|
هر مهارت تجاری، پلی به سوی ثروت بیشتر |
اگر اینترنت نباشد تجارت ها چگونه اتفاق می افتند؟ خیلی از افراد ضرورت اینترنت را متوجه نمی شوند، نمی دانند اگر اینترنت نبود چه اتفاقاتی می افتاد؟ وقتی که با تاجران صحبت می کنیم و از آنها راجع به تاثیر اینترنت سؤال می کنیم می گویند «کی از اینترنت استفاده می کند؟» [remusics src="https://aradbranding-fa-wp-content.fsn1.your-objectstorage.com/uploads/2021/07/4204.mp3" pic="https://aradbranding-fa-wp-content.fsn1.your-objectstorage.com/uploads/2021/09/014-min-1.jpg" desc="اگر اینترنت نباشد" title="مهندس حیدری"] کی سراغ اینترنت می آید جنس ما را جستجو می کند؟ سؤال اینجاست اگر اینترنت نباشد این تجارت ها چگونه می خواهد اتفاق بیافتد؟ فرض کنید من بعنوان یک واردکننده دربازار جهانی قصد دارم یکسری کالا مثل صندلی، کاشی و سرامیک، درب ساختمانی، کلیدو پریز یا هر نوع کالای دیگری را در حجم زیاد بخرم و وارد کنم. 
فرض کنیم امروز اینترنتی وجود ندارد می خواهیم به 40 سال قبل برگردیم. چگونه تامین کننده را پیدا کنم؟ اگر در یک بازار محل سراغ کسانی بروم که توزیع آن کالا را انجام می دهند مثلاً بروم سراغ یک مغازه دار یا فروشنده ای که آن محصول من را می فروشد، آن افراد اطلاعات کسانی که در خارج از ایران این کالا را تولید می کنند را به من نمی دهند. 
اسم و مشخصات آنها را هم نمی دهند، حتی اگر اسم برندی هم داشته باشد آن را هم نخواهند داد. حتی اگر ما اینگونه فرض کنیم که ما اسم آن برند را هم بدانیم، برویم دنبالش آنها اطلاعاتش را به ما نمی دهند. و من نمی توانم کاری بکنم، مثلاً می خواهم دنبال این برند، آن برند تامین کننده آن محصول را از کجا پیدا کنم؟ [av_notification title='' color='blue' border='' custom_bg='#444444' custom_font='#ffffff' size='large' icon_select='no' icon='ue800' font='entypo-fontello' admin_preview_bg=''] وقتی اینترنتی وجود ندارد من جستجویی نمی توانم انجام بدهم،هیچ اطلاعاتی نمی توانم بدست بیاورم، هیچ شخصی را نمی توانم پیدا کنم چه کار کنم؟ اینجا کار خیلی سخت می شود. [/av_notification] فرض کنید من می خواهم اطلاعاتی را پیدا کنم بروم یک کشور دیگر، مثلاً به من بگویند این کالا از چین می آید. من باید بروم چین، کدام شهرش؟ مثلاً «گوانگجو»،«شنزن» «شیامي» یکی از شهرهای چین، یا یکی از شهر های «ویتنام»یا «اندونزی» یا «مالزی» یا ژاپن! 
می گویند این کالا ژاپنی است. کدام شهر ژاپن؟ شما خیلی از کالا هارا می شنوی یا شنیدید که این کالا ژاپنی است،مثلاً این محصولاتی که ما الان استفاده می کنیم ژاپنی است. کارخانه اش کجای ژاپن است؟ ژاپن یک کشور یا سرزمینی نیست که این طرف تا آنطرفش یک ساعت راه باشد یک کشور بسیار بزرگ است، وسعت دارد که درآن پیدا کردن تامین کنندگان سخت است. 
پس اگر من بروم ژاپن حتی شهری که می خواهم هم بدانم، باید خیابان ها را پشت سرهم بگذرانم، پرسان پرسان، از این و آن سؤال کنم جایی که می خواهم برسم «تازه برفرض من تامین کننده ام را هم پیدا کردم.» ایشان کسی نیست که جنس را ارزان تر از بقیه به من بدهد من فقط می توانم یکسری تامین کننده را پیدا کنم. سؤال «آیا من می توانم اختیار این را دارم صد تا تامین کننده پیدا کنم یا با 10 نفر در شهر های مختلف، ببینم کدام تامین کننده در کدام کشور ارزان تر می دهد؟» 
دوستی آمده بود می گفت می خواهم «پوشاک» کار کنم. ازش پرسیدم می خواهی «از کجا وارد کنی؟» گفت از «چین»، گفتم می دانی «هندی ها» پوشاک را از چینی ها ارزان تر می فروشند؟ گفت نمی دانستم. اما اگر در «اینترنت جستجو» کند خیلی راحت می تواند پیدا کند،چندتا قیمت بگیرد،بفهمد هندی ها پوشاک را از چینی ها ارزان ترمی دهند. 
