برای ثروتمند ماندن چه کارهایی انجام دهیم؟

صحبت ما در جلسات گذشته پیرامون بحث ثروت و راه­ های ثروتمندی بود. من لازم می­ دانم امروز قبل از این­که اصل بحث و صحبتم را شروع کنم یک مقدمه­ ای را خدمت شما عزیزان عرض کنم. ما بر این اعتقاد هستیم که ثروت، چه از حیث ثروت مالی و دنیایی و پولی و چه از حیث ثروت­ های اقسام دیگر مثل ثروت سلامتی، مثل ثروت ایمان، مثل ثروت خانواده، همه این­ها روزی­ های خدا است که خداوند در زمانی به مخلوقاتش می ­دهد و در زمانی از مخلوقاتش می­ گیرد و یا بر آن نعمت اضافه می­ کند و روزی­ای که مال امروز است دیروز به انسان نمی­ دهند و روزی­ ای که مال فردا است امروز به ما نمی­ رسد. در نتیجه هر مخلوقی

که روزی برای او مقدر شده است باید در طلب آن روزی تلاش کند و در رسیدن به آن روزی به خودش به خداوند ایمان داشته باشد. یعنی دو بخش برای ما واجب است: یکی اینکه برای روزی ­هایی که از سمت خدا به ما می­ خواهد برسد تلاش کنیم و این­جور نباشد که بگوییم خدا روزی را می­ دهد و ما بی­ عار بشویم، مثل یک بچه ­ای که می ­داند که پدرش ناهار را به او می ­دهد و می ­گوید حالا که ناهار به ما داده می شود پس ما در این خانه هیچ کاری انجام ندهیم. این طور نیست، درست است که من چه کار بکنم و چه کار نکنم پدر من آن روزی و آن ناهار را به من می­ دهد اما اصل این است که من هم در این خانه تلاشی بکنم.

شرط اول این است که تلاش بکنیم. خداوند روزی ما همه را مقدر کرده است، بخشی از روزی را به ما منوط نکرده است یعنی بخشی از روزی است که شما اگر هیچ تلاشی هم نکنید به شما می­رسد. امروزه برخی از جوان­ها بیکار هستند و در منزل مفت می­ خورند و خلاصه خدا روزی کرده است که غذاهای آن­ها از پدرانشان به آن­ها می ­رسد با این­که هیچ تلاشی هم نمی ­کنند، ساعت­ ها پای شبکه­ های اجتماعی و فیلم و سریال ­ها می­ گذرانند و نمی­ میرند؛ چون کاری نمی­ کنند شاید شایسته این بود که از گرسنگی بمیرند اما خداوند مقدر کرده است که روزی آن­ها را شخص دیگری به آن­ها بدهد با این­که این­ها هیچ تلاشی نمی­ کنند. بخشی از روزی این­جور است. بخشی از روزی است که خداوند به تلاش و همت انسان­ها منوط کرده است. همه دعوا و همه بحث سر آن قسمت از روزی است. این است که وجود نامی امیرالمومنین (ع) می ­فرماید: «روزی بر دو قسم است: یک قسم از روزی آن قسمی است که تو در پی آن دوان می­شوی و یک قسم دیگر روزی آن قسمی است که آن در پی تو دوان می­ شود و اگر آن قسمی که تو در پی آن دوان هستی به آن نرسی، آن قسمی که در پی تو است یقیناً به تو خواهد رسید». پس این که می­ گویند روزی­ های ما مشخص است به این معنا نیست که روزی ما مشخص است پس ما تلاشی نکنیم.

بخشی از روزی را خدا ثابت قرار داده، بخش دیگر را مشخص کرده اما آن را به تلاش تو، به همت تو، به فرمان­ پذیری تو منوط کرده و به آن ارتباط داده و چون فهمیدیم که روزی فردا را امروز نمی­ دهند، همین باور باید در ما صبر ایجاد کند. خیلی از شما مخصوصاً در عرصه تجارت، این قسم از رحمانیت خدا را زیاد دیده ­اید، کارمندان نمی­ بینند؛ کارمندان رحمانیت خدا در گرو رحمانیت صاحبکار آن­ها است یعنی چون اجیر کس دیگری شده ­اند در واقع خودشان، خودشان را از رحمانیت خدا به رحمانیت یک بنده­ ای بسته­ اند حالا اگر آن بنده به آن­ها رحم بکند ممکن است حقوق­شان چندر غازی زیاد بشود اما شما که در عرصه تجارت فعالیت می­ کنید رحمانیت خدا را دیدید و من می­ گویم برای همه شما نشانه است.

چه ایامی که وضع شما خراب بود؛ دلتان یک شبی شکست و گفتید خدایا وضعم خراب است و آبرویم می ­رود چه کنم؟ یک دفعه شد و همان شب یا فردا صبح آن یک قراردادی بستید و یک دفعه از آن فشارها خارج شدید. همه شما این وضع­ ها را دیدید مخصوصاً آن­ها که قدیمی هستند با این حرف­ های من خیلی آشنا هستند. آن کسی که اجیر دیگری شده است باید دعا کند که خدایا در دل کارفرما بینداز که یک پولی به ما بدهد یعنی رحمانیت خدا را بسته به رحمانیت یک نفر دیگر کرده است. این است که در دین ما توصیه زیاد است که تا می ­توانید اجیر کس دیگری نشوید، خودتان تاجر شوید یعنی شما اجرت بدهید نه این­که اجرت را به شما بدهند. به حول و قوه الهی شما در این راه قرارگرفتید و صحبت امروز ما در این باره نیست. شما در این راه قرار گرفتید لازم است که در این راه هم تلاش کنید و هم صبوری کنید. اعتراض کردن و نق و غر زدن،

کفر است؛ چون کسی که به روزگار و به زمانه اعتراض می­ کند در حقیقت به تقدیر خدا معترض شده است یعنی خداوند برایش به این گونه رقم زده است و او به گونه ­ای که خدا برایش رقم زده است اعتراض می ­کند یعنی در واقع به خدا معترض است و به رحمانیت او معترض شده است، به حکمت خدا معترض شده است، به تقدیرات خدا معترض شده است؛ در نتیجه به افعال و صفات خدا معترض شده است. و این اعتراض نوعی کفر و ناسپاسی به درگاه آن خدایی است که او را با این همه زیبایی­ ها خلق کرده و این همه نعمت­ به او عطا کرده است. جا دارد به جای اعتراض به این شرایطی که در آن قرار گرفته، به ندامت و پشیمانی بیفتد از لحظه­ های عمرش که به بطالت گذرانده است. بدبختی امروز ما ثمره هرزه­ گی ­های گذشته ما است، ثمره عیاشی­ های گذشته ما است، ثمره غفلت ­های گذشته ما است.

