طور که بعضی از افراد بدون تامین اعتبار چک بی محل می دهند، باشد و ممکن است در تاریخ تعیین شده دارای اعتبار نباشد.پس روش های پرداخت شامل ساتنا، پایا، چک و wire می باشد، ولی نوع پرداخت به شرایط توافق شده در پرداخت میان طرفین اطلاق می شود.
برای مثال زمانی که شما قصد دارید مبلغ معامله ای را پرداخت کنید می توانید با طرف معامله توافق کنید که 20 درصد پیش پرداخت بپردازید و 60 درصد هنگام تخلیه یا بارگیری و ده درصد یک هفته بعد از معامله و ده درصد هنگام تحویل کالا، می پردازید.
این توافق و شیوه های پرداخت در تجارت به نوع پرداخت گفته می شود.
دو نوع پرداخت کلی وجود دارد:
1) advance: معادل فارسی این کلمه پیش پرداخت می باشد ولی در این قسمت هدف ما از این نوع پرداخت، پیش پرداخت نمی باشد و منظور از پیش پرداخت این است که تمامی هزینه های کالا و خدمات فروخته شده را پیش از ارسال کالا باید پرداخت کنید.
ولی در شرایط عادی ومعامله های درون کشوری منظور از پیش پرداخت این است که مبلغی را قبل از انجام معامله بپردازید که این دو مفهوم با هم یکسان نیستند.
در صورتی که طرف معامله یا فروشنده اصرار بر پرداخت advance داشته باشد شما موظف هستید که تمامی هزینه های کالا و محصولات را به صورت یک جا پیش از معامله بپردازید.
سپس پس از تایید فروشنده از دریافت پول، باید در پی انجام تعهدات خویش یعنی تسلیم و تحویل کلاها و آماده سازی بسته بندی کالا و ماشین و یا هر نوع وسیله حمل و نقل دیگری برای جا به جایی محصولات برای تحویل به مشتری باشد.
این روش بسیار مناسبی است، مخصوصا در زمانی که شناخت کافی در مورد مشتری و طرف معامله ای خویش ندارید و ریسک کمتری را برای فروشنده به همراه دارد.
Carriere( 2:
معنای این کلمه به تعویق انداختن یا عقب انداختن است و این نوع پرداخت دقیقا نقطه مقابل روش advance است، که در این روش شما با مشتری به توافق می رسید و به صورت تعویقی هزینه ها را می پردازید.
روش Carriere به سه بخش تقسیم بندی می شود:
• حساب باز
• برات اسناد وصولی
• اعتبار اسنادی یا lc
هر کدام از این مباحث، دارای کارمزدها و ریسک هایی هستند که در مورد روش wire به عنوان مثال از 25 تا 40 دلار کارمزد می دهید و طرف حساب شما بانک است پس ریسک کمتری دارد.
پرداخت با advance ریسک زیادی را برای خریدار یا مشتری به همراه دارد، به فرض مثال مشتری 50 هزار یورو هزینه کالا را می پردازد و فروشنده تعهد کرده که دو روز بعد از تحویل پول، کالا را برای مشتری آماده ارسال کند.
ریسک های از جمله اینکه مشتری کلا قیب شود یا در صورتی که صادرکننده کالایی ارسال کند و مشتری کلاهبردار باشد یا اینکه متعهد نباشد و زمان دو روز تعیین شده، به دو ماه تبدیل شود و پول کالاها را پرداخت نکند، که همگی اینها ریسک های بزرگی هستند.
پس از ایجاد قرارداد با مشتری صحبت می کنید، در صورتی که فروشنده باشید به مشتری می گویید که تنها در صورت پرداخت تمام هزینه حاضر به ادامه همکاری هستید در غیر اینصورت به پایان می رسد، که مشتری ممکن است به هر دلیلی بپذیرد و هزینه را برای شما واریز کند.
یا ممکن است فروشنده هر نوعی از روش پرداخت هزینه را بپذیرد که این خریدار است که تصمیم می گیرد از چه نوع و روشی برای ارسال پول استفاده کند.