و این برای فرد مقابل یک فرق خیلی بزرگ است، وقتی نمی توانم تامین کننده مورد نظرم را پیدا کنم باید چکار کنم؟ باید بروم تک تک سفارت خانه هااز آنها سؤال کنم، بگویم کتابهای مرجعی که در آن سفارت خانه هست را به من بدهند. مثلاً بروم سفارت ویتنام بگویم شرکت های تولید کننده قطعات الکترونیک، 50 تا 1000 تا 10000 تا شرکت به من می دهد بعد بروم با تک تک آنها مکاتبه کنم. آیا این قطعه الکترونیکی را می خواهی به من بدهی شماتولید کننده یا تامین کننده آن هستید یا خیر؟ 
بعد به همه باید فکس بزنم، چون اینترنتی وجود ندارد واقعاً اگر اینترنت نباشد تجارت به حدی کند پیش می رود، به حدی سخت پیش میرود. شما می خواهی نگاه کنی 30 سال پیش، تجارت آن زمان، همگی وابسته به ارتباطات بودند، کسی بدون ارتباطات وارد تجارت نمی شد. اما حالا می خواهیم سؤال کنیم آیا امروز شما به بازار چین مراجعه کنید چینی های تازه کاری را نمی بینید که قبلاً هیچ سابقه تجاری نداشتند اما الان دارند تجارت می کنند؟ 
چون امروز اینترنت این فرصت را به اینها داده هرکسی بعنوان جوان و تازه کار دردنیای تجارت برای خودش این فرصت را داشته باشد تا دیده شود. بهش اعتماد شود و فرصت کار را داشته باشد،اینها همه امتیاز هایی است که اینترنت به ما می دهد پس ما اگر این امتیازات را درک کنیم. برفرض برویم دریک سفارت خانه ای حالا سفارت کدام کشوربرویم؟ اولاً هر سفارتی مارا راه نمی دهند، وقت و اجازه بگیر، کتاب[مرجع تامین کنندگان] داشته باشند، یا نداشته باشند بعد هم اکثر سفارت خانه ها کتاب های مرجعی ندارندکه مثلاً به مابدهند که ما بتوانیم کلا یا تامین کننده ای که می خواهیم را پیدا کنیم. 
الان شما برو سفارت ایران، بگو کتابی که لیست تجار ایران را داشته باشد بده سفارت خانه های ایران هیچ اطلاعاتی در مورد تولید کنندگان و تامین کنندگان ندارند، هیچ کتاب مرجعی راجع به آن وجود ندارد. پس می بینیم اکثر کشورهاچنین کتابی را ندارند، تازه شما می آیی ومی گویی من این کار را نمی کنیم می روم اتاق بازرگانی. 
اتاق بازرگانی می روی می گویی من چنین کالایی را می خواهم وارد کنم. می گویدباید اول عضو اتاق شوی با یکسری شرایط باید عضو اتاق شوی، یعنی اگر سن شماکمتر از یک حدی باشد شما را عضو نخواهند کرد. هزینه های عضویت را پرداخت می کنی بعد می گویی من اینکالا را می خواهم. اتاق درخواست شمارا به تمام اتاق های دیگر ارسال می کند، تاجران عضو آن اتاق ها درخواست شمارا می بینند. بعد تاجرانی که می بینند با شما ارتباط می گیرند، دربین اینها باید بفمید که با کدام تاجر کار کنید؟ 
تازه ایشان چون خودش تاجر است ممکن است آن شرایط و قیمت مطلوب را به شما ندهد. اگر آن تاجری که می خواهد پایین ترین قیمت را به شما بدهد در آن تاریخ نامه را نبیند چون اتاق بازرگانی ها که جامع نیستند. مثلاً اتاق بازرگانی تهران یا اصفهان یا شهر های دیگر با هم متفاوت هستند. اگر به اتاق بازرگانی تهران برود، اصفهانی ها نمی بینند، در صورتی که امکان دارد در اصفهان آن کالا خیلی ارزان تر را گیر بیاوری. پس اینجا بایدبگوییم که تجارت کردن بدون اینترنت فاجعه است و سختی های فوق العاده زیادی دارد. 
مثلاً شما نمی توانید یکسال صبر کنید تا در یک کنفرانس یا همایش شرکت کنید. من امروز می خواهم این جنس را وارد کنم اولاً زمان نمایشگاه هایی را که برگزار می شوند را نمی توانم با زمانی که به آن کالا نیاز دارم هماهنگ کنم. دوماً من آن نمایشگاه وتولید کننده را از کجا پیداکنم؟ باید بروم بگردم ببینم کدام شرکت می داند؟ در کدام کشوربرگزارمی شود؟ فلان سفارت خانه بگویم نمایشگاه فلان جا را چه کسی برگزار می کند؟ 
بعد تازه بیایم و بگویم نمایشگاه تازه برگزار شده برو 11 ماه دیگر بیا برو 10 ماه دیگر بیا. منتظر باش تا دوباره برگزار شود. من تا آن موقع چکار کنم؟ یا حالت خوشش مثلاً بیاید به شمابگوید دوماهه دیگر یا سه ماهه دیگربرگزارمیشود من بایدبروم آن نمایشگاه اطلاعات بگیرم، ارتباط بگیرم، همه اینها کلی هزینه است. 
شاید تازه بفهمم از چه کسی می توانم بخرم؟ اما زمانی شما اینترنت دردسترس شما هست با یک جستجوی ساده لیست رابرای شما نمایش می دهد. تعداد زیادی آدم، تعداد زیادی شرکت که می توانی با آنها مکاتبه کنی پس نتیجه میگیریم، اصل توسعه اقتصادی امروز اینترنت است. بدون اینترنت توسعه اقتصادی با این سرعت امکان پذیر نیست.