اما آن کسی که به واقع خدا را به یاد داشت، اعمال و رفتارش را مطابق خدا قرار داد، خداوند وعده کرده که من کفایت چنین کسی را بر عهد می ­گیرم. این است که هر زمان دیدید که اوضاع شما فشرده شد بدانید که به دلیل عمده­ ثمره گناهی در گذشته یا خطایی در گذشته است، زود استغفار کنید، چه می­ دانید که از کجا خورده ­اید و چه نمی­ دانید، و راه درست را بروید. این­ ها را گفتم که بدانید اگر یک وقتی فکر می­ کنید و بر این گمان هستید که همه کارهایتان درست است اما چرا وضع­تان خراب است، در واقع این نیست. و چه بسا که خداوند روزی­ ای برای شما

در ماه دیگر و یا در سال دیگر مقدر کرده است و سختی­ های امروزتان شما را مستعد پذیرش آن لذت­ ها می­ کند. همان­طور که خداوند می­ فرماید: «إنَّ مَعَ العُسرِ یُسراً، ما همراه هر سختی، آسانی قرار دادیم». در نتیجه، انسان محلی برای اعتراض به خدا و به زمانه ندارد مگر این­که به خودش معترض شود. امام سجاد (ع) در دعا می­ فرماید: «إلهِي إليْكَ أَشْكُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَةً، خدایا من به سمت تو شکایت می­ برم، از تو شاکی نیستم، از تقدیرات تو شاکی نیستم، به سمت تو شکایت دارم، از نفسی که همواره می­ خواهد من را به بدی­ ها هل بدهد».

تاجر نق نقو به درد ما نمی­ خورد، تاجرِ غرغرو معترضِ شاکی به درد آراد نمی­ خورد. ما دنبال ایجاد یک مجموعه اقتصادی به هر نحوی نیستیم، ما دنبال تاجرانی فهیم، عاقل، مؤمن، با درک، قدرتمند، صبور هستیم، این ها ارزشمند هستند. یعنی یک مجموعه­ ای داشته باشیم که 10 تا تاجر در آن باشند اما این­ ها مثل یک کوه باشند.

زمانه می ­پیچد و قیمت دلار تغییر می­ کند این ها بلد هستند که راه کجاست؟ با نوسانات دنیا، وجود این­ها به نوسان نمی ­افتد، این­چنین تاجرانی با چنین بنیان­ های مرصوصی، هدف آراد است. و الاّ تاجری باشد که ایام زمانه خوب است در می ­آورد و ایام زمانه بد است به بی­تابی و جزع و فزع بیفتد مراد مجموعه ما نیست و این برای ما خیلی ارزشمند نیست. ممکن است در آراد زیاد هم باشند اما هدف غایی ما نیست، هدف غایی ما تاجرانی محکم، پر اراده، پرتلاش که وقتی در سختی­ ها قرار می ­گیرند مقاوم تر می ­شوند، وقتی در سختی­ ها قرار می­ گیرند یقین دارند که این سختی ­ها آسودگی­ هایی را در آینده برای آن­ها به همراه دارد، این­ ها برای ما ارزشمند است.

و این­که در این همه هفته ­ها می ­آییم و صحبت می­ کنیم و هم وقت خودمان را می­ گیریم و هم وقت شما عزیزان را می­ گیریم، هدف این است که یک مجموعه­ ای بسازیم با فکرهای متعالی، یک مجموعه ­ای بسازیم با وجودهای ارزشمند که هر کدام از شما یک نمونه­ هایی بشوید در شهر خودتان، در محله خودتان، که بشود به این نمونه افتخار کرد، این برای ما ارزشمند است و الاّ غیر از این بخواهد باشد پولدار زیاد است. به هر روشی پولدار شدن نیست، شما قاچاقچی شوید پولدار می­ شوید، روش­های زیادی برای پولدار شدن است. یک عده هستند قوانین را دور می­ زنند پولدار می­شوند، یک عده هستند رشوه می­ گیرند پولدار می­ شوند. این­ ها پولدار شدند اما شریف و ارزشمند نشدند و این مدل از پولدار شدن مقصود ما نیست هرچند ممکن است در مجموعه ما هم از این دسته افراد باشند. امروز هم می­ خواهیم درباره یکی دیگر از آن شاخصه­ های ثروتمند شدن که واقعاً تعالی زیادی می­ دهد صحبت کنیم، هرچند در گذشته هم من در مورد این قسم از شاخصه­ های ثروتمند شدن صحبت­ هایی را داشتم و امروز می­ خواهم بخشی از آن را تکمیل کنم.

قدیمی ­ترها بهتر یادشان است و جدیدها هم بدانند که ما گفتیم حرکت به سمت ثروتمند شدن یک مسیر است که از یک نقطه شروع می ­شود و این در یک جاده ­ای قرار می­ گیرد و به سمت یک نقطه­ ای می­ رود که این نقطه بی­ انتها است، عدد ثروت تمامی ندارد ولی یک نقطه­ مشخصی در آن دوردست­ ها هست. هدف ما هم این است که این مسیر، یک مسیر پاکی باشد، یک مسیر درستی باشد، از یک مسیر برویم که اگر ثروتمند شدیم پشت سر ما نفرین عده­ ای و لعن عده ­ای نباشد بلکه بگویند خدا خیرش بدهد، هم خودش را ثروتمند کرد و هم این ثروتمند شدن او برای عده ­ای موجبات خیر و برکت بود، این ثروتمندی قشنگ است. هم خودش را به نوایی رساند و هم عده ­ای در کنار بزرگی این، قشنگ و زیبا شدند، این خوب است. در طی این مسیر، آن جاده­ای را که انسان می­خواهد برود، ما در صحبت­ های دیگر در سال­های گذشته گفتیم، این به صورت تکی و یک نفره و این­که انسان بخواهد فقط و فقط با قوای خودش این راه را طی کند میسر نمی­ شود چون طی کردن این مسیر نیازمند شاخصه ­هایی است که این شاخصه­ ها در یک انسان به صورت تنها وجود ندارد.

اولین و ساده ­ترین چیزی که می­ خواهد و باید در آن اتفاق بیفتد زمان است. برای یکی ممکن است یک هفته و برای یکی ممکن است یک ماه و برای یک نفر دیگر 6 ماه ممکن است طول بکشد. اگر در جاده ­ای قرار گرفته باشید و بخواهید رانندگی کنید، تنها باشید یک جاده 6 ساعته چطور می­ گذرد؟ اما اگر در این جاده 5، 6 نفر همراه و هم فکر داشته باشید این جاده چطور می ­گذرد؟ ولی وقتی انسان تنها باشد فقط دلش می­ خواهد زودتر برسد و خسته هم می­ شود، به مقصد می ­رسد اما با خستگی می­ رسد اما وقتی جمعی یک راهی را می ­روید، همان راه خودش لذت بخش است، همان بین راه خوش می­ گذرد و چه بسا انسان وقتی می­ رسد بگوید کاش نمی­رسیدیم یا دو یا سه ساعت دیرتر می­ رسیدیم، این به خاطر این است که طی کردن راه به صورت تنها سخت است.

