۳دسته از از افراد امید را از دیگران میگیرند
اول کسانی که بدون تلاش و از راه دروغ به پول میرسند
دوم کسانی که با امید واهی به دیگران دروغ میگویند
سوم کسانی که در هر کاری شکست خورده اند و نمیگذارند بقیه هم موفق شوند
درود به همه آرادی های بزرگوار و دوست داشتنی و مدیران و استادان ارشد و تصمیم گیرندگان خوشفکر!
حرف های نویسنده تلخ و درست بود. تلخ از آن جهت که چه بلایی سر این کشور و مردمان پرنشاط و پرهمتش آمد که آن همه حال خوب را به این روزگار ناخوش رساندند. چه شد آن همه سرزندگی ها و لبخندها و شادی ها و دورهمی ها و خوشگذرانی ها و امیدها و عروسی ها و شادمانی و جشن ها؟ کجا رفتند آن همه مسافرت های خارجی و گردشگران خارجی و میزبانی ها و سرمایه گذاری های خارجی و ...
همه اینها به واسطه سال ها ندانم کاری و اشتباه های ریز و درشت مسئولان و فشارهای خارجی و رها شدن عرصه فرهنگ و اقتصاد این کشور به حال خودشان. وگرنه چرا آن اقتصاد که سال ها کشورهای بسیاری شهروندانشان - به قول پروفسور تقسیمی دانشمند - برای کار به ایران می آمدند و آرزوی رسیدن به اقتصاد ایران و الگوبرداری از آن را داشتند.
زمانی که دانشجو بودم، همه دانشجویان را برای بازدید به شرکت خودروسازی مشهور ایران بردند. آنجا یکی از مدیران این خودروسازی، برای همه میهمانانش گفت که ما زمانی که شرکت پیش از انقلاب بازدیدکننده خارجی داشت، از کره جنوبی آمده بودند و می گفتند چطور می شود ما از شما الگو بگیریم و به شما برسیم! اما حالا، آن طور که پروفسور تقسیمی می فرمایند، و بنده به واسطه شغل قدیمی ام دیده ام و همه مردم ایران هم با گوشی ها و خودروهای کره ای دیده اند، کره جنوبی چنان اوج گرفته که ما به گرد پایش هم نمی رسیم. به خاطر اینکه راهمان را اشتباه رفتیم و مسیر بیراهه را در پیش گرفتیم!
امیدوارم که همه مردم ایران با کمک های آراد و الگو قرار دادن کشورهای درستکار و خوشفکر اقتصادی، رشد سریعی به دست بیاورد و به جایی که باید برسد!