|
تجارت ثروت آفرین با یادگیری هدفمند |
کمتر کسی را می یابی که پای محافل آراد نشسته باشد و به این نقطه نرسیده باشد که برترین شغل این نظام خلقت تجارت است.
اما به حکم قاعده " یادآوری کن چرا که یادآوری، خردمندان را سود می بخشد " بار دیگر و بارهای دیگر می گوییم تا این سخن در ابعاد مختلف و به انواع گوناگون به گوش همگان برسد که راه نجات اقتصادی تجارت است و چیزی جز آن نیست.
یقینا چون زیاد بگوییم کمی اثر می کند و عده ای خود را از بردگی نوینی که جوامع بشری تحت عنوان کارگری و کارمندی از آن یاد می کنند را آزاد می سازند و به آزادگی تجارت ملحق می شوند.
اینجاست که باید اشاره کنیم کارمندان آراد که عمومشان برای دعوت مردم به تجارت و نیز راهنمایی، پشتیبانی و حمایت از آنان برای تاجر شدن در این مقام تلاش می نمایند مستثنایند.
آنان مقامی بس بالاتر از تاجران دارند با آنکه کارمندند.
چرا که می دانیم چیزی بهتر از خوبی نیست اما انجام دهنده خوبی از خودِ خوبی نیز بهتر است.
و آنکس که مردم را به خوبی ها امر می کند و از بدی ها دور می سازد و آنان را درباره آنکه بتوانند خوب باشند حمایت می نماید همانا باعث و دلیل این خوبیست.
و این سخن خداست که فرمود:
باید باشند کسانی از این امت که مردم را به خیر دعوت می کنند و به معروف امر نموده و از منکر باز می دارند و اینان رستگارانند. سوره آل عمران آیه ۱۰۴
آیا شما کار و شغل خیری را برتر از تجارت و معروفی را مهمتر از کسب روزی حلال و منکری را زشت تر از فقر و نداری و بی پولی در این عصر و زمانه که به سر می بریم سراغ دارید؟
پس خوشا به حال آن کارمندانی که دلیل و باعث تاجر شدن مردمند یا آنان را حمایت و پشتیبانی می کنند تا بر سختی های تجارت ایستادگی نمایند و خوشا به حال تاجرانی که فعل تجارت را انجام می دهند و موجب رونق تولید و افزایش اشتغال می گردند.
و اینجاست که مردم می گویند خداوند باعث و بانی اش را بیامرزد.
باعث همان دلیل است که شروع کننده است و بانی همان کسیست که آن فعل را انجام می دهد.
خداوند پدر و مادرتان را نیز رحمت کند که در راه نیکی و نیکوکاری ایستاده اید.
تجارت و امنیت
چون سخن از امنیت به میان می آید ناخودآگاه است که انسان به یاد کسانی می افتد که در مقابل ناامنی ایستادگی نمودند.
در راس همه آنها شهیدانند که چون دیدند گروهی می خواهند متعرض خاکشان شوند ایستادگی نموده و از جان و مالشان گذشتند.
و یا در عصر کنونی، شهیدان مدافع امنیت که چون دیدند هرج و مرجی به کشور رسیده خود را سپر بلا نمودند که خداوند مقامشان را رفیع گرداند.
اما به حکم پیشگیری بهتر از درمان است آیا نمی خواهیم از خود بپرسیم دلیل اصلی ناامنی کشور چیست؟
اگر مردم ما از نظر مالی و اقتصادی در تنگنا و سختی نبودند آیا واقعا دشمن خارجی می توانست آنان را بر ایجاد ناامنی علیه کشور تحریک و تشویق نماید؟
چند درصد از برهم زنندگان امنیت را می شناسید که معاند و مخالف حقیقی باشند و تحت هیچ شرایطی قصد صلح و آشتی نداشته باشند؟
خدا می داند که انگشت شمارند و تعدادشان به یک درصد هم نمی رسد.
این جماعت درد فقر دارند و چون دردشان را درمان کنی و یا از فقرشان پیشگیری نمایی می بینی که تماما عاشقان و دلباختگان همین نظام و ولایتند.
به فرموده رسول خدا فقر که بیاید ایمان می رود.
وقتی فقر می تواند اعتقاد انسان را نسبت به خالقش از بین ببرد آیا نمی تواند نسبت به حکومت و نظام سست کند؟
انسان گرسنه خدا هم نمی شناسد چه رسد به پیامبر و امام و ولی امر.
پدری که هر روز آبرویش جلوی اهل و عیالش به جهت فقر می رود و خوار می گردد آیا می تواند تشکر قلبی حتی مقابل خالقش داشته باشد؟
پس بدانیم که دلیل اصلی ناامنی فقر است و لاغیر.
فقر را که درمان کنیم می بینی که امنیت هم برقرار است.
کاش یکبار و فقط یکبار دغدغه مندان واقعی از مسئولین و نظام می رفتند و ریشه و ته و توی این حدیث که پیامبر خدا فرمودند روزی بر ده قسم است که نه قسم آن در تجارت است را در می آوردند.
که آیا واقعا این حدیث صحیح است یا خیر؟
آیا این روایت که آیت الله جوادی آملی آن را در کتاب مفاتیح الحیاه ذکر کرده واقعا درست است یا اصلا درست نیست؟
نه تنها این روایت بلکه ده ها روایت دیگر که از امامان معصوممان به ما رسیده و ما را به تجارت امر نموده است.
نه تنها روایت ها بلکه سنت زندگی شان که در تجارت بوده اند.