راه دیگر به چه چیزی نیاز دارد؟ یکی زمان است و دیگری همت و تلاش است.

حالا اگر مسیری که تلاش می ­خواهد و 3 ، 4 نفر با هم تلاش کنند فرقی ندارد با این که یک نفر به تنهایی تلاش کند؟ شما ایامی که برای کنکورها درس بخوانید شاید یادتان باشد که تنها درس می­ خواندید چطور بود؟ و دو یا سه نفره رفقا جمع می ­شدید و درس می­ خواندید چطور بود؟ چقدر فرق دارد؟ موضوع دیگری که در طی یک مسیر، مخصوصاً اگر مسیر سخت باشد نیاز دارد، همت است و آن عزم و اراده برای حرکت کردن است. چه بسا ممکن است که انسان در یک راهی عزم و اراده­اش سست شود و تضعیف شود، در این­جا اگر یک رفیقی باشد که به او بگوید شل نشو، برویم، چه می­ شود؟ شما یک کوهی را تنها بالا بروید،20 قدم که بروید خسته می­ شوید و بر می­ گردید اما وقتی یک تیم باشند و کسی خسته شود بقیه می ­گویند بیا برویم و همه با هم می­ روند. مسئله دیگری که هست این است که عمده ما ریاکار هستیم. یک رشدی را که تکی پیدا می­ کنیم تنهایی خیلی به ما حال نمی­ دهد و می­ خواهیم که به همه بگوییم. وقتی یک کار خوبی را انجام می­ دهید دوست دارید همه مطلع بشوند، خدا نکند یک نفر کربلا برود، اینستاگرام به همه می­ فهماند که من الان بین الحرمین هستم که مثلاً 200 نفر به او التماس دعا بگویند. چون در وجودش، دیدن خدا برای او کافی نیست، خدا می ­بیند و برای او ضبط می ­کند اما دیدن خدا برای او کافی نیست و می خواهد که همه ببینند. پسرخاله ­اش ببیند، دایی ببیند، این­ها ببینند حس خوبی به او می­ دهد.

این است که انسان وقتی یک مسیری را می­ رود دوست دارد وقتی که موفق می­ شود 10 نفر دیگر هم ببینند که او موفق شده است. شما وقتی به یک رشد خوبی می­ رسید دوست ندارید بقیه هم ببینند و تایید کنند؟ از آن طرف در سختی­ ها هم همین است، انسان وقتی مریض می­ شود دوست دارد یک عده ­ای باشند و ناز او را بکشند. یعنی فقط در پیشرفت ­ها نیست که انسان دوست دارد یک عده ­ای کنار او باشند. شما تصور کنید تب کردید، خانه در بستر افتادید و کسی نیست، چقدر فرق دارد با این­که تب کردید و در خانه مادری، خواهری، برادری باشد؟ هیچ ­کاری هم نمی­ کنند اما همین که هستند وجودشان برای ما ارزشمند است. همه این­ها نشان می­ دهد که انسان گرچه در یک حالت فردی زندگی می­ کند اما این فردیتش در یک بستری از اجتماع محقق می­ شود. خداوند می­ فرماید:

«و لَا تَزِرُ وَازِرَه وِزْرَ اُخْرَی، وزر و وبال کسی را گردن کس دیگری نمی ­اندازیم». یعنی خودت هستی و خودت، بدی خودت فقط به تو می­رسد. و من کَفَر فَعَلیه کُفرُه، هر کس بدی کند، بد کند، ناسپاس باشد، کافر باشد، این کفرش فقط به ضرر خودش است. خوب هم باشد،  وَمَن جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ، هرکس هم تلاشی کند، جهادی بکند، فقط به نفع خودش گام برداشته است یعنی بدی­های به تو ضرر می­رساند، خوبی­ های تو فقط به خود تو سود می  رساند. در جای دیگر خداوند می­ فرماید: «ای کسانی که ایمان آوردید، لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُم، تا مادامی که شما هدایت شده باشید گمراهی گمراهان به شما ضرری نمی­زند». یعنی خودت هستی و خودت. اما همین خدایی که می­ گوید که تو خودت هستی و خودت و اعمالت مال خودت است و کار بد کنی به

خود کنی و کار خوب بکنی به خودت کردی می ­گوید: اهدنا الصّراطَ المُستقیم، خدایا ما را به راه مستقیم هدایت کن، در حالی که می­ توانست بگوید خدایا من را به راه مستقیم هدایت کن. در اکثر دعاهایی که می­ خوانید می ­گوید ربَّنا، یعنی پروردگار ما، دعا را دسته جمعی می ­گویید. ربَّنا آتنا فی الدُّنیا حسنه، خدایا به ما در دنیا و آخرت حسنه بده و قِنا عَذاب النّار، ما را از عذاب جهنم حفظ کن. معلوم می­ شود این ­ها گروهی هستند، خداوند رستگاران را گروهی قرار داده که از سمتی رستگاری هر کدام­شان به خودشان وابسته است و از سمت دیگر با هم یک راه رستگاری را می­ روند. رستگاری آنها با هم است، در یک مجرا و در یک مسیر است اما برای هر کدام، تک تک برای خودشان و به اندازه تلاشی است که کردند.

این است که روایتی از امام صادق (ع) بگویم و این بحث جمع بشود اهمیت گروه شدن و حزب شدن و جناح شدن معلوم شود، جالب است که بدانید. آب پاک کننده است، این را همه می­ دانیم، یعنی خداوند برای هر نوع نجاستی که بخواهد از بین ببرد و هر کثیفی که بخواهد از بین ببرد از آب استفاده کرد، لباس کثیف بشود یا خونی بشود با آب می شویید. آب تمیز کننده است. امام صادق (ع) می­ فرماید: آب پاک کننده است اما اگر بر روی لباس نجسی قرار بگیرد نجاست آن لباس را از بین می­ برد. اگر بر روی جسم ناپاکی ریخته شود، ناپاکی ­اش را از بین می­ برد و چون راکد بماند می ­گندد. همین آب که اگر روی لباس بریزید آن را تمیز می­ کند،

لکه شیشه را می­ برد، ظرف ­ها را می­ شوید، همین آبی که پاک کننده است را اگر یک جایی تنها بگذارید راکد بماند، می­ گندد. سپس امام صادق (ع) فرمود: مومن مانند آب است که چون تنها بماند می­ گندد و یقیناً طعمه شیطان است. آن کسی که به خدا ایمان آورده و در راه خدا محکم شده است، چنین کسی اگر تنها بماند می­ گندد و طعمه شیطان می­ شود. در نتیجه چقدر به ما توصیه کردند که در جمع­ ها باشیم، بالاخص در جمع­ هایی که آن­ها هم طالب خدا، طالب ایمان، طالب بزرگی، طالب رشد، دوری گزیده از هرزه­ گی­ ها، در جمع­ هایی باشیم که آن­ها هم مثل ما از اواتیل و غفلت­ ها دور شده ­اند، این خیلی ارزشمند است.