تراکنش های مالی بین المللی
چکیده مطالب در این بخش:
در مذاکرات هر طرف قدرت چانه زنی بالاتری داشته باشد یا به اصطلاح دست بالا را داشته باشد شرایط بهتری را برای خودش در بحث پرداخت به وجود می آورد.
بیشتر مذاکرات روی نوع پرداخت صورت می گیرد و روش های پرداخت متنوعی مورد قبول هر دو طرف می باشد.
در این بخش ابتدا با اصطلاح clean payment آشنا می شویم و انواع و مزایا و معایب آن را برای صادرکننده و واردکننده مورد بررسی قرار می دهیم.
سپس به سراغ یکی از انواع پرداخت غیر advance به نام documentary collection می رویم.
این مسئله طبیعی است که هر انسانی اگر قدرت چانه زنی یا مهارت بهتر مذاکره کردن را داشته باشد می تواند برنده معامله باشد و این مهارت مزیتی برای فرد به حساب می آید.
clean payment:
clean payment به معنای پرداخت پاک است، یعنی زمانی که پول به حساب شما واریز شد بدون هیچ مشکلی می توانید آن را برداشت کنید.
clean payment شیوه ای است که در آن اساس پرداخت اعتماد می باشد، یعنی یکی از از طرفین به نفر مقابل اعتماد کامل می کند.
خود clean payment براساس آنکه کدام طرف کاملا اعتماد می کند به دو قسمت تقسیم می شود:
1. روش advance
2. روش حساب باز open account
براساس اینکه کدام یک از طرفین به دیگری اعتماد می کند، نوع آنها به مورد اول یا دوم برمی گردد.
open account یکی از موارد سه گانه غیر advance می باشد، در روش اول واردکننده و در روش دوم صادرکننده فردی است که اعتماد کامل می کند.
Advance چیست :
در این روش همان گونه که قبلا توضیح داده شد، بعد از توافق روی معامله واردکننده تمام مبلغ معامله را پرداخت کرده و بعد از دریافت پول توسط صادرکننده، صادرکننده اقدام به آماده سازی و ارسال سفارش می کند.
در این روش تماما ریسک به عهده واردکننده است و خطری صادرکننده را تهدید نمی کند.
اگر صادرکننده در مذاکره دست بالا را داشته باشد می تواند موضوع پرداخت را درخواست نماید.
اگر شما صادرکننده کالایی هستید که کمیاب است یا مزیت قیمتی بسیار خوبی نسبت به رقبای خود در بازار بین المللی دارید می توانید روی این نوع پرداخت با واردکننده مذاکره نمایید.
مزایا و معایب Advance برای صادرکننده و واردکننده :
• صادرکننده:
مزایا: با هیچ ریسکی همراه نمی شود.
معایب: هیچ
پس در صورتی که به عنوان یک صادرکننده بتوانید روی روش Advance مذاکره کنید بهترین روش را برگزیده اید.
• واردکننده:
مزایا: تقریبا هیچ به جزء آنکه هزینه هایش پایین می آید.
معایب: همه ریسک ها را می پذیرد و هزینه فرصت استفاده از نقدینگی شرکت تا زمان دریافت کالا و خدمات را از دست می دهد.
به عنوان مثال فرض کنید تعداد زیادی رادیو جیبی وارد می کنیم که هزینه ای بالغ بر 10 هزار دلار دارد و با دلار 25 هزار تومان باید 250 میلیون تومان بپردازید، در صورتی که کالا یک الی دو ماه دیگر به دست شما می رسد.
شما 250 میلیون تومان داده اید که هیچ کالایی را هم تا دو ماه دریافت نمی کنید، درحالی که اگر به صورت Advance پرداخت نمی کردید می توانستید با این مبلغ دو الی سه تجارت یا معامله دیگر داشته باشید که سودهایی برایتان به همراه داشته باشد.
Open account چیست :
در این روش برخلاف روش قبل صادرکننده اعتماد کامل می کند، در این روش کل ریسک بر دوش صادرکننده است.
یعنی ابتدا کالا را آماده کرده و ارسال می نماید و سپس واردکننده براساس توافق صورت گرفته در مدت زمانی بعد از وصول کالا اقدام به پرداخت می نماید.
