یکی از موضوعاتی که می دانیم مدیران بنگاه ها را می رنجاند صحبت گروهی از مردم است که می گویند:
فلان بنگاه فقط می خواهد پول بگیرد.
یا فلان بنگاه دلال پروموشن است.
می دانید حرف اصلی اینها چیست؟
اینها می گویند بنگاه ها باید خودشان را برای ما به کشتن بدهند و پولی نگیرند اگر ما تاجر شدیم دلمان خواست پول بدهیم و اگر دلمان نخواست هم پول ندهیم.
از اینها سوال کنید کجای دنیا اینگونه است؟
اینها به دکتر هم می روند به دکتر می گویند اگر شفا پیدا کردم پول می دهم؟
اینها وقتی پیش یک مشاور درمانی می روند می گویند اگر اختلافم با همسر خوب شد پول می دهم؟
اینها وقتی می خواهند مغازه ای بزنند به طراح دکور می گویند دکور را بزن وقتی از این مغازه به سود خوبی رسیدم پول تو را می دهم؟
اینها وقتی به رستورانی می روند و غذایی می خورند می گویند اگر این غذا برای سلامتی من مفید واقع شد به تو پول می دهم؟
اینها وقتی مدرسه و دانشگاه ثبت نام کردند به مسئولین مدرسه و دانشگاه گفتند اگر بعد از اتمام درس ها شغل مناسبی که وعده اش را دادید پیدا کردم پولتان را می دهم؟
اینها وقتی وارد بورس شدند به مسئولین بورس گفتند وقتی ما را به پول رساندید به شما پول می دهیم؟
اینها چرا همه جا اول پول دادند اما وقتی به آراد و تجارت می رسند حرفشان عوض می شود؟
این همان شیطان است که در همه امور به آنها می گوید اول پول بده با اینکه می داند هیچ خیری برای اقتصادشان ندارد.
اما به تجارت که می رسد جمله هایی به ظاهر منطقی در ذهنشان می اندازد تا گمان کنند خیلی منطق درستی دارند و با این منطق بی ارزششان آن ها را از تجارت دور کند.
برای اینکه در اسنپ کار کنند باید ماشینی داشته باشند که حداقل ۴۰۰ میلیون تومان پولش می شود و این ماشین هر روز قراضه تر و اوراقتر می شود با این حجم از مسافرانی که در این جاده های پر چاله و دست انداز کشور می بینیم.
برای اینکه یک مغازه ساده بزنند و دکور چینی کنند حداقل ۵۰۰ میلیون تومان باید هزینه کنند.
برای حل یک مشکل ساده خانوادگی ۲۰ بار باید مشاوره بروند و در هر بار ۲۰۰ هزار تومان هزینه می کنند و هیچ اتفاقی هم آخرش نمی افتد و اکثرشان دوباره سر خانه اولند.
اما برای مشورت با مشاورانی که در بنگاه ها هستند و می خواهند زندگی شان را از این نابودی خارج نمایند حاضر نیستند ریالی بپردازند.
اینها را فقط به این جهت گفتیم که بگوییم درک می کنیم چه قدر زحمت می کشید تا این جماعت را از جهل خارج کنید.
خداوند خیرتان بدهد.
همه این زخم زبان ها که می خورید و باز هم ایستادگی می کنید بر مراتب شما در دنیا و آخرت می افزاید.
متاسفانه مردم ایران را جهلی عمیق فرا گرفته است و این بیچارگی و بدبختی که در کشور می بینیم ثمره همین فقر است.
بر این مردم ترحم کنید و از آنها به دل نگیرید.
اینها برایشان اینگونه جا افتاده که اگر کسی می گوید خدا و پیغمبری است باید مفت کار کند و تنها خیریه ها و کمیته امداد را مصداق کار الهی می دانند.
اما شما سست نشوید.
این جمله یادتان باشد که:
اگر توانستید کاری کنید که مردم برای ورود به تجارت هزینه کنند می مانند و تاجر می شوند پس همینکه بتوانید پولی از آنان بگیرید بهترین خیرخواهی شما در حق آنان است.
وگرنه ۱۸ هزار نفر رایگان وارد کردیم و حتی یک نفر هم تاجر نشد.
برخی از بنگاه ها گمان می کنند خیرخواهی اینست که ساعت ها به صورت رایگان جواب تلفن مردم را بدهند.
این عزیزان بی تجربه اند.
گذر زمان به آنها ثابت خواهد کرد مردمی که رایگان وارد امری می شوند به راحتی از آن امر کناره می گیرند.
اما با تجربه ترها درک کرده اند که اگر توانستم با حرف هایی که با او می زنم مجابش کنم که برای تجارت هزینه کند آن وقت می توانم امیدوار باشم که در تجارت بماند.
مردم چرا نگران و دنبال کننده بورس هستند؟
چون پولشان را آنجا گذاشته اند.
کسی که پولی در بورس نگذاشته اصلا برایش مهم است که سر بورس چه اتفاقی می افتد؟
پس مردم جایی برایشان مهم می شود که هزینه می کنند.
پولشان را که می دهند انگار جانشان را داده اند.
شیطان همه ترفندش اینست که پول مردم را در راه های باطل از دست آنان خارج کند.
و خداوند می خواهد مردم پولشان را در راه حق هزینه کنند.
وگرنه پول را به گور بردن که هنر نیست بلکه پول برای خرج کردن است و خداوند کسانی که پول هایشان را جمع می کنند و می شمارند مذمت و سرزنش نموده است. سوره همزه آیه ۲
مهم اینست که پولت را در چه راهی خرج می کنی؟
تجارت یا ربا یا مشاغلی که سر جمع یک دهم ثروت دنیا در آنان است؟