من گاهی می­ گویم بیچاره کسی که این جمع­ ها را ندارد و پیدا نکرده است. خیلی­ ها هستند که می­ گویند ما می­ خواهیم خوب باشیم اما جمعی را پیدا نکردیم، هر جا می­ رویم اطرافیان ما مثل خود ما دنبال لغویات هستند، همه مثل خود ما دنبال کارهای بی­خود هستند. یک نفر می­ گفت از کل فامیلم یک نفر نیست که اگر نیم ساعت حرف بزند، من دو تا صحبت ارزشمند بگیرم، ماهی یک بار مهمانی هست و فامیل دور هم جمع می­ شوند اما کل حرف­ ها را که گوش کنید همه چرت و پرت است، این وضع خیلی از خانواده ­های ما است. بیچاره کسی که یک جمعی ندارد، اگر بخواهد تنهایی خوب بشود در آخر این شخص هم طعمه شیطان می ­شود.

یک نفر می­ گفت من از این کانال­ ها و گروه­ های بیخود خارج شدم و تا وقتی بودم آن­ها نفعی به من نمی­ رساندند، از این گروه ها خارج که شدم بالای 50 تا پیام برای من آمد که چرا از این گروه ها بیرون رفتی؟ من آنجا فهمیدم که در اطراف من کسی نیست که من را به سمت خیر و پیشرفت جهت بدهد اما ده ها نفر هستند که بخواهند من بیچاره شوم، بخواهند من علاف باشم، بخواهند من هرز باشم. طرفداران باطل بودن من زیاد هستند اما طرفداران خیر من کم هستند. این واقعاً بیچارگی است که کسی بخواهد خوب باشد اما یاری و رفیقی و دوست و جناحی نداشته باشد. در نتیجه این را عزیزان بدانید که آراد هم اگر یک مجموعه اقتصادی باشد حتی با تاجران ثروتمند فهمیده، اما این تاجران هر کدام­شان در یک نقطه ­ای از کشور به صورت جزیره ­ای از هم جدا باشند ما به پیشرفت خاصی نخواهیم رسید و پیشرفت­ هایمان بسیار محدود و بسیار سطحی است.

سوال این­جا است که با وجود این­که همه ما اهمیت این اجتماع را درک کردیم، اهمیت این گروه شدن را درک کردیم، اهمیت این را که باید با هم دست به دست بدهیم و این جاده موفقیت را برویم چرا خیلی وقت ­ها با هم متحد نمی شویم؟ تا اینجای صحبتم همه مقدمه بود و امروز این چرا را می­ خواهم باز کنم و صحبت من اینجاست. امید دارم که در قلب عده ­ای از شما بنشیند و تغییر کنید. یکی از مهمترین دلایلی که خداوند خیلی­ ها را مقدر نمی­ کند که ثروتمند بشوند، خودخواهی است. یعنی خداوند می­ داند اگر به این شخص ثروتی برسد، پخش کننده ثروت­ها نیست بلکه نگهدارنده ثروت­ها است. قرآنبه این اشخاص می­گوید: مَنَّاعاً لِلْخَيْرِ، این­ ها کسانی هستند که چون می­ بینند خیر پیشرفت می­ کند و رشد می­ کند جلو رشد خیر را می­ گیرند و مانع می­ شوند. تا می­ بینند که یک جا، یک منفعتی به یک عده­ ای می­ رسد وجودهای آن­ها به هم می ­ریزد و می­ خواهند مانع شوند. این اشخاص مَنَّاعاً لِلْخَيْرِ هستند، یعنی نه تنها از خودشان خیر و خوبی بلند نمی ­شود بلکه خیر و خوبی هم دوست ندارند منتشر شود. این است که خداوند همواره این ­ها را در فلاکت و بدبختی قرار داده است. خیلی از اطرافیان شما که وضع­شان خراب است اگر رصد کنید می­ بینید که این خصلت در آنها هست. خداوند چرا به این­ ها خیر نداد، چون در ایامی که به این ها خیر برسد، لگد می­ زنند.

چند مدت پیش از یک جایی رد می­ شدیم یک نفر در زد و گفت یک پولی بده، ما 1000 تومان به او دادیم و او بیشتر خواست. من طبق قواعد خودم بیشتر ندادم، بعد که با ماشین از چراغ رد شدیم یک لگد به ماشین زد. تو 1000 تومان را که گرفتی، آن 10,000 تومان که خواستی نگرفتی اما آیا سزای آن 1000 تومان این لگد بود؟ هل جَزاءُ الاحسان الاّ الاحسان؟ تو به اندازه 1000 تومان شکر می­کردی، 10,000 تومان ندادیم باندازه 10,000 تومان شکر نمی­ کردی، شکر هم نمی­ کردی اما چرا لگد زدی؟ پیغمبر فرمود: خدا لعنت کند راهزنان نیکی را. گفتند: یا رسول الله! این راهزنان نیکی چه کسانی هستند؟ فرمود: این­ها کسانی هستند که چون نیکوکاری به آن­ها نیکی کند در حقش بدی می­ کنند، از این رو نیکوکار از نیکی کردن پشیمان می ­شود. به مجلس می ­آید، شام می ­خورد اما فحش می­ دهد. تو که شام خوردی، شکر نکن؛ چرا فحش می­ دهی؟ این است که خداوند برای این فرقه

و برای این گروه خیر مقدر نمی­ کند چون این­ها خیر پخش کن نیستند. امیرالمومنین (ع) فرمود: اگر آن کس که از خدا رزقی گرفته حقی را که خداوند در آن رزق برای فقرا و مساکین و یتیمان قرار داده بود، پرداخت می­ کرد هیچ فقیری بر روی زمین نمی­ ماند. خداوند از حق معلومی صحبت می­ کند و می­ گوید للسائل و المحروم، اگر این­ ها حقی را که خداوند در اموال آن­ها برای نیازمندان مشخص کرده بود، این حق را پرداخت می ­کردند هیچ فقیری وجود نداشت. در نتیجه عده ­ای هستند که مانع پخش شدن خیرها می­ شوند. ما چه کنیم؟ چرا جناح نمی­ شویم؟ چرا گروه نمی­ شویم؟ چون تمام هم و غم ما و تمام این سلول­های مغزی ما وقتی خوشحال می­شود که شخص خودمان پول در بیاوریم. یعنی من وقتی خوشحال می­شوم که خودم پول در بیاورم. تا وقتی تفکر این است هیچ وقت گروه تشکیل نمی ­شود، هیچ وقت از منافع جمعی بهره­ مند نمی­ شویم چون من فقط زمانی که پول توی جیب خودم بیاید، حالم قشنگ می­ شود.