اگر واردکننده به علت خرید حجم بالا یا نبود مشتری برای کالای مورد معامله دست بالا را داشته باشد می تواند رو این روش با صادرکننده مذاکره نماید.
شما به عنوان یک صادرکننده تنها زمانیکه اطمینان کامل به طرف مقابل دارید و می خواهید مشتری را برای خرید از خود ترقیب نمایید، می توانید این روش را بپذیرید.
می توان به دلایلی از جمله شناخت قبلی و انجام معامله های از پیش انجام شده این کار را انجام دهید و اطمینان داشته باشید که بعد از ارسال کالا و گذشت چند ماه در نهایت پول را دریافت می کنید.
در صورتی که تجربه کافی در تجارت دارید و به مشتری خویش اعتماد دارید و به پول های آن کالا و محصولات نیاز ندارید، این روش نه تنها بد نیست بلکه بسیار مناسب هم می باشد.
به جهت بازاریابی و جذب مشتری، می تواند بازار جذابی برای مشتری ایجاد کند، وقتی شما فروشنده هستید باید آپشن هایی را برای طرف مقابل ایجاد کنید که سبب اشتیاق آنها شود.
پس در صورتی که با یک فرد چندین بار معامله داشته اید و مشتری به سبب کمبود بودجه یا ... قادر به خرید کردن نیست می توانید به آنها کالا بدهید و دو ماه بعد پول بخواهید.
ولی برای معامله های اول مناسب نیست و به هیچ وجه توصیه نمی شود.
در صورتی که حجم خرید زیاد باشد و یا اینکه مشتری دست بالا را داشته باشد و اظهار دارد که تنها به شرط پرداخت به صورت open account حاضر به خرید کردن است، می توانید استفاده کنید.
زمانی که حجم کالا و معاملات بالا می رود همیشه احتیاط بالا می رود و اغلب این روش برای حجم های بالا مورد استفاده قرار نمی گیرد.
مزایا و معایب روش open account برای صادرکننده یا واردکننده:
مزایا برای صادرکننده : تقریبا هیچ به جزء اینکه طرف مقابل را ترقیب به خرید از صادرکننده می نماید.
معایب برای صادرکننده : همه ریسک ها را می پذیرد.
مزایا برای واردکننده : هیچ ریسکی نمی پذیرد و منابع خود را تا زمان تحویل کالا در اختیار دارد.
معایب برای واردکننده : هیچ
اغلب برای اولین بار هیچ صادرکننده ای نمی پذیرد که از این روش استفاده کند و تنها قدرت مذاکره شما سبب می شود به شما کالا را بدهد تا بعد از تحویل یا مدتی بعد از آن پول را پرداخت کنید.
که در یک معامله قطعا اصل مهم روش انتقال پول به مشتری است، در صورتی که این معامله در سطح بین المللی باشد، می توان انتقال پول را با روش های متعددی انجام داد، چرا که همانطور که برای انتقال پول در ایران روش های زیادی وجود دارد، در سطح بین المللی هم به همین صورت است.
به عنوان مثال شما خریدار یک خودرو هستید و هزینه مورد تایید فروشنده را پرداخت می کنید و فروشنده موظف است خودرو را بلافاصله بعد از دریافت پول به شما تحویل بدهد.
در سطح بین المللی هم به همین صورت است و طرفین معامله را به نام های فروشنده و خریدار یا صادرکننده و واردکننده می شناسید.
وظیفه خریدار، پرداخت هزینه معامله است و همچنین وظیفه فروشنده یا صادرکننده، تحویل و تسلیم اقلام فروش رفته می باشد.
تراکنش مالی بین المللی
قبلا در خصوص انواع روش های پرداخت صحبت کنیم و با سه روش انتقال پول در سطح بین المللی ، مانند wire ، چک خارجی و چک بانکی خارجی آشنا شدیم.
همچنین با انواع پرداخت در تجارت که به دو گروه advance و carriere تقسیم می شد، به خوبی آشنا شدید.
همچنین مشخص شد که هر روش پرداخت دارای کارمزد و ریسک های متفاوتی می باشد.