بروند و در بیاورند که آیا این روایات و سنت ها که از آن بزرگواران که درود و رحمت خدا بر آنان باد و به ما رسیده واقعا همینگونه بوده یا اینکه اینها دروغ و مشتی اراجیف است که به نام دین به ما خورانده اند؟
اگر واقعا با عزمی جزم به دنبال پاسخ این سوال بروند آنجاست که تصدیق خواهند کرد همه آن روایت ها و سنت ها صحیح است و در این اکتشاف به روایات و احادیث و سنت هایی هم خواهند رسید که از دسترس عموم مردم به دور مانده و باز هم امر و تاکید به تجارت می کند.
وقتی برایشان محرز شد که ثروت و روزی خداوند در تجارت است اینجاست که برای فرهنگسازی مردم به تجارت با عزم و اراده ای همه جانبه به میدان بیایند تا وقتی از کودکانمان می پرسیم می خواهی چه کاره شوی بشنوی که اکثر آنها می گویند تاجر.
این سخن را از آراد به یادگار داشته باشید.
اگر آراد موفق شد که این مهم را در کشور جا بیندازد یقینا فتح قله های تجارت جهانی شدنیست و اگر موفق نشد یقینا این شعار هم مانند سایر شعارها در حد شعار خواهد ماند.
و چون خداوند تمام وعده هایی که درباره نصرت ما داده پیشتر به اجابت رسانده حتم داریم که این وعده نیز محقق خواهد شد ان شاءالله.
خط بقلم استاد محجوب
تجارت و امنیت فردی و خانوادگی
هر انسانی ناگزیر است تا شغلی داشته باشد.
و هر کس که شغلی بر می گزیند یکی از دغدغه هایش امنیت شغلیست.
و معروف است بین مردم که بالاترین امنیت شغلی را کارمندان دولت دارند که قراردادشان دائمیست.
چون یقینا اخراج نمی شوند و آن سازه پابرجا می ماند پس شخص می داند که این درآمد را تا آخر عمر خواهد داشت.
این شخص باید از خود بپرسد من این امنیت را دارم اما چقدر به من پول می دهند؟
آیا آنقدری هست که بتوانم سرم را بلند کنم و با اقتدار بگویم من ولی نعمت این خانواده هستم؟
یا اینکه چندرغازیست که به آخر ماه هم نمی رسد و نمی تواند هیچ یک از نیازهای رفاهی خانواده ام را برآورده کند.
درست است که از این شغل اخراج نمی شود اما این به معنای امنیت هم نیست.
مانند آنست که اجیری را به اجیری گرفته باشند و یا اسیری را به اسیری و به او غذایی در حد نمردن و سقفی در حد محافظت از سرما و گرما بدهند سپس بگویند قول شرف می دهیم که این قرارداد اجیری و اسیری مادام العمر باشد.
آیا این اجیر و اسیر از چنین قرارداد امن مادام العمری به وجد می آید؟
خواستیم از ریشه و بن، برترین شغلی که در نظر مردم امنیت شغلی دارد را مورد عنایت قرار دهیم تا دیگر درباره سایر شغل ها صحبت به درازا نکشد.
حال بگویید درباره تجارت چه نظری دارید؟
آیا کسی می تواند تاجری را از تجارتش اخراج یا تعلیق کند؟
آیا کسی می تواند بگوید روزی می رسد که دنیا نیاز به تجارت نخواهد داشت؟
خدا را شکر که هوش مصنوعی آمد و نشان داد که خیلی از شغل ها به زودی تخته خواهند شد اما آیا هوش مصنوعی و هزاران تکنولوژی بالاتر از آن می تواند در شغل تجارت خللی وارد کند.
نه تنها نمی تواند بلکه همه این ها به کمک تاجران می آیند تا اهمیت و بزرگی شان را بیشتر به رخ بکشند.
عکس از خبرگزاری تسنیم
تجارت و امنیت در اقوام
آیا غیر از اینست که تاجر به جهت آنکه می خواهد پولی را از دست غریبه ای بگیرد باید شخصیتش را رشد دهد تا محل اعتماد و امانت داری شود؟
آیا همین رشد شخصیت او را امین و مورد اعتماد خاندان خودش نیز نمی گرداند؟
کسی که توانسته غریبه ای را مجاب کند که من را امین بدان و پولت را که عزیزتر از جانت هست به من بده آیا محل اعتماد و امانت دوستان و اقربای خود نمی شود؟
از آنها که خاندانی ضعیف دارند می پرسیم اگر در خاندان شما تاجر با اصالتی بود که از قضا خیرخواه فامیل بود آیا دلتان به بودنش احساس امنیت نمی کرد؟
اینجاست که آن سخن حکیمانه درباره تجارت را به یاد می آوریم که می گفت: و هر کس در تجارت صالح داخل شود امین می گردد.
هم امنیت را برای خود و خانواده اش به ارمغان می آورد و هم برای عشیره و خاندانش.
پس ای گروه های مختلف از مردم
بر سختی های تجارت ایستادگی کنید که ارزشش را دارد.
درست است که ساختارهای غلط پیشین، انرژی و رمقتان را گرفته و شما را نسبت به هر خیر و پیشرفتی ناامید کرده اما باید قبول کنید که آن راه ها سفارش شده پیامبرتان نبوده است.
به قول شاعر که می گفت:
ای یک دله صد دله دل یکدله کن
مهر دگران را ز دل خود یله کن
یکبار به اخلاص بیا بر در ما
گر کام تو برنیامد از ما گله کن.
شما یکسال خودتان را وقف تجارت کنید و از دیگر امور دوری نمایید اگر زندگی تان زیر و رو نشد گله کنید.
اینها را نگفتیم تا با آراد تجارت کنید.
شما تجارت کنید با هر کسی خواستید تجارت کنید.
خیرش به ما می رسد.
این مقاله به یادگار بماند در قلب و ذهن خردمندان.