شخصی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: تعداد یاران شما خیلی زیاد شدند و ما هم از جمله یاران شما هستیم. فرمود: در آن منطقه­ ای که شما زندگی می­ کنید چند نفر از شما هستید که اگر همان گروهتان که می­ گویید از شیعیان ما هستید دست­تان را در جیب هم بکنید بتوانید پول بردارید و ناراحت نشوید؟ دو نفر شیعه ما نیستند مگر این­که این طور باشند. اما ما این­ها را درک نکردیم. خداوند می­ گوید: «انَّما المومنون اخوه، مومن با مومن برادر است» فرمود: اگر در رنج باشد و تو در رفاه باشی و برای رنج او کاری نکنی به خدا کافر شده­ ای. ما فقط در پی رشدهای شخصی هستیم. اگر امروز آراد نقطه خوبی را طی می­کند، یکی از دلایلش که به لطف خدا در وجود شخص من و همین­طور اطرافیان نزدیک من در آراد هست، همین خصلت است

که واقعاً خوشحال می ­شویم که شما پول در می­ آورید حتی در ایامی که خودمان تحت فشار بودیم، حتی اگر وقتی 8 تن شما 12 تن می­شود هیچ سود اضافه­ای به ما نمی­رسد. رفیق من پراید سوار باشد بهتر است یا بی­ام­و سوار؟ اصلاً به ما هم هیچی نمی­ رسد، پول­ های شما همه در جیب­ هایتان سفت بچسبید و کسی نمی­ خواهد از شما بدزد، همه را در جیب خود نگهدارید و رمزهای خودتان را به هیچکس هم ندهید. همین که 100 نفر این­جا می­ نشینند و دور هم هستید، 100 تا داغون موتور سوار بنشینند بهتر است یا 100 تا با کلاس بنز سوار؟ بنزهای شما مال خودتان است، پول­هایتان مال خودتان است اما همین که رفیق من و آن کسی که جلو من نشسته پولدارتر است بهتر است، حداقل شاید در ماشین او نشستیم و یک دوری زدیم.

یک رفیقی از ما تعریف می­کرد و می ­گفت که من همان شبی که بی­ ام ­وِ خریدم به جمع فامیل رفتیم، قبلاً هم می ­گفتیم و می­ خندیدیم اما آن شب همه یک بغضی کرده بودند. اگر بغض نمی ­کردند حداقل آن­ها را یک دوری می­ دادم. دو نفر هستند کنار هم نشستند و وضع یکی از آنها خراب است و خبردار می ­شود که دیروز ایشان فلان محصول را به هند صادرات کرده است. چرا باید به جای این که خوشحال شود ناراحت می­شود؟ چون می­ گوید دیروز این کت من به یک تاجر و یک صادر کننده به هند خورد، این بهتر است از این­که کت تو به یک شخص داغون بخورد. یک نفر به من گفت: رئیس چرا شما خیلی خوشحال می ­شوید وقتی بچه­ ها رشد می­ کنند؟ گفتم: ساده ­ترین دلیل آن این است که این­ها پولدار بشوند از ما نمی­ خواهند که به آن­ها پول بدهیم. یعنی حداقل نفعی که ما می­ بریم از این­که شما وضعتان خوب باشد این است که از ما پول نمی ­خواهید. چون الان این آقا پول نداشته باشد و کنار تو بنشیند یک مقدار که با او سلام و علیک کنی از نو یک تومان قرض می ­گیرد. اگر این شخص پولدار باشد دیگر از تو پول قرض نمی­ کند. گفت: «ما را به خیر تو امیدی نیست، شر نرسان». امیرالمومنین فرمود: «و چون خواستی و اراده کردی که ثروتمند شوی با ثروتمندان همنشین شو». اراده کردی و نیت کردی که ثروتمند بشوی اول به میان ثروتمندان برو و با آن­ها بنشین، با آن­ها دوست بشو. آنچه  باعث می ­شود ما به تاجران جزیره ­ای تبدیل شویم این است که خصلت خیرخواهی در ما وجود ندارد و یا خیلی کم است. نفهمیدیم که خیرخواهی برای دیگران چقدر در حق خود ما مایه خیر است.

من امروز می­ خواهم یک سری صحبت­ ها کنم، امتحان کنید. در طول این 24 ساعت، 2 ساعت یا 3 ساعت آن را بگذارید و در حق دیگران خیرخواه باشید.

انفاق یعنی چی؟ نفق در زبان عرب، از ریشه کلمه می ­گویم، موش ­ها وقتی یک خانه می­ خواهند بسازند ورودی و خروجی­ های خیلی زیادی برای خانه قرار می­ دهند یعنی شاید یک موش از 20 یا 30 جا می ­تواند برود و بیاید، بعضی  ­ها شاید در بیابان این صحنه و تصویر را دیده باشند که وقتی یک جای لانه موش ­ها است از چند جا ورود و خروج می کنند، به این نفق می­ گویند، یعنی جایی که چاله زیادی دارد و وارد یکی می­ شود و از آن یکی بیرون می­ آید و منافق هم از همین­جا می­ آید یعنی کسی که در هر جمعی از هر دری بیرون می­ آید. بین مشروب­ خوارها می­ نشیند می­ گوید مشروب خوب است و می ­خورد، بین نمازخوان ­ها وارد می ­شود جوری حمد و قل هو الله می ­خواند که تعجب می­ کنی، در جمع رقاص ­ها وارد می­ شود، خوب می ­رقصد یعنی هر جا که برود شبیه همان­ ها است.

امام صادق (ع) فرمود: منافق مثل آب می­ ماند، مثل مومن است، مومن هم مثل آب می ­ماند، منافق هم مثل آب می ماند اما با یک فرق که مومن در قلبش به حق معتقد است و اگر در یک جایی خودش را همرنگ می­ کند برای این است که آسیب نبیند اما منافق در قلبش به باطل معتقد است و اگر در یک جایی خودش را همرنگ می­کند برای این است که یک چیزی بچاپد. یعنی مومن اگر همرنگ می ­شود به آن اعتقادی ندارد و فقط برای این­که شر نبیند سکوت می­ کند اما منافق برای این­که یک چیزی بچاپد تغییر رنگ می ­دهد. امام فرمود: منافق هم مثل آب می­ ماند، در یک ظرف که او را قرار دهی رنگ آن ظرف را به خود می­ گیرد فقط یک فرق دارد.