انواع پرداخت ریسک های متفاوتی را میان صادرکننده و واردکننده تقسیم می کند.
براساس هزینه، ریسک، نوع و شیوه پرداخت با مذاکره میان طرفین مشخص می شود.
همچنین روش های دیگر از جمله حساب پیپل، روش TT است که روش wire همان حواله بین بانکی می باشد و این روش انتقال پول از طریق موبایل، تبلت، اینترنت و ... به راحتی قابل انجام و پرداخت است.
در صورتی که بانک شما متصل به سیستم wire باشد و امکانات مورد نیاز را در اختیارتان قرار دهد به راحتی می توانید مبلغ را با موبایل پرداخت کنید.
این روش کامزد بالایی دارد و معمولا 40 دلار کامزد دارد، البته وابسته به کشوری که شما در آن حساب دارید از 25 تا 40 دلار متفاوت است.
روش wire مانند روش های ساتنا یا پایا در کشورمان است، که سریعا پس از انتقال می توانید رسید را به مشتری نشان دهید و کالا را دریافت کنید.
روش بعدی چک خارجی است که در سطح بین المللی به کار می رود و مانند چک معمولی که در ایران استفاده می کنیم می باشد.
اما چک بانکی خارجی به معنای این است که بانک مبلغ داخل چک را از حساب شما برداشت و بلوکه کرده و اطمینان دارید که این چک در تاریخ تعیین شده دارای اعتبار است و نقد می شود.
ولی چک خارجی ممکن است همان طور که بعضی از افراد بدون تامین اعتبار چک بی محل می دهند، باشد و ممکن است در تاریخ تعیین شده دارای اعتبار نباشد.پس روش های پرداخت شامل ساتنا، پایا، چک و wire می باشد، ولی نوع پرداخت به شرایط توافق شده در پرداخت میان طرفین اطلاق می شود.
برای مثال زمانی که شما قصد دارید مبلغ معامله ای را پرداخت کنید می توانید با طرف معامله توافق کنید که 20 درصد پیش پرداخت بپردازید و 60 درصد هنگام تخلیه یا بارگیری و ده درصد یک هفته بعد از معامله و ده درصد هنگام تحویل کالا، می پردازید.
این توافق و شیوه های پرداخت در تجارت به نوع پرداخت گفته می شود.
دو نوع پرداخت کلی وجود دارد:
1) advance: معادل فارسی این کلمه پیش پرداخت می باشد ولی در این قسمت هدف ما از این نوع پرداخت، پیش پرداخت نمی باشد و منظور از پیش پرداخت این است که تمامی هزینه های کالا و خدمات فروخته شده را پیش از ارسال کالا باید پرداخت کنید.
ولی در شرایط عادی ومعامله های درون کشوری منظور از پیش پرداخت این است که مبلغی را قبل از انجام معامله بپردازید که این دو مفهوم با هم یکسان نیستند.
در صورتی که طرف معامله یا فروشنده اصرار بر پرداخت advance داشته باشد شما موظف هستید که تمامی هزینه های کالا و محصولات را به صورت یک جا پیش از معامله بپردازید.
سپس پس از تایید فروشنده از دریافت پول، باید در پی انجام تعهدات خویش یعنی تسلیم و تحویل کلاها و آماده سازی بسته بندی کالا و ماشین و یا هر نوع وسیله حمل و نقل دیگری برای جا به جایی محصولات برای تحویل به مشتری باشد.
این روش بسیار مناسبی است، مخصوصا در زمانی که شناخت کافی در مورد مشتری و طرف معامله ای خویش ندارید و ریسک کمتری را برای فروشنده به همراه دارد.
Carriere( 2:
معنای این کلمه به تعویق انداختن یا عقب انداختن است و این نوع پرداخت دقیقا نقطه مقابل روش advance است، که در این روش شما با مشتری به توافق می رسید و به صورت تعویقی هزینه ها را می پردازید.
روش Carriere به سه بخش تقسیم بندی می شود:
• حساب باز
• برات اسناد وصولی
• اعتبار اسنادی یا lc
هر کدام از این مباحث، دارای کارمزدها و ریسک هایی هستند که در مورد روش wire به عنوان مثال از 25 تا 40 دلار کارمزد می دهید و طرف حساب شما بانک است پس ریسک کمتری دارد.
