برندسازی تجاری
در این میان فقط یک حالت باقی می‌ماند که تقریبا از سال ۹۳ یا ۹۴ در اقتصاد ایران به‌وجود آمده است. ما تجاری داریم که در عمل برای خودشان برندسازی می‌کنند، برندی را ثبت می‌کنند و محصول را با برند خودشان وارد بازار می‌کنند؛ مثل اویلا، فامیلا یا تبرک. این‌ها می‌گویند ما اسم بزرگی داریم و می‌توانیم فروش داشته باشیم، اما برای چه محصولات دیگران را بفروشیم؟ فقط لیبل را تولید می‌کنیم، نه نیازی به خط تولید داریم، نه کارخانه و نه سوله. به این کارخانه می‌گوییم آیا در حال ورشکستگی هستید؟ اگر بگویند بله، می‌گوییم اسم من را روی محصول‌تان بنویسید، من معروف هستم، بنابراین می‌توانم بفروشم.
تامین کننده تجاری
اگر تاجر باشید، اولین سؤال این است که چگونه باید تولیدکننده پیدا کنید؟ راه‌های پیدا کردن تأمین‌کننده چیست؟ شما شغل خوبی انتخاب کردید و می‌خواهید تاجر شوید. حالا به مشتری و تأمین‌کننده نیاز دارید، پس می‌پرسید: از کجا تأمین‌کننده پیدا کنم؟ [remusics src="https://s3.eu-1.blufs.ir/aradbranding-fa-wp-content/uploads/2019/09/SM980523-04.mp3" pic="https://s3.eu-1.blufs.ir/aradbranding-fa-wp-content/uploads/2021/07/Shabani-1.jpg" desc="عوامل موثر در تجارت" title="استاد شعبانی"] برای پیدا کردن تأمین‌کننده چند راه وجود دارد: راه اول: به اطرافیان و سرمایه‌های اجتماعی خود نگاه کنید، مثلا من می‌گویم نصف صاحبان کارخانه‌های چرم ایران دوستان من هستند، پس بهتر است به سراغ چرم بروم که اگر در این حوزه مشتری داشتم، بتوانم به‌راحتی جنسم را تأمین کنم. مثلا آقای سرمدی دوستانی در حوزه عرقیات و گلاب دارد، اما من هیچ آشنایی در این حوزه‌ها ندارم، بنابراین محصول خوب برای ایشان عرقیات و گلاب خواهد بود، اما چرم برای ایشان مناسب نیست. راه دوم: به شهر و ظرفیت خود نگاه کنم. به جز تهران که همه اقتصاد ایران در آن متمرکز شده و همه‌چیز در تهران پیدا می‌شود، ممکن است باقی شهرها محدودیت‌هایی داشته باشند، به‌طور مثال وقتی شما در رشت زندگی می‌کنید، انتخاب کردن محصولی مثل پارچه رومبلی برای شما اشتباه است، چون رشت در این زمینه اصلا توانمندی ندارد و کار برای شما سخت می‌شود. پس راه دوم این است که اگر در تهران زندگی نمی‌کنم، به ظرفیت‌های شهرم نگاه کنم، مثلا شهر من زنجان چه ظرفیت‌های صنعتی، صنایع دستی و کشاورزی دارد؟ پس به شهر خودم نگاه میکنم. اما اگر در تهران زندگی می‌کنید، نیازی نیست به این موضوع دقت کنید؛ چون همه‌چیز در تهران پیدا می‌شود. راه سوم: شهر‌ک‌های صنعتی اطرافم را بررسی کنم و ببینم چه محصولاتی در کارخانه‌های اطراف تولید می‌شود. این به من کمک می‌کند تا بهتر انتخاب کنم.
اهمیت علاقه در انتخاب شغل
همه موارد گفته‌شده را کنار یک پارامتر به نام علاقه می‌گذارم. شهر من صنایع دستی دارد، حبوبات هم دارد، اما من به کدام علاقه دارم؟ یعنی باید ببینید چه ظرفیت‌هایی دارید و بعد، براساس علاقه خود انتخاب کنید. پارامتر علاقه برای خانم‌ها -نسبت به آقایان- اهمیت بیشتری دارد. تجربه من می‌گوید آقایان هیچ چیزی را بیشتر از پول دوست ندارند، شأن و جایگاه اجتماعی هم برای آن‌ها اهمیت چندانی ندارد. رفتار پرخطر و کم‌خطر برای آقایان تعریف نمی‌شود، ولی ممکن است یک خانم بگوید اگر من در حوزه سیب‌زمینی کار کنم، باید بالای سر بار حاضر باشم و زمین‌های کشاورزی هم بیرون از منطقه شهری است، پس برای من کمی خطرناک است و به درد من نمی‌خورد. ولی آقایان می‌گویند: «در سیب‌زمینی پول هست. برای من هم اتفاقی نمی‌افتد و به هر جایی از جهان که بخواهم، می‌روم».