پس منافق یعنی کسی که هر جایی او را بگذاری به همان شکل در می­آید. نفقه و انفاق یعنی چی؟ یعنی یک چال ه­ای را پر کردن و یا کندن. یک شخصی مشکلی در کارش است و یک جایی گیر کرده است، تو آن چال ه­ای را که در آن گیر کرده است برایش پر می­کنی، این یعنی انفاق کرده ­ای. خیرخواهی کردن یعنی همین، یعنی پر کردن چاله­ هایی که در زندگی­ ها وجود دارد، یعنی من اول نگاه کنم ببینم این شخصی که جلو من نشسته، گیر کارش کجاست؟

امروز شما را با یک سری ابعاد جدیدتر هم می­خواهم آشنا کنم، فقط ذهن­تان این نباشد که پولی است، فقط پولی نیست. طرف آمده پیش من و می­گوید: من سایت­های خودم را درست انجام می­دهم، معامله­ های من این­جوری شده است. من می­ بینم که این شخص همه کارهایش را از نظر ساختاری درست انجام می­ دهد اما جواب نمی­ گیرد. یک وقتی هست تلاش نمی­ کند، می­ گوییم تلاش نکرده است ، کار نکرده است، شغلش تجارت نیست اما وقتی همه قواعد را درست انجام می ­دهد و جواب نمی­گیرد اولین چیزی که می فهمیم این است که یک گناهی را انجام می­دهد که از آن گناه استغفار نکرده است و اگر هم به او بگوییم قبول نمی­ کند، خیرخواهی در حق این آدم این است که تو یک گوشه بنشینی و برای او استغفار کنی. بعید می­ دانم کسی از شما برای کس دیگری استغفار کرده باشد.

یعنی یک وقتایی بنشینید و برای یک نفر دیگر استغفار کنید بعد خواهید دید که گره از کارش باز می ­شود. این چیزی را که من می­ گویم ممکن است بعضی­ ها فکر کنند که ما خرافاتی هستیم، تو خودت انجام بده. یک گیری به کار مادرت است که حل نمی ­شود و می­دانی که چیست؟ فلان خطا را انجام می ­دهد و دست بر نمی­ دارد. تو بنشین و برای او استغفار کن، خواهی دید که گره کارش باز می ­شود. بگو خدایا من از طرف او می ­گویم غلط کرده، او را ببخش و عملش را نادیده بگیر، یعنی خدا به حرف تو برای او کارگشا می­ شود. یعنی درست است که کارش خراب است اما یک بچه تربیت کرده است که برای او استغفار می­ کند، همین حساب است.

امام صادق (ع) فرمود: اگر نمی­ توانی کاری کنی که خیر را پخش کنی و خیر از تو منتشر شود، یاری رسان کسی باش که خیر را پخش می ­کند. یعنی اگر خودت نمی­ توانی و توان خیرخواهی را نداری، به کسی کمک کن که توان این کار را دارد. خیرخواهی یعنی پر کردن شکاف­ هایی که در زندگی­ های ما است. یعنی من نگاه کنم و ببینم که این شخص کجای کارش گیر دارد که پیشرفت نمی­ کند؟ بعد ببینم من چه توانی دارم و از آن توان برای کمک به او استفاده کنم. کمترین آن که خیلی هم زیاد است، دعا کردن است، یعنی یک گوشه بنشینم و دعا کنم که اگر وضع من خوب است و وضع این شخص بد است وضع او هم خوب شود، اگر وضع من بد است و وضع این شخص هم بد است وضع او را خوب کن. فرمود: پایین ­ترین درجه خیرخواهی برای کسی که خیر او را می­ خواهید این است که وقتی دیدید اندوهگین است، اندوهگین شوید؛ وقتی خوشحال است، خوشحال شوید. یعنی هیچ کاری نمی­ خواهد بکنید، برای تو سخت است پول بدهی، پول نده؛ برای تو سخت است که به او مشاوره بدهی و گیر مشکلش را برطرف کنی، مشاوره نده؛ امروز وضع او خراب است می­ توانی 2 دقیقه برای او ناراحت شوی؟ یعنی تو به اندازه این که 2 دقیقه هم برای او ناراحت شوی خیرخواه نیستی.

وقتی شما وجود نازنین رسول الله (ص) را در زیارت نامه ایشان توصیف می­ کنید، می­ گویید: «یا رسول الله! انتَ نَصَحْتَ لِلَّهِ و لدینه، یا رسول الله! شما کسی بودی که برای خدا خیرخواهی کردی». بهترین خیرخواهی، خیرخواهی در حق کسی است که به تو خیر رسانده است.

من این­ ها را می­ گویم خدا کند بد نباشد، فقط برای این­که ذهن­ های شما بفهمد دارم می­ گویم. در کانال نظرسنجی را دیده است اما می­ داند اگر در این گزینه­ ای که آراد برای او خوب بوده است کلیک کند ممکن است در ذهن یک عده ­ای آراد خوب­ تر شود، همین را کلیک نمی­ کند. یعنی به اندازه یک کلیک یک گزینه نفع رسان نیست. نظرسنجی می­ گذاریم، خودمان آمار داریم که در حق بالای 1000 نفر سودآور بودیم، اما گزینه خوب را 200 نفر می­ گذارند یعنی 800 نفر باندازه یک گزینه که ما را یاری کنند، یاری نمی­ کنند و

برای آن­ها سخت است. چند مدت پیش شنیدم که یک شخصی که ما خیلی در حق او نفع رسانده بودیم به یک جایی این­طور می ­گفت که آراد هر چقدر ضعیف­ تر بماند برای ما بهتر است چون ما برای او مهمتر می­ شویم، هر چقدر بزرگ شود چون خیلی بزرگ است ما چون کوچک هستیم ما را دیگر تحویل نمی­ گیرد، پس اگر کوچک بماند برای ما بهتر است، این تفکر است. از آن طرف ما دعا می­ کنیم که وضع بچه­ های ما روز به روز بهتر شود. ما وقتی یک نفر می­ گوید فلانی انقدر بار فروخته است اولین صحبت ما گفتن کلمه

الحمدلله و شکرکردن است. من بارها در خلوت خودم می ­گویم که خدایا! من دنبال هیچ چیزی نیستم، وضع بچه­ های ما خوب بشود، من این حرف­ها را می­زنم نگویند این حرف­هایی که شنیدیم اشتباه بود، فقط آبروی ما نرود و بگوید من این حرف­ها  را شنیدم نفع بردم، فقط همین را می ­خواهم. یعنی به همین اندازه آبروی ما حفظ شود اما تو به همین اندازه خیرخواهی نداری. در حق کسی که برای تو خیر رسانده، خیرخواه نیستی در نتیجه با این تفکر، حزب قوی پیش نمی­ آید، گروه و جناح قوی بوجود نمی­ آید.