پرداخت با advance ریسک زیادی را برای خریدار یا مشتری به همراه دارد، به فرض مثال مشتری 50 هزار یورو هزینه کالا را می پردازد و فروشنده تعهد کرده که دو روز بعد از تحویل پول، کالا را برای مشتری آماده ارسال کند.
ریسک های از جمله اینکه مشتری کلا قیب شود یا در صورتی که صادرکننده کالایی ارسال کند و مشتری کلاهبردار باشد یا اینکه متعهد نباشد و زمان دو روز تعیین شده، به دو ماه تبدیل شود و پول کالاها را پرداخت نکند، که همگی اینها ریسک های بزرگی هستند.
پس از ایجاد قرارداد با مشتری صحبت می کنید، در صورتی که فروشنده باشید به مشتری می گویید که تنها در صورت پرداخت تمام هزینه حاضر به ادامه همکاری هستید در غیر اینصورت به پایان می رسد، که مشتری ممکن است به هر دلیلی بپذیرد و هزینه را برای شما واریز کند.
یا ممکن است فروشنده هر نوعی از روش پرداخت هزینه را بپذیرد که این خریدار است که تصمیم می گیرد از چه نوع و روشی برای ارسال پول استفاده کند.
تراکنش های مالی بین المللی
چکیده مطالب در این بخش:
در مذاکرات هر طرف قدرت چانه زنی بالاتری داشته باشد یا به اصطلاح دست بالا را داشته باشد شرایط بهتری را برای خودش در بحث پرداخت به وجود می آورد.
بیشتر مذاکرات روی نوع پرداخت صورت می گیرد و روش های پرداخت متنوعی مورد قبول هر دو طرف می باشد.
در این بخش ابتدا با اصطلاح clean payment آشنا می شویم و انواع و مزایا و معایب آن را برای صادرکننده و واردکننده مورد بررسی قرار می دهیم.
سپس به سراغ یکی از انواع پرداخت غیر advance به نام documentary collection می رویم.
این مسئله طبیعی است که هر انسانی اگر قدرت چانه زنی یا مهارت بهتر مذاکره کردن را داشته باشد می تواند برنده معامله باشد و این مهارت مزیتی برای فرد به حساب می آید.
clean payment:
clean payment به معنای پرداخت پاک است، یعنی زمانی که پول به حساب شما واریز شد بدون هیچ مشکلی می توانید آن را برداشت کنید.
clean payment شیوه ای است که در آن اساس پرداخت اعتماد می باشد، یعنی یکی از از طرفین به نفر مقابل اعتماد کامل می کند.
خود clean payment براساس آنکه کدام طرف کاملا اعتماد می کند به دو قسمت تقسیم می شود:
1. روش advance
2. روش حساب باز open account
براساس اینکه کدام یک از طرفین به دیگری اعتماد می کند، نوع آنها به مورد اول یا دوم برمی گردد.
open account یکی از موارد سه گانه غیر advance می باشد، در روش اول واردکننده و در روش دوم صادرکننده فردی است که اعتماد کامل می کند.
Advance چیست :
در این روش همان گونه که قبلا توضیح داده شد، بعد از توافق روی معامله واردکننده تمام مبلغ معامله را پرداخت کرده و بعد از دریافت پول توسط صادرکننده، صادرکننده اقدام به آماده سازی و ارسال سفارش می کند.
در این روش تماما ریسک به عهده واردکننده است و خطری صادرکننده را تهدید نمی کند.
اگر صادرکننده در مذاکره دست بالا را داشته باشد می تواند موضوع پرداخت را درخواست نماید.
اگر شما صادرکننده کالایی هستید که کمیاب است یا مزیت قیمتی بسیار خوبی نسبت به رقبای خود در بازار بین المللی دارید می توانید روی این نوع پرداخت با واردکننده مذاکره نمایید.
مزایا و معایب Advance برای صادرکننده و واردکننده :
• صادرکننده:
مزایا: با هیچ ریسکی همراه نمی شود.