چند مدت پیش من در یک جمع خصوصی گفتم که اگر این بچه ­های ما نسبت به همین حزب شدن خودشان جدی می گرفتند، هر کدام از شما در عرصه اقتصادی حداقل 100 نفر آدم دارید، از فامیل و دوست و آشنا، بالای 1000 نفر هستید اگر 100 نفر آدم را در هم بچرخانید 100 هزار فرصت و 100 هزار سرنخ اقتصادی می­ شود. چرا این ­ها به اشتراک گذاشته نمی­ شود؟ چون خیرخواهی وجود ندارد و نمی­خواهد وقت بگذارد تا دیگری سود کند. در حالی که خداوند وعده کرده است که خیرخواهان را هیچ وقت تنها نمی­ گذارد، هیچ وقت آنها را فقیر نمی­ کند، اما این وعده خدا را هیچ وقت جدی نگرفتید. کسی که بخواهد فقط خودش جلو برود هیچ وقت جلو نمی­ رود و آن رشدی را که باید بکند، نمی­ کند. یک مقدار این تفکرتان را عوض کنید، یک مقدار در حق اطرافیان خودتان خیرخواه باشید، مخصوصاً در حق کسی که به شما بیشترین خیر را رسانده است و آن کسی جز خدا نیست. اولین کسی که در حق شما بیشترین خیر را رسانده است خود الله است، برای الله چه خیرخواهی کردید؟ یک نفر گفت من برای الله چه خیرخواهی می­ توانم بکنم؟ گفتم: من می­ دانم که تو در یک سری کانال­ ها عضو هستی که در آن­جا به خدا فحش می­ دهند، در آن کانال در مورد خدا بدگویی می­ کنند، از آن کانال بیرون بیا. تعداد اعضای کانالی که خدا را زیر سوال می­ برند، زیاد نکن و با دو تا، سه تا از آشناهای خودت در مورد خوبی­ های خدا حرف بزن، بگذار خدا هم تو را در زمره خیرخواهان خودش بنویسد و ببیند.

اگر خدا تو را در زمره خیرخواهان خودش ببیند می­ گوید که این خیرخواه من است، این بنده من است، اگر به او وسعت بدهم در یاری من تلاش می­ کند. اما بنده ­ای هم هست که هر چه خدا به او وسعت بدهد برای خودش خرج می­ کند. اولین خیرخواهی، خیرخواهی برای خدا است و دومین خیرخواهی، خیرخواهی برای پیغمبر خدا است و بعد برای امامان. شما در زیارت حضرت عباس (سلام الله علیه) اگر به کربلا بروید و بخوانید این است که نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ و للحسن و للحسین، یا عباس! تو کسی بودی که برای خدا خیرخواهی کردی، برای پیغمبر خدا خیرخواهی کردی، برای امیرالمومنین خیرخواه بودی، برای امام حسن و امام حسین خیرخواه بودی. ما چقدر خیرخواهی کردیم؟ هیچ خیرخواهی از ما بوجود نیامده است.

بعد از آن چه کسی بوده که گفته باشد من در حق قرآن خیرخواهی کردم؟ بگوید که در حق مادرم خیرخواه بودم؟ در حق پدرم خیرخواه بودم؟ خیلی کم داریم. من در حق مومنین خیرخواه بودم. چون وسعتی که به تو برسد پخش نمی­شود وَ تَأْکُلُونَ التُّراثَ أَکْلاً لَمًّا، و چون ارثی به آنها می­ رسد، می­خورند و یک جوری چپاول می­ کنند، مثل خوردن گاوی و به یک مالی می­ افتند فقط می­ خورند. وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا، یک مالی که به آنها می­ رسد آنقدر آن مال را دوست دارند که مبادا یک ذره از این مالشان کم نشود. این است که خداوند در وصف این گروه می­ گوید این­ ها گروهی هستند که ما آن­ها را می­ بندیم و نمی­ گذاریم که رزق آن­ها باز شود. و در آیه دیگری می ­گوید چون اگر رزق این­ها را باز کنیم طغیان­ گر می­ شوند، از این­ها خیری پخش نمی­ شود، بلکه طغیان­ گری و گردن­ کشی از آنها زیاد می­ شود. وقتی وضع این­ ها انبساط پیدا کند جهان را به لجن می­ کشد. امتحان کنید. در حق کسانی که به شما خیر رساندند خیرخواه باشید، هر جوری که توانستید.

الان با خودتان فکر کنید که در مجموعه آراد مشغول به کار هستید و آراد بیشترین خیرها را در در حوزه اقتصادی به شما رسانده شما چطور می­ توانید برای آراد خیرخواهی کنید؟ این چیزی که دارم به شما می­ گویم امتحان کنید، اگر پول شما زیاد نشد؟! یک بار تصمیم بگیرید که یک ماه در حق آراد خیرخواهی کنید. تفکر آراد از گذشته و امروز این بوده است که می ­خواسته تعداد افرادی که در مجموعه­ اش هستند همیشه زیاد

باشد، می­ خواسته که کیفیت افرادش هم زیاد بشوند، یعنی در همه عرصه­ های جغرافیایی و در همه کشورها هم تعداد افراد زیاد شود و هم آدم­های بهتری شوند. خیرخواهی شما این است که فامیل­ های خودتان را با آراد آشنا کنید و آراد را در این هدفش یاری کنید. 200 تا فامیل دارید همین 200 تا فامیل را در کانال آراد فقط عضو کنید، هیچ کار دیگری هم نمی­ خواهند انجام بدهند. 200 تا رفیق دارید، رفیق­ های

خودتان را با آراد آشنا کنید. بقیه هم که می­ آیند به آنها بفهمانم که من روز اول چه بودم و آراد از من چه ساخته است؟ این را بگویم. و أمّا بِنِعْمَه رَبِّكَ فحَدِّث، نعمت­ هایی که خداوند به شما داده است را بگویید. اگر این­ ها را بیان کنید در حق آراد خیرخواهی کردید، ببینید نتیجه آن چه می­ شود؟ ببینید که در قراردادها و معاملات­تان چه تأثیری ایجاد می ­شود؟ و آیا تقدیر خداوند برای شما تغییری ایجاد می­ کند یا نه؟

جالب است یکی از بزرگترین دلایل سقوط و رشد نکردن شما این نقطه­ ای است که می­ گویم که خیر را از یک مجرایی از خدا دریافت می­ کنید اما نفع را به یک جایی که خیری نداشته است می­ رسانید. خداوند از یک کانالی به شما خیر می رساند، شما که این خیر را گرفتید و می­ خواهید پخش کنید به جایی پخش می ­کنید که هیچ خیری در آنها نیست. خیر را از ما می­ گیرد، سود که می­ کند یک عده دیگر را برای شام دعوت می­ کند. امام صادق (ع) فرمود: «مثل این افراد مثل مرغی است که دانه ­اش را در خانه ­ای می ­خورد اما تخمش را در خانه دیگری می ­گذارد». سودش را ما به او می رسانیم کادو ولنتاین را به کس دیگری می­ دهد، به کسی هم می­ دهد که اگر آن شخص در زندگیش نبود او پولدارتر می­شد، به همان دختری که بیچاره­ اش کرده است، بدبختی اینجاست. به همان دختری که ساعت ­ها او را به هرزه گی، به فساد و به گناه کشانده است، برای او خرج می­ کند. خیر را از جایی دریافت می­ کند و در جایی که برای خودش شر است خرج می­ کند. خدا وقتی به این مخلوق نگاه کند دست او را باز نمی­ کند چون این کسی است که از یک جا می ­گیرد و در فساد بیشتر خرج می ­کند. چه می­شد اگر در جایی که برای او خیر داشت در همان­جا خرج می کرد؟

بزرگترین ذکری که گره ­گشا است، رشد دهنده است، موجب طهارت می ­شود و موجب رفع تقدیرهای بد خداوند می شود ذکر صلوات بر محمد و آل محمد است، چون همه خیرهایی که به تو رسیده به واسطه آن خانواده به تو عطا شده است. وقتی تو می­ گویی خدایا مقامات آنها را بالا ببر یعنی توام در حق آن­ها خیرخواهی کردی، یعنی خیری که به تو رسیده است را پس دادی در نتیجه خدا خیر تو را بیشتر می­ کند. یک مقدار ذهن ­های شما روی این موضوع فکر کند و ببینید که خیرخواهی که در زندگی به شما رسیده از چه مجاری به شما داده شده است و بعد ببینید که در حق آن مجاری شما چه کردید؟ این را که بررسی کنید خواهید دید که یک جاهایی هم شما خیر می­ رسانید که از آن مجرا نه تنها به شما خیری نرسید بلکه شر رسیده است، آن­ها را قطع کنید.

برای کسانی که خیرخواه تو بودند وقت نمی­ گذاری، برای آن بازیگری که معروف می ­شود تا تو را بدوشد وقت می­ گذاری. برای آن مادری که سالها زحمت تو را کشیده خیری نداری، برای آن کانالی که گذاشته، برای آن اینستاگرامی که صاحب آن یک آدم هرزه­ است وقت می­ گذاری، اگر آنها را حذف می­ کردی و برای مادرت وقت می ­گذاشتی چی می­شد؟ چی می­شد اگر آنها را حذف می­ کردی و برای پدرت وقت می­ گذاشتی؟ اینها همه اقتصاد است، درس اخلاق نیست. تغییر روش بدهید بعد خودتان گزارش خواهید داد که از روزی که فلان کانال اینستاگرام را حذف کردم معاملات تجاری من به پول تبدیل می­شود، خودم هم نمی­فهمم چطوری اما پول می­شود. از وقتی که یک سری کارهای بی­خودم را کنار گذاشتم، از وقتی که قوا و توان خودم را برای آنهایی که بی­ فایده و بی­ ارزش هستند، نگذاشتم و به جای آن برای آنهایی که در حق من خیرخواه هستند گذاشتم، از آن موقع سایت من در گوگل بالا می­ آید، از آن موقع سایت­ های من خوب برند می­ شود، از آن موقع مشتری­ های من، خوب به من اعتماد می ­کنند، از آن موقع پول به حساب من می ­آید.

این است که خداوند برای آنهایی که در حق خدا و رسولش خیرخواهی کردند، خیلی خیرخواه است و هیچ وقت آنها را تنها نمی­ گذارد. امیدوارم صحبت­ های من در قلوب شما نشسته باشد. یک مقدار بنا بگذارید از رشدهای همدیگر خوشحال شوید، از شکست­ های همدیگر ناراحت شوید. اگر به شما خبر رسید که فلانی رشد کرد خوشحال شوید، اگر خبر رسید که فلانی ضرر کرد واقعاً ناراحت شوید. خبردار شدید که یک کسی ضربه خورد، حداقل تو یک نماز برای او بخوان و از خدا بخواه که جلو ضررش را بگیرد، بعد خواهید دید که این مدل خیرخواهی کردن در حق همدیگر، چقدر باعث رشد خودتان می­ شود، چقدر شما را بالا می­ برد، چقدر شما را عزیز و بزرگ می­ کند. تو در حق یکی دیگر خیرخواهی کردی، خدا در حق تو خیرخواهی می­ کند. امام صادق (ع) فرمود: اگر یک وقتی دیدید که یک گره و مشکلی در کارتان ایجاد شد، در حق یکی از شیعیان ما گره­ گشایی کنید. یعنی یکی از کسانی که ما اهل بیت را قبول دارد در کارش گره ­ای افتاده است، گره از کارش بردار.

بارها گفتم تو یک چک 10 میلیونی داری که پاس نشده است، نگاه می ­کنی که می­بینی که یک مؤمنی است که به خدا ایمان آورده و گره کارش با 20 هزار تومان باز می ­شود، گره 20 تومانی او را باز کن، ببین اگر خدا گره 10 میلیونی تو را باز نکرد؟ بعضی وقت­ ها اصلاً پولی نیست، یک عمه­ ای داری که خوب است، خیلی وقت است که به او سر نزدی، به او سر می­زنی و دلش را شاد می­ کنی، خواهی دید که خداوند دل تو را در جای دیگری و به مدل دیگری شاد می کند و گره تو را باز می­ کند. این است که خداوند انقدر در حق مخلوقاتش رئوف است، انقدر گره­ های سخت را با کارهای ساده باز می­ کند، اما ما چون خودخواه هستیم و همه همّ و غم ما خودمان است، همیشه دنبال این هستیم که فقط خودمان جلو برویم این است که جلو نمی­ رویم. به امید یک روزی که حداقل در همین آراد، بچه­ های ما خیرخواهی را یاد بگیرند، خیرخواهی که شکل بگیرد، حزب و گروه­ های قوی تشکیل می ­دهیم، در شهرهای مختلف افراد قدرتمند، در کشورهای مختلف افراد قدرتمند و این واقعاً ما را به یک شکوه و یک عزت و به یک عظمت خیلی وصف ناشدنی می­ رساند.

من برای رسیدن به این روزها تردیدی ندارم. می­ دانم که این­ ها روزی­ های خدا است که امروز، روزش نیست. یعنی اگر امروز نیست برای این است که امروز، روزش نیست. قدیمی­ ترهای شما سیکل رشد آراد را یادشان است، می­ دانند که همیشه این حرف­ها شده است. ما همیشه گفتیم بچه­ ها! یک روز می­ شود که مثل همین­جا که الان در قم نشستیم، یک روزی می­ شود که 100 نفر ما در لندن می ­نشینند. این حرفی نبوده است که همین­جوری زده شود، همه این حرف­ها اجرا خواهد شد. به امید روزی که این حرف­ها زودتر اثر بگذارد و روزی­ های خدا به ما زودتر برسد و الاّ برای من قطعی است که ما به سمت یک فتح بزرگی در حرکت هستیم، یاری کنید زمان آن زودتر می­ شود. یاری نکنید، هستند کسانی که ما را یاری کنند. این­جور نیست که همه شما قبول نکنید، عده­ ای از شما می­ پذیرید و همگام می شوید. همه قبول کنند زودتر می ­شود، عده ­ای قبول کنند یک مقدار دیرتر می ­شود. اما انشاءلله خداوند به صافی قلوب ما نگاه می­ کند و آنچه که خیر ما و رشد ما و پیشرفت ما است را به ما عنایت می­ کند.