معایب: هیچ
پس در صورتی که به عنوان یک صادرکننده بتوانید روی روش Advance مذاکره کنید بهترین روش را برگزیده اید.
• واردکننده:
مزایا: تقریبا هیچ به جزء آنکه هزینه هایش پایین می آید.
معایب: همه ریسک ها را می پذیرد و هزینه فرصت استفاده از نقدینگی شرکت تا زمان دریافت کالا و خدمات را از دست می دهد.
به عنوان مثال فرض کنید تعداد زیادی رادیو جیبی وارد می کنیم که هزینه ای بالغ بر 10 هزار دلار دارد و با دلار 25 هزار تومان باید 250 میلیون تومان بپردازید، در صورتی که کالا یک الی دو ماه دیگر به دست شما می رسد.
شما 250 میلیون تومان داده اید که هیچ کالایی را هم تا دو ماه دریافت نمی کنید، درحالی که اگر به صورت Advance پرداخت نمی کردید می توانستید با این مبلغ دو الی سه تجارت یا معامله دیگر داشته باشید که سودهایی برایتان به همراه داشته باشد.
Open account چیست :
در این روش برخلاف روش قبل صادرکننده اعتماد کامل می کند، در این روش کل ریسک بر دوش صادرکننده است.
یعنی ابتدا کالا را آماده کرده و ارسال می نماید و سپس واردکننده براساس توافق صورت گرفته در مدت زمانی بعد از وصول کالا اقدام به پرداخت می نماید.
اگر واردکننده به علت خرید حجم بالا یا نبود مشتری برای کالای مورد معامله دست بالا را داشته باشد می تواند رو این روش با صادرکننده مذاکره نماید.
شما به عنوان یک صادرکننده تنها زمانیکه اطمینان کامل به طرف مقابل دارید و می خواهید مشتری را برای خرید از خود ترقیب نمایید، می توانید این روش را بپذیرید.
می توان به دلایلی از جمله شناخت قبلی و انجام معامله های از پیش انجام شده این کار را انجام دهید و اطمینان داشته باشید که بعد از ارسال کالا و گذشت چند ماه در نهایت پول را دریافت می کنید.
در صورتی که تجربه کافی در تجارت دارید و به مشتری خویش اعتماد دارید و به پول های آن کالا و محصولات نیاز ندارید، این روش نه تنها بد نیست بلکه بسیار مناسب هم می باشد.
به جهت بازاریابی و جذب مشتری، می تواند بازار جذابی برای مشتری ایجاد کند، وقتی شما فروشنده هستید باید آپشن هایی را برای طرف مقابل ایجاد کنید که سبب اشتیاق آنها شود.
پس در صورتی که با یک فرد چندین بار معامله داشته اید و مشتری به سبب کمبود بودجه یا ... قادر به خرید کردن نیست می توانید به آنها کالا بدهید و دو ماه بعد پول بخواهید.
ولی برای معامله های اول مناسب نیست و به هیچ وجه توصیه نمی شود.
در صورتی که حجم خرید زیاد باشد و یا اینکه مشتری دست بالا را داشته باشد و اظهار دارد که تنها به شرط پرداخت به صورت open account حاضر به خرید کردن است، می توانید استفاده کنید.
زمانی که حجم کالا و معاملات بالا می رود همیشه احتیاط بالا می رود و اغلب این روش برای حجم های بالا مورد استفاده قرار نمی گیرد.
مزایا و معایب روش open account برای صادرکننده یا واردکننده:
مزایا برای صادرکننده : تقریبا هیچ به جزء اینکه طرف مقابل را ترقیب به خرید از صادرکننده می نماید.
معایب برای صادرکننده : همه ریسک ها را می پذیرد.
مزایا برای واردکننده : هیچ ریسکی نمی پذیرد و منابع خود را تا زمان تحویل کالا در اختیار دارد.
معایب برای واردکننده : هیچ
اغلب برای اولین بار هیچ صادرکننده ای نمی پذیرد که از این روش استفاده کند و تنها قدرت مذاکره شما سبب می شود به شما کالا را بدهد تا بعد از تحویل یا مدتی بعد از آن پول را پرداخت